امام حسین علیه السلام و مبارزه با بدعت گرایی

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

یکی از مسایلی که در عصر امام حسین علیه السلام رواج داشت بدعت گرایی بود امام حسین علیه السلام در نامه‌ای به بزرگان بصره نوشت:
أنا أدعُوکُم إلی کِتابِ الله و سُنَّهِ نَبیه فَإنَّ السُّنَهَ قَد أُمیتَت و إلبِدعَهَ قَد أُحییَت
من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبرش دعوت می‌کنم چرا که سنت پیامبر از میان رفته و بدعت‌ها رواج پیدا کرده است.
بدعت در دین یعنی انجام عملی که در کتاب و سنت پایه و اساسی ندارد. چنین عملی به نیت انجام عمل دینی بدعت و حرام است.مانند نماز تراویح، آمین گفتن در بین حمد و سوره، دست بسته نماز خواندن و روزه روز عاشورا که بنی امیه تشریع کردند.
امام رضا علیه السلام درباره روزه روز عاشورا می‌فرماید:
پایه گذارش ابن مرجانه بوده است. آن روزی که خطاکاران خاندان ابن زیاد به خاطر تبرک جستن از قتل امام حسین علیه السلام در آن روز، روزه گرفتند.
مرحوم علامه امینی در کتاب الغدیر با ذکر اسناد و مدارک بدعت‌های معاویه را جمع‌آوری کرده است.
او می‌گوید: نخستین کسی که ربا را حلال شمرد، آشکارا به شرب خمر و خریدن آن اقدام کرد، اموالی را برای جعل حدیث اختصاص داد، به دین خدا اهانت کرد، ازدواج با دو خواهر را در یک زمان اجازه داد و خطبه عید را بر خلاف دستور پیامبر بر نماز عید مقدم داشت معاویه بود.
آیت الله جوادی آملی می‌فرماید:
در گذشته مردم بالای در خانه‌ها و مغازه‌ها و گرمابه‌ها نعل اسب می‌آویختند و به این کار اعتقاد داشتند بی‌آنکه از پیشینه این باور غلط آگاه باشند. ریشه منحوس آن این بود که پس از شهادت امام حسین علیه السلام به فرمان عمربن سعد گروهی برای تفاخر بر سم اسب‌هایشان نعل تازه زدند و با آنها به روی بدن‌های مطهر شهدا تاختند. هنگام بازگشت اسب تازان به کوفه، عده‌ای بر آن نعل‌ها بوسه زدند و آن‌ها را بر دیده نهادند و برای تبرک بالای در خانه‌هایشان آویختند.
اکنون نیز برخی سنت‌های نادرست در عزاداری سالار شهیدان راه یافته است و در دسته‌ها علم سنگین و بی‌خاصیت بر دوش کشیده می‌شود. این کار نه خردمندانه است و نه در قرآن و روایات به آن توصیه شده است.
در ماتم امام حسین علیه السلام اشک و آه و ناله بر سر و سینه زدن آگاهانه است و از آهن سنگین و سرد کاری بر نمی‌آید.
امروزه بدعت‌های بسیاری در جامعه وجود دارد. مانند: سفرهای خرافی، مالیدن خون قربانی به ماشین و خانه و استفاده از موزیک در برخی از دستجات عزاداری!
منابع:
۱٫ تاریخ طبری ج۷ ص ۲۴۰
۲٫ قواعد شهید ص۲۵۶
۳٫ وسایل الشیعه ج۷ ص ۲۴۰
۴٫ الغدیر ج۱ ص ۷۱
۵٫ شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی آیت الله جوادی آملی ص ۲۵۴
۶٫ احکام مناسبت‌ها، اکبری ص ۵۸