سجده امام موسی کاظم و بعض اصحاب آن حضرت

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

چنان‏که روایت شده:حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام پس از طلوع صبح سجده مى‏نمود تا هنگام ظهر شرعى،و بعد از عصر تا هنگام‏ شام،
و در حدیث دیگرى وارد شده:آن حضرت بیشتر از ده سال هر روز پس از طلوع آفتاب،تا هنگام ظهر شرعى در سجده بودند،
و به سند صحیح روایت شده:حضرت رضا علیه السّلام به اندازه‏اى در سجود مى‏ماند،که سنگ‏ریزه مسجد از عرق ایشان تر مى‏شد،و آن حضرت‏ دو طرف روى خود را بر زمین مسجد مى‏چسباندند.
در کتاب رجال کشّى آمده است که فضل به شاذان نزد ابن عمیر آمد درحالى‏که در سجده‏ بود،و سجده را بسیار طول داد،چون سر برداشت،و درباره طول سجده‏اش سخن به میان آمد گفت:اگر سجده جمیل بن درّاج را مى‏دیدى، سجده مرا طولانى نمى‏شمردى،و نیز گفت:روزى نزد جمیل رفتم،او سجده را بسیار طول داد،چون سر برداشت،گفتم:سجد را طول‏ دادید؟گفت:اگر سجده معروف بن خرّبوذ را مى‏دیدى،سجده مرا آسان مى‏شمردى،
و نیز از فضل بن شاذان روایت کرده:حسن بن على‏ بن فضّال براى عبادت به صحرا مى‏رفت،سجده را به اندازه‏اى طول میداد،که پرندگان بر پشتش مى‏نشستند،به گمان این که جامه‏ى افتاده‏اى‏ است،و حیوانات وحشى در اطراف او مى‏چریدند و از او نمى‏هراسیدند
و نیز روایت کرده:علىّ بن مهزیار،به هنگام طلوع آفتاب به سجده مى‏رفت و سر بر نمى‏داشت تا براى هزار نفر از برادران خود دعا مى‏کرد همانند آنچه که براى خود دعا کرده بود،و از کثرت طول سجده بر پیشانى او به مانند زانوى‏ شتر،پینه بود!!
و نیز روایت کرده:ابن عمیر پس از نماز صبح سر به سجده شکر مى‏گذاشت و بر نمیداشت مگر هنگام ظهر.
بهتر این است که سجده شکر پس از تمام‏ تعقیبات و پیش از انجام نوافل باشد و بیشتر اصحاب گفته‏اند:در نماز مغرب پس از نوافل انجام گیرد و بعضى زمان انجام آن را پیش از نوافل گفته‏اند،و ظاهرا هر دو وقت خوب است ولى پیش از نوافل بجا آوردن بهتر است،چنانکه حمیرى از حضرت صاحب الزمان علیه السّلام روایت کرده و اگر هر دو را به عمل آورد، شاید بهتر باشد.