16
1393
حد حلال و حرامی اموال
نوشته شده توسط موذن
عَن ابانِ بن تَغْلِب قالَ: قالَ ابوعبداللهِ علیه السلام: أتَری اللهَ أعطٰی مَنْ أعْطی مِنْ کَرامَتِت عَلیه، وَ مَنَعَ مِنْ هَوانٍ بِهِ عَلَیه، لا، وَلکِنَّ المالَ مالُ اللهِ یَضَعُهُ عِنْدَ الرَّجُلِ وَ دایِعَ، وَ جَوَّزَ لَهُمْ أنْ یَأکُلُوا قَصْداً، وَ یَشْرَبُوا قَصْداً، وَ یَلْبَسوا قَصْداً، وَ یَنکِحُوا قَصْداً، وَ یَرْکَبوا قَصداً ، وَ یَعُودُوا بِما سَوی ذالکَ عَلی فُقَراء المُؤمِنینَ، وَ یَلُمُّوا بِهِ شَعَثَهُم، فَمَنْ فَعَلَ ذالِکَ کانَ ما یَأکُلُ حَلالاً وَ یَشْرَبْ حَلالاً، وَ یَرْکَبُ وَ یَنکِحُ حَلالاً، وَ مَنْ عَدّا ذالِکَ کانَ عَلیهِ حراماً، ثُمَّ قال: لاتُسْرِفوا إنَّ اللهَ لایُحِبُّ الْمُسرِفینَ، أتَری اللهَ أئْتَمَنَ رَجُلاً عَلی مالٍ لَهُ أنْ یَشْتَرِیَ فَرَساً بِعَشْرَه آلافِ دِرهَمٍ وَ یُجْزیهِ بِعِشْرِینَ دِرهَماً؟! وَ یَشْتَرِیَ جارِیَهً بِاَلْفِ دِینارٍ وَ یُجْزیهِ بِعِشْرینَ دِیناراً؟! وَ قال: لاتُسْرِفوا إنَّهُ لایُحِبُّ الْمُسْرِفینَ
بحارالانوار ج۷۵ ص۳۰۵ . چاپ جدید از تفسیر عیاشی و سفینه ج۱ کلمه سرف
از ابان بن تغلب: ابوعبدالله علیه السلام می‌فرماید: آیا می‌پنداری آنها را که خدا (روی عوامل طبیعی و موقعیت‌های اقتصادی) مورد بخشش قرار داده بخاطر بزرگواری‌شان در نظرش مورد بخشش قرار داده؟! و آنها را که از آن بخشش محروم کرده به علت خواری‌شان در نظرش محروم کرده؟! نه این پنداری نادرست است.
بلکه همه دارائی‌ها از آن خداست که به رسم امانت در اختیار افراد قرار می‌دهد و فقط تجویز کرده با مراعات صرفه جوئی و میانه‌روی بخورند و بیاشامند و بپوشند و ازدواج نمایند و از وسیله سواری استفاده کنند و مازاد بر آن را به نیازمندان مؤمنان برگردانند. و بدین وسیله وضع نابسامان این گروه را سامان بخشند. پس کسی که طبق این وظیفه رفتار کند استفاده از غذا و آب و زناشوئی و وسیله سواری برایش مشروع و حلال است و آنکه از آن سر باز زند بهره برداری از اینها ( به طور کلی) برای او حرام است.
آنگاه به استناد آیه شریفه:« اسراف و زیاده روی مکنید زیرا خداوند مسرفان و تجاوزکنندگان را دوست نمی‌دارد» فرمود آیا گمان می‌کنی کسی را که خدا نسبت به مالی امین کرد او را مالک و صاحب اختیار کرده و مجاز است هر گونه تصرفی را به دلخواه خویش بنماید مثلا وسیله سواری ئی را به ده هزار درهم خریداری کند در حالی که یک وسیله سواری بیست درهمی او را کافی است و یا برای ازدواج هزار دینار خرج نماید در صورتی که می‌تواند با بیست دینار ازدواج کند. آری اسراف و زیاده روی مکنید بی‌شک مسرفان از حد خود (همان حدی که بیان شد) و تجاوز کنندگان را خدا دوست نمی‌دارد.
این روایت شریف که موافق و مطابق آیاتی از قرآن کریم است و یکی از دوستان بیدار وجدان و انسان گرا، استنتاج کردند و فرستادند که حقیر ترجمه کنم با روشنی هر چه تمامتر دلالت دارد که حتی در زمان‌هائی که حکومت اسلامی ماکلیت‌های فردی را بخاطر تحریک انگیزه‌های افراد به طور طبیعی و به خاطر رشد تولید تجویز می‌کند چیزی جز امانت‌داری نیست و باید توازن اقتصاد جمعی مراعات شود و همه مجتمعات اسلامی و انسانی زندگی ای معمولی و نزدیک بهم داشته باشند و باید زندگی وسیع‌تر از سطح معمولی برای همیشه و نسبت بهمه پایان یابد و در نتیجه مشکل اقتصادی ای برای هیچ کس وجود نداشته باشد.
16
1393
آداب نماز مغرب و نافله آن
سپس اقدام به خواندن نماز مغرب مى کنى،و تأخیر آن از اول وقت سزاوار نیست،که در احادیث بسیارى به تأخیر نینداختن آن از اول وقت تأکید بسیار شده.چون خواستى مشغول نماز شوى به همان آدابى که گذشت اذان و اقامه بگو، و بین اذان و اقامه مى خوانى:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاِقْبالِ لَیْلِکَ وَاِدْبارِ نَهارِکَ وَحُضُورِ صَلَواتِکَ وَاَصْواتِ دُعآئِکَ وَتَسْبیحِ مَلَّئِکَتِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحیمُ
خدایا از تو مىخواهم به روآوردن شبت،و رو برگردان روزت،و حاضر شدن زمان نمازت،و بانگهاى خوانندگانت،و تسبیح فرشتگانت،که درود فرستى بر محمّد و خاندان محمّد،و توبهام را بپذیرى،به راستى پذیراى توبه و مهربانى.
آنگاه نماز مغرب را با آداب و شرایط بجا مى آورى،و پس از پایان نماز سه تکبیر و تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام مى گویى و مى خوانى:
اِنَّ اللَّهَ وَمَلاَّئِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلیما اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِىِّ وَعَلى ذُرّیَّتِهِ وَعَلى اَهْلِ بَیْتِهِ
خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مىفرستد،اى کسانى که ایمان آوردهاید،بر او درود فرستید،و سلام کنید، خدایا بر محمّد نبى و بر فرزندان و اهل بیتش دورد فرست.
و هفت مرتبه بگو :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانىاش همیشگى است،و در جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ
سپس سه مرتبه مى گوئى :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى یَفْعَلُ ما یَشآءُ وَلا یَفْعَلُ ما یَشآءُ غَیْرُهُ
ستایش خداى را که هرچه بخواهد انجام مىدهد و غیر او هرچه بخواند انجام نمىدهد.
سپس مى گوئى :
سُبْحانَکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِغْفِرْ لى ذُ نُوبى جَمیعا فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ کُلَّها جَمیعا اِلاّ اَنْتَ
منزّهى تو،معبودى جز تو نیست،همه گناهان مرا بیامرز،که همه گناهان را نمىآمرزد مگر تو.
اگر دوست داشته باشى، بیش از این تعقیب بخوانى،بهتر آن است که پس از نافله مغرب بخوانى،آنگاه براى خواندن نافله بر مى خیزى، که چهار رکعت است،و سخن گفتن مابین نماز مغرب و نافله آن کراهت دارد.در رکعت اول سوره«کافرون»و در رکعت دوم سوره«توحید»و در دو رکعت دیگر هر سورهاى را که خواستى بخوان،البته شایسته است در رکعت سوم سوره «حدید»تا«علیم بذات الصّدور»و در رکعت چهارم آخر سوره حشر یعنى«لو انزلنا هذا القرآن»را تا پایان سوره بخوانى.و اگر مانند سایر نوافل به حمد تنها هم اکتفا کنى جایز است و بلند خواندن قرائت در نافله مغرب،و همچنین در سایر نوافل سزاوار است. وقتى ا زنافله مغرب فارغ شدى،از تعقیبات مشترک آنچه بخواهى بخوانى مانعى نیست،پس سجده شکر بجا مى آورى به صورتى که پیش از این گذشت و کمتر چیزى که در سجده شکر لازم است این است که بگویى:«شکرا شکرا شکرا».شیخ کلینى از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده:هرگاه از نماز مغرب فارغ شدى،بر جبین خود دست بکش،و سه مرتبه بگو: بسم اللّه الّذى لا اله الاّ هو عالم الغیب و الشّهاده الرّحمن الرّحیم اللّهمّ اذهب عنّى الهمّ و الحزن شایسته است نماز غفیله را،که کیفیت آن در«مفاتیح»و غیر آن ذکر شده بخوانى
آخرین دیدگاه
نوشته های تازه
- منتظر ظهور ولی عصر مهر ۱۶, ۱۳۹۳
- خداوند متعال، قرآن را مثل حبل و طنابِ مستحکم به زمین آویخت مهر ۱۶, ۱۳۹۳
- غربت امام حسن علیه السلام میان یارانشان مهر ۱۶, ۱۳۹۳
- سجده شکر مهر ۱۶, ۱۳۹۳
- مسابقه رنگ آمیزی به مناسبت میلاد حضرت ولی عصر مهر ۱۶, ۱۳۹۳