نحوه صحیح قرائت قرآن از زبان آیت الله قاضی

آیت الله شیخ محمد تقی آملی رضوان الله علیه می‌فرمود: من در بحث فقه آیت الله سید علی آقا قاضی شرکت می‌کردم. روزی از ایشان سوال کردم که ما می‌خوانیم و می‌شنویم که عده‌ای موقع قرائت قرآن کریم جلویشان آفاق باز می‌شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می‌کند … و در حالی که ما قرآن می‌خوانیم و چنین اثری نمی‌بینم؟ مرحوم قاضی مدت کوتاهی به چهره من نظر کرد سپس فرمود: بلی! آنها قرآن کریم را تلاوت می‌کنند و با شرایط ویژه رو به قبله می‌ایستند … سرشان پوشیده نیست کلام الله را با هر دو دستشان بلند می‌کنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می‌کنند توجه دارند و می‌فهمند جلوی چه کسی ایستاده‌اند!
اما تو قرآن را قرائت می‌کنی در حالی که تا چانه‌ات زیر کرسی رفته‌ای؟ و قرآن را روی زمین می‌گذاری در آن می‌نگری…؟
آیت الله شیخ محمد تقی آملی می‌گفت: بلی من همینطور قرآن می‌خواندم و زیاد به قرائت آن می‌پرداختم مثل اینکه مرحوم قاضی با من بود و مراقب و ناظر وقت قرائتم بوده است. بعد از این ماجرا با تمام وجودم به سویش شتافتم و ملازم جلسه‌هایش شدم…

صفحات من تاریخ الاعلام ص۲۴۵

حق نصیحت کننده

وأما حق الناصح فأن تلین له جناحک ثم تشرئب له قلبک وتفتح له سمعک حتى تفهم عنه نصیحته ثم تنظر فیها فإن کان وفق فیها للصواب حمدت الله على ذلک و قبلت منه وعرفت له نصیحته وإن لم یکن وفق لها فیها رحمته ولم تتهمه وعلمت أنه لم یألک نصحا إلا أنه أخطأ؛ إلا أن یکون عندک مستحقا للتهمه فلا تعبأ بشئ من أمره على کل حال؛ و لا قوه الا بالله.

ترجمه:

اما حق کسیکه که ترا نصیحت می کند آنست که در برابر او متواضع باشی و با شنیدن نصیحتهایش قلبت را سیراب کنی؛و گوشت را در اختیار او قرار دهی تا هرچه میگوید متوجه شوی؛ بعد از شنیدن در گفتار او تفکر کن چنانچه نصایحش را درست و صواب دیدی بپزیر؛ و خداوند را به خاطر این نعمت شاکر باش؛ و چنانچه
آنرا نا صواب یافتی؛ ضمن تشکر با مهربانی از کنارش بگزر و او را متهم نکن زیرا که میدانی او قصد نصیحت داشت نه چیز دیگر اما اشتباه کرده است؛مگر اینکه او را از
قبل می شناسی و میدانی که او آدم خیر خواهی نیست؛ در این صورت به نصیحت او اعتناء و اعتماد نکن.

دعای چهل و هفتم: روز عرفه

نیایش، در روز عرفه

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی یَوْمِ عَرَفَهَ

 

الْحَمْدُ لِلّهِ رَبّ الْعَالَمِینَ‏
اللّهُمّ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ السّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، رَبّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ کُلّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ کُلّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ کُلّ شَیْ‏ءٍ، لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ، وَ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَیْ‏ءٍ، وَ هُوَ بِکُلّ شَیْ‏ءٍ مُحِیطٌ، وَ هُوَ عَلَى کُلّ شَیْ‏ءٍ رَقِیبٌ.
أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرّدُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْکَرِیمُ الْمُتَکَرّمُ، الْعَظِیمُ الْمُتَعَظّمُ، الْکَبِیرُ الْمُتَکَبّرُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْعَلِیّ الْمُتَعَالِ، الشّدِیدُ الْمِحَالِ‏
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الرّحْمَنُ الرّحِیمُ، الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ.
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، السّمِیعُ الْبَصِیرُ، الْقَدِیمُ الْخَبِیرُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْکَرِیمُ الْأَکْرَمُ، الدّائِمُ الْأَدْوَمُ،
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْأَوّلُ قَبْلَ کُلّ أَحَدٍ، وَ الْ‏آخِرُ بَعْدَ کُلّ عَدَدٍ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الدّانِی فِی عُلُوّهِ، وَ الْعَالِی فِی دُنُوّهِ‏
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ، وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الّذِی أَنْشَأْتَ الْأَشْیَاءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ، وَ صَوّرْتَ مَا صَوّرْتَ مِنْ غَیْرِ مِثَالٍ، وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ.
أَنْتَ الّذِی قَدّرْتَ کُلّ شَیْ‏ءٍ تَقْدِیراً، وَ یَسّرْتَ کُلّ شَیْ‏ءٍ تَیْسِیراً، وَ دَبّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِیراً
أَنْتَ الّذِی لَمْ یُعِنْکَ عَلَى خَلْقِکَ شَرِیکٌ، وَ لَمْ یُوَازِرْکَ فِی أَمْرِکَ وَزِیرٌ، وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِیرٌ.
أَنْتَ الّذِی أَرَدْتَ فَکَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ، وَ قَضَیْتَ فَکَانَ عَدْلًا مَا قَضَیْتَ، وَ حَکَمْتَ فَکَانَ نِصْفاً مَا حَکَمْتَ.
أَنْتَ الّذِی لَا یَحْوِیکَ مَکَانٌ، وَ لَمْ یَقُمْ لِسُلْطَانِکَ سُلْطَانٌ، وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَیَانٌ.
أَنْتَ الّذِی أَحْصَیْتَ کُلّ شَیْ‏ءٍ عَدَداً، وَ جَعَلْتَ لِکُلّ شَیْ‏ءٍ أَمَداً، وَ قَدّرْتَ کُلّ شَیْ‏ءٍ تَقْدِیراً.
أَنْتَ الّذِی قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِیّتِکَ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ کَیْفِیّتِکَ، وَ لَمْ تُدْرِکِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَیْنِیّتِکَ.
أَنْتَ الّذِی لَا تُحَدّ فَتَکُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثّلْ فَتَکُونَ مَوْجُوداً، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً.
أَنْتَ الّذِی لَا ضِدّ مَعَکَ فَیُعَانِدَکَ، وَ لَا عِدْلَ لَکَ فَیُکَاثِرَکَ، وَ لَا نِدّ لَکَ فَیُعَارِضَکَ.
أَنْتَ الّذِی ابْتَدَأَ، وَ اخْتَرَعَ، وَ اسْتَحْدَثَ، وَ ابْتَدَعَ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ.
سُبْحَانَکَ مَا أَجَلّ شَأْنَکَ، وَ أَسْنَى فِی الْأَمَاکِنِ مَکَانَکَ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقّ فُرْقَانَکَ‏
سُبْحَانَکَ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَلْطَفَکَ، وَ رَءُوفٍ مَا أَرْأَفَکَ، وَ حَکِیمٍ مَا أَعْرَفَکَ‏
سُبْحَانَکَ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَمْنَعَکَ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَکَ، وَ رَفِیعٍ مَا أَرْفَعَکَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ.
سُبْحَانَکَ بَسَطْتَ بِالْخَیْرَاتِ یَدَکَ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَایَهُ مِنْ عِنْدِکَ، فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدِینٍ أَوْ دُنْیَا وَجَدَکَ‏
سُبْحَانَکَ خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرَى فِی عِلْمِکَ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مَا دُونَ عَرْشِکَ، وَ انْقَادَ لِلتّسْلِیمِ لَکَ کُلّ خَلْقِکَ‏
سُبْحَانَکَ لَا تُحَسّ وَ لَا تُجَسّ وَ لَا تُمَسّ وَ لَا تُکَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَى وَ لَا تُمَارَى وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاکَرُ
سُبْحَانَکَ سَبِیلُکَ جَدَدٌ. وَ أَمْرُکَ رَشَدٌ، وَ أَنْتَ حَیّ‏ٌ صَمَدٌ.
سُبْحَانَکَ قَولُکَ حُکْمٌ، وَ قَضَاؤُکَ حَتْمٌ، وَ إِرَادَتُکَ عَزْمٌ.
سُبْحَانَکَ لَا رَادّ لِمَشِیّتِکَ، وَ لَا مُبَدّلَ لِکَلِمَاتِکَ.
سُبْحَانَکَ بَاهِرَ الْ‏آیَاتِ، فَاطِرَ السّمَاوَاتِ، بَارِئَ النّسَمَات‏
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ بِدَوَامِکَ‏
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِکَ.
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یُوَازِی صُنْعَکَ‏
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ.
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلّ حَامِدٍ، وَ شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلّ شَاکِرٍ
حَمْداً لَا یَنْبَغِی إِلّا لَکَ، وَ لَا یُتَقَرّبُ بِهِ إِلّا إِلَیْکَ‏
حَمْداً یُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوّلُ، وَ یُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الْ‏آخِرِ.
حَمْداً یَتَضَاعَفُ عَلَى کُرُورِ الْأَزْمِنَهِ، وَ یَتَزَایَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَهً.
حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَهُ، وَ یَزِیدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِی کِتَابِکَ الْکَتَبَهُ
حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجِیدَ وَ یُعَادِلُ کُرْسِیّکَ الرّفِیعَ.
حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوَابُهُ، وَ یَسْتَغْرِقُ کُلّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ‏
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النّیّهِ
حَمْداً لَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَ لَا یَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاکَ فَضْلَهُ‏
حَمْداً یُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِی تَعْدِیدِهِ، وَ یُؤَیّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِی تَوْفِیَتِهِ.
حَمْداً یَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ، وَ یَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ.
حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِکَ مِنْهُ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ.
حَمْداً یُوجِبُ بِکَرَمِکَ الْمَزِیدَ بِوُفُورِهِ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِیدٍ بَعْدَ مَزِیدٍ طَوْلًا مِنْکَ‏
حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَ یُقَابِلُ عِزّ جَلَالِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُکَرّمِ الْمُقَرّبِ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِکَ،
وَ بَارِکْ عَلَیْهِ أَتَمّ بَرَکَاتِکَ، وَ تَرَحّمْ عَلَیْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً زَاکِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ أَزْکَى مِنْهَا،
وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً نَامِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ أَنْمَى مِنْهَا، وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً رَاضِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ فَوْقَهَا.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُرْضِیهِ وَ تَزِیدُ عَلَى رِضَاهُ، وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً تُرْضِیکَ و تَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ لَهُ وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً لَا تَرْضَى لَهُ إِلّا بِهَا، وَ لَا تَرَى غَیْرَهُ لَهَا أَهْلًا.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ صَلَاهً تُجَاوِزُ رِضْوَانَکَ، وَ یَتّصِلُ اتّصَالُهَا بِبَقَائِکَ، وَ لَا یَنْفَدُ کَمَا لَا تَنْفَدُ کَلِمَاتُکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ،
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِکَ مِنْ جِنّکَ وَ إِنْسِکَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِکَ، وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلَاهِ کُلّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُحِیطُ بِکُلّ صَلَاهٍ سَالِفَهٍ وَ مُسْتَأْنَفَهٍ، وَ صَلّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آلِهِ، صَلَاهً مَرْضِیّهً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ،
وَ تُنْشِئُ مَعَ ذَلِکَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْکَ الصّلَوَاتِ عِنْدَهَا، وَ تَزِیدُهَا عَلَى کُرُورِ الْأَیّامِ زِیَادَهً فِی تَضَاعِیفَ لَا یَعُدّهَا غَیْرُکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى أَطَایِبِ أَهْلِ بَیْتِهِ الّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِکَ، وَ حَفَظَهَ دِینِکَ، وَ خُلَفَاءَکَ فِی أَرْضِکَ،
وَ حُجَجَکَ عَلَى عِبَادِکَ، وَ طَهّرْتَهُمْ مِنَ الرّجْسِ وَ الدّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِکَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَهَ إِلَیْکَ، وَ الْمَسْلَکَ إِلَى جَنّتِکَ‏
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرَامَتِکَ، وَ تُکْمِلُ لَهُمُ الْأَشْیَاءَ مِنْ عَطَایَاکَ وَ نَوَافِلِکَ، وَ تُوَفّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظّ مِنْ عَوَائِدِکَ وَ فَوَائِدِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلَاهً لَا أَمَدَ فِی أَوّلِهَا، وَ لَا غَایَهَ لِأَمَدِهَا، وَ لَا نِهَایَهَ لِ‏آخِرِهَا.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِمْ زِنَهَ عَرْشِکَ وَ مَا دُونَهُ، وَ مِلْ‏ءَ سَمَاوَاتِکَ وَ مَا فَوْقَهُنّ، وَ عَدَدَ أَرَضِیکَ وَ مَا تَحْتَهُنّ وَ مَا بَیْنَهُنّ، صَلَاهً تُقَرّبُهُمْ مِنْکَ زُلْفَى، وَ تَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى، وَ مُتّصِلَهً بِنَظَائِرِهِنّ أَبَداً.
اللّهُمّ إِنّکَ أَیّدْتَ دِینَکَ فِی کُلّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذّرِیعَهَ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ أَلّا یَتَقَدّمَهُ مُتَقَدّمٌ، وَ لَا یَتَأَخّرَ عَنْهُ مُتَأَخّرٌ فَهُوَ عِصْمَهُ اللّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَهُ الْمُتَمَسّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ.
اللّهُمّ فَأَوْزِعْ لِوَلِیّکَ شُکْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیْهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِیهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً، وَ أَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْأَعَزّ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ، وَ قَوّ عَضُدَهُ، وَ رَاعِهِ بِعَیْنِکَ، وَ احْمِهِ بِحِفْظِکَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْأَغْلَبِ.
وَ أَقِمْ بِهِ کِتَابَکَ وَ حُدُودَکَ وَ شَرَائِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ، صَلَوَاتُکَ اللّهُمّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ أَحْیِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِینِکَ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِیقَتِکَ، وَ أَبِنْ بِهِ الضّرّاءَ مِنْ سَبِیلِکَ، وَ أَزِلْ بِهِ النّاکِبِینَ عَنْ صِرَاطِکَ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاهَ قَصْدِکَ عِوَجاً
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطّفَهُ وَ تَحَنّنَهُ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ، وَ فِی رِضَاهُ سَاعِینَ، وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَهِ عَنْهُ مُکْنِفِینَ، وَ إِلَیْکَ وَ إِلَى رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ اللّهُمّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِذَلِکَ مُتَقَرّبِینَ.
اللّهُمّ وَ صَلّ عَلَى أَوْلِیَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِینَ بِمَقَامِهِمُ، الْمُتّبِعِینَ مَنْهَجَهُمُ، الْمُقْتَفِینَ آثَارَهُمُ، الْمُسْتَمْسِکِینَ بِعُرْوَتِهِمُ، الْمُتَمَسّکِینَ بِوِلَایَتِهِمُ، الْمُؤْتَمّینَ بِإِمَامَتِهِمُ،
الْمُسَلّمِینَ لِأَمْرِهِمُ، الْمُجْتَهِدِینَ فِی طَاعَتِهِمُ، الْمُنْتَظِرِینَ أَیّامَهُمُ، الْمَادّینَ إِلَیْهِمْ أَعْیُنَهُمُ، الصّلَوَاتِ الْمُبَارَکَاتِ الزّاکِیَاتِ النّامِیَاتِ الْغَادِیَاتِ الرّائِحَاتِ.
وَ سَلّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَى التّقْوَى أَمْرَهُمْ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُئُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیْهِمْ، إِنّکَ أَنْتَ التّوّابُ الرّحِیمُ، وَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی دَارِ السّلَامِ بِرَحْمَتِکَ، یَا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ.
اللّهُمّ هَذَا یَوْمُ عَرَفَهَ یَوْمٌ شَرّفْتَهُ وَ کَرّمْتَهُ وَ عَظّمْتَهُ، نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَکَ، وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ، وَ أَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیّتَکَ، وَ تَفَضّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِکَ.
اللّهُمّ وَ أَنَا عَبْدُکَ الّذِی أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِکَ إِیّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمّنْ هَدَیْتَهُ لِدِینِکَ، وَ وَفّقْتَهُ لِحَقّکَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِی حِزْبِکَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاهِ أَوْلِیَائِکَ، وَ مُعَادَاهِ أَعْدَائِکَ.
ثُمّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ یَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ، وَ نَهَیْتَهُ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، فَخَالَفَ أَمْرَکَ إِلَى نَهْیِکَ، لَا مُعَانَدَهً لَکَ، وَ لَا اسْتِکْبَاراً عَلَیْکَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَیّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذّرْتَهُ،
وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِکَ عَدُوّکَ وَ عَدُوّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَیْهِ عَارِفاً بِوَعِیدِکَ، رَاجِیاً لِعَفْوِکَ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِکَ، وَ کَانَ أَحَقّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَیْهِ أَلّا یَفْعَلَ.
وَ هَا أَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْکَ صَاغِراً ذَلِیلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً، مُعْتَرِفاً بِعَظِیمٍ مِنَ الذّنُوبِ تَحَمّلْتُهُ، وَ جَلِیلٍ مِنَ الْخَطَایَا اجْتَرَمْتُهُ،
مُسْتَجِیراً بِصَفْحِکَ، لَائِذاً بِرَحْمَتِکَ، مُوقِناً أَنّهُ لَا یُجِیرُنِی مِنْکَ مُجِیرٌ، وَ لَا یَمْنَعُنِی مِنْکَ مَانِعٌ.
فَعُدْ عَلَیّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمّدِکَ، وَ جُدْ عَلَیّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِیَدِهِ إِلَیْکَ مِنْ عَفْوِکَ،
وَ امْنُنْ عَلَیّ بِمَا لَا یَتَعَاظَمُکَ أَنْ تَمُنّ بِهِ عَلَى مَنْ أَمّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ،
وَ اجْعَلْ لِی فِی هَذَا الْیَوْمِ نَصِیباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِکَ، وَ لَا تَرُدّنِی صِفْراً مِمّا یَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبّدُونَ لَکَ مِنْ عِبَادِکَ‏
وَ إِنّی وَ إِنْ لَمْ أُقَدّمْ مَا قَدّمُوهُ مِنَ الصّالِحَاتِ فَقَدْ قَدّمْتُ تَوْحِیدَکَ وَ نَفْیَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْکَ، وَ أَتَیْتُکَ مِنَ الْأَبْوَابِ الّتِی أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا، وَ تَقَرّبْتُ إِلَیْکَ بِمَا لَا یَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلّا بالتّقَرّبِ بِهِ.
ثُمّ أَتْبَعْتُ ذَلِکَ بِالْإِنَابَهِ إِلَیْکَ، وَ التّذَلّلِ وَ الِاسْتِکَانَهِ لَکَ، وَ حُسْنِ الظّنّ بِکَ، وَ الثّقَهِ بِمَا عِنْدَکَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِکَ الّذِی قَلّ مَا یَخِیبُ عَلَیْهِ رَاجِیکَ.
وَ سَأَلْتُکَ مَسْأَلَهَ الْحَقِیرِ الذّلِیلِ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ، وَ مَعَ ذَلِکَ خِیفَهً وَ تَضَرّعاً وَ تَعَوّذاً وَ تَلَوّذاً،
لَا مُسْتَطِیلًا بِتَکَبّرِ الْمُتَکَبّرِینَ، وَ لَا مُتَعَالِیاً بِدَالّهِ الْمُطِیعِینَ، وَ لَا مُسْتَطِیلًا بِشَفَاعَهِ الشّافِعِینَ.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلّ الْأَقَلّینَ، وَ أَذَلّ الْأَذَلّینَ، وَ مِثْلُ الذّرّهِ أَوْ دُونَهَا، فَیَا مَنْ لَمْ یُعَاجِلِ الْمُسِیئِینَ، وَ لَا یَنْدَهُ الْمُتْرَفِینَ، وَ یَا مَنْ یَمُنّ بِإِقَالَهِ الْعَاثِرِینَ، وَ یَتَفَضّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِینَ.
أَنَا الْمُسِی‏ءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ.
أَنَا الّذِی أَقْدَمَ عَلَیْکَ مُجْتَرِئاً.
أَنَا الّذِی عَصَاکَ مُتَعَمّداً.
أَنَا الّذِی اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِکَ وَ بَارَزَکَ.
أَنَا الّذِی هَابَ عِبَادَکَ وَ أَمِنَکَ.
أَنَا الّذِی لَمْ یَرْهَبْ سَطْوَتَکَ، وَ لَمْ یَخَفْ بَأْسَکَ.
أَنَا الْجَانِی عَلَى نَفْسِهِ‏
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیّتِهِ.
أَنَا القَلِیلُ الْحَیَاءِ.
أَنَا الطّوِیلُ الْعَنَاءِ.
بِحَقّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیّتِکَ، وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَأْنِکَ، بِحَقّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ،
وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ، بِحَقّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالَاتَهُ بِمُوَالَاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِکَ، تَغَمّدْنِی فِی یَوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَیْکَ مُتَنَصّلًا، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً.
وَ تَوَلّنِی بِمَا تَتَوَلّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِکَ وَ الزّلْفَى لَدَیْکَ وَ الْمَکَانَهِ مِنْکَ.
وَ تَوَحّدْنِی بِمَا تَتَوَحّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِکَ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِی ذَاتِکَ، وَ أَجْهَدَهَا فِی مَرْضَاتِکَ.
وَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِتَفْرِیطِی فِی جَنْبِکَ، وَ تَعَدّی طَوْرِی فِی حُدُودِکَ، وَ مُجَاوَزَهِ أَحْکَامِکَ.
وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِإِمْلَائِکَ لِی اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِی خَیْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ یَشْرَکْکَ فِی حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِی.
وَ نَبّهْنِی مِنْ رَقْدَهِ الْغَافِلِینَ، وَ سِنَهِ الْمُسْرِفِینَ، وَ نَعْسَهِ الْمَخْذُولِینَ‏
وَ خُذْ بِقَلْبِی إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِینَ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبّدِینَ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِینَ.
وَ أَعِذْنِی مِمّا یُبَاعِدُنِی عَنْکَ، وَ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَظّی مِنْکَ، وَ یَصُدّنِی عَمّا أُحَاوِلُ لَدَیْکَ‏
وَ سَهّلْ لِی مَسْلَکَ الْخَیْرَاتِ إِلَیْکَ، وَ الْمُسَابَقَهَ إِلَیْهَا مِنْ حَیْثُ أَمَرْتَ، وَ الْمُشَاحّهَ فِیهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ.
وَ لَا تَمْحَقْنِی فِیمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفّینَ بِمَا أَوْعَدْت‏
وَ لَا تُهْلِکْنِی مَعَ مَنْ تُهْلِکُ مِنَ الْمُتَعَرّضِینَ لِمَقْتِکَ‏
وَ لَا تُتَبّرْنِی فِیمَنْ تُتَبّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِینَ عَنْ سُبُلِکَ‏
وَ نَجّنِی مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَهِ، وَ خَلّصْنِی مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى، وَ أَجِرْنِی مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ.
وَ حُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلّنِی، وَ هَوًى یُوبِقُنِی، وَ مَنْقَصَهٍ تَرْهَقُنِی‏
وَ لَا تُعْرِضْ عَنّی إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِکَ‏
وَ لَا تُؤْیِسْنِی مِنَ الْأَمَلِ فِیکَ فَیَغْلِبَ عَلَیّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِکَ‏
وَ لَا تَمْنَحْنِی بِمَا لَا طَاقَهَ لِی بِهِ فَتَبْهَظَنِی مِمّا تُحَمّلُنِیهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبّتِکَ.
وَ لَا تُرْسِلْنِی مِنْ یَدِکَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَیْرَ فِیهِ، وَ لَا حَاجَهَ بِکَ إِلَیْهِ، وَ لَا إِنَابَهَ لَهُ‏
وَ لَا تَرْمِ بِی رَمْیَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَیْنِ رِعَایَتِکَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ الْخِزْیُ مِنْ عِنْدِکَ، بَلْ خُذْ بِیَدِی مِنْ سَقْطَهِ الْمُتَرَدّینَ، وَ وَهْلَهِ الْمُتَعَسّفِینَ، وَ زَلّهِ الْمَغْرُورِینَ، وَ وَرْطَهِ الْهَالِکِینَ.
وَ عَافِنِی مِمّا ابْتَلَیْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِیدِکَ وَ إِمَائِکَ، وَ بَلّغْنِی مَبَالِغَ مَنْ عُنِیتَ بِهِ، وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ، وَ رَضِیتَ عَنْهُ، فَأَعَشْتَهُ حَمِیداً، وَ تَوَفّیْتَهُ سَعِیداً
وَ طَوّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمّا یُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَ یَذْهَبُ بِالْبَرَکَات‏
وَ أَشْعِرْ قَلْبِیَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السّیّئَاتِ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ.
وَ لَا تَشْغَلْنِی بِمَا لَا أُدْرِکُهُ إِلّا بِکَ عَمّا لَا یُرْضِیکَ عَنّی غَیْرُهُ‏
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبّ دُنْیَا دَنِیّهٍ تَنْهَى عَمّا عِنْدَکَ، وَ تَصُدّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَهِ إِلَیْکَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التّقَرّبِ مِنْکَ.
وَ زَیّنْ لِیَ التّفَرّدَ بِمُنَاجَاتِکَ بِاللّیْلِ وَ النّهَارِ
وَ هَبْ لِی عِصْمَهً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیَتِکَ، وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُکُوبِ مَحَارِمِکَ، وَ تَفُکّنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ.
وَ هَبْ لِیَ التّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیَانِ، وَ أَذْهِبْ عَنّی دَرَنَ الْخَطَایَا، وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیَتِکَ، وَ رَدّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِکَ، وَ جَلّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِکَ، وَ ظَاهِرْ لَدَیّ فَضْلَکَ وَ طَوْلَکَ‏
وَ أَیّدْنِی بِتَوْفِیقِکَ وَ تَسْدِیدِکَ، وَ أَعِنّی عَلَى صَالِحِ النّیّهِ، وَ مَرْضِیّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ، وَ لَا تَکِلْنِی إِلَى حَوْلِی وَ قُوّتِی دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوّتِکَ.
وَ لَا تُخْزِنِی یَوْمَ تَبْعَثُنِی لِلِقَائِکَ، وَ لَا تَفْضَحْنِی بَیْنَ یَدَیْ أَوْلِیَائِکَ، وَ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنّی شُکْرَکَ، بَلْ أَلْزِمْنِیهِ فِی أَحْوَالِ السّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِینَ لِ‏آلْائِکَ، وَ أَوْزِعْنِی أَنْ أُثْنِیَ بِمَا أَوْلَیْتَنِیهِ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَیْتَهُ إِلَیّ.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِی إِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَهِ الرّاغِبِینَ، وَ حَمْدِی إِیّاکَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ‏
وَ لَا تَخْذُلْنِی عِنْدَ فَاقَتِی إِلَیْکَ، وَ لَا تُهْلِکْنِی بِمَا. أَسْدَیْتُهُ إِلَیْکَ، وَ لَا تَجْبَهْنِی بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِینَ لَکَ، فَإِنّی لَکَ مُسَلّمٌ، أَعْلَمُ أَنّ الْحُجّهَ لَکَ، وَ أَنّکَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ،
وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ، وَ أَهْلُ التّقْوَى، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَ أَنّکَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْکَ بِأَنْ تُعَاقِبَ، وَ أَنّکَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْکَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ.
فَأَحْیِنِی حَیَاهً طَیّبَهً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِیدُ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبّ مِنْ حَیْثُ لَا آتِی مَا تَکْرَهُ، وَ لَا أَرْتَکِبُ مَا نَهَیْتَ عَنْهُ، وَ أَمِتْنِی مِیتَهَ مَنْ یَسْعَى نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ.
وَ ذَلّلْنِی بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ أَعِزّنِی عِنْدَ خَلْقِکَ، وَ ضَعْنِی إِذَا خَلَوْتُ بِکَ، وَ ارْفَعْنِی بَیْنَ عِبَادِکَ، وَ أَغْنِنِی عَمّنْ هُوَ غَنِیّ‏ٌ عَنّی، وَ زِدْنِی إِلَیْکَ فَاقَهً وَ فَقْراً.
وَ أَعِذْنِی مِنْ شَمَاتَهِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ، وَ مِنَ الذّلّ وَ الْعَنَاءِ، تَغَمّدْنِی فِیمَا اطّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّی بِمَا یَتَغَمّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ، وَ الْ‏آخِذُ عَلَى الْجَرِیرَهِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ‏
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَهً أَوْ سُوءاً فَنَجّنِی مِنْهَا لِوَاذاً بِکَ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِی مَقَامَ فَضِیحَهٍ فِی دُنْیَاکَ فَلَا تُقِمْنِی مِثْلَهُ فِی آخِرَتِکَ‏
وَ اشْفَعْ لِی أَوَائِلَ مِنَنِکَ بِأَوَاخِرِهَا، وَ قَدِیمَ فَوَائِدِکَ بِحَوَادِثِهَا، وَ لَا تَمْدُدْ لِی مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ قَلْبِی، وَ لَا تَقْرَعْنِی قَارِعَهً یَذْهَبُ لَهَا بَهَائِی، وَ لَا تَسُمْنِی خَسِیسَهً یَصْغُرُ لَهَا قَدْرِی وَ لَا نَقِیصَهً یُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَکَانِی.
وَ لَا تَرُعْنِی رَوْعَهً أُبْلِسُ بِهَا، وَ لَا خِیفَهً أُوجِسُ دُونَهَا، اجْعَلْ هَیْبَتِی فِی وَعِیدِکَ، وَ حَذَرِی مِنْ إِعْذَارِکَ وَ إِنْذَارِکَ، وَ رَهْبَتِی عِنْد تِلَاوَهِ آیَاتِکَ.
وَ اعْمُرْ لَیْلِی بِإِیقَاظِی فِیهِ لِعِبَادَتِکَ، وَ تَفَرّدِی بِالتّهَجّدِ لَکَ، وَ تَجَرّدِی بِسُکُونِی إِلَیْکَ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِی بِکَ، وَ مُنَازَلَتِی إِیّاکَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِی مِنْ نَارِکَ، وَ إِجَارَتِی مِمّا فِیهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ.
وَ لَا تَذَرْنِی فِی طُغْیَانِی عَامِهاً، وَ لَا فِی غَمْرَتِی سَاهِیاً حَتّى حِینٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِی عِظَهً لِمَنِ اتّعَظَ، وَ لَا نَکَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ، وَ لَا فِتْنَهً لِمَنْ نَظَرَ، وَ لَا تَمْکُرْ بِی فِیمَنْ تَمْکُرُ بِهِ،
وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِی غَیْرِی، وَ لَا تُغَیّرْ لِی اسْماً، وَ لَا تُبَدّلْ لِی جِسْماً، وَ لَا تَتّخِذْنِی هُزُواً لِخَلْقِکَ، وَ لَا سُخْرِیّاً لَکَ، وَ لَا تَبَعاً إِلّا لِمَرْضَاتِکَ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلّا بِالِانْتِقَامِ لَکَ.
وَ أَوْجِدْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ، وَ حَلَاوَهَ رَحْمَتِکَ وَ رَوْحِکَ وَ رَیْحَانِکَ، وَ جَنّهِ نَعِیمِکَ، وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبّ بِسَعَهٍ مِنْ سَعَتِکَ، وَ الِاجْتِهَادِ فِیمَا یُزْلِفُ لَدَیْکَ وَ عِنْدَکَ، وَ أَتْحِفْنِی بِتُحْفَهٍ مِنْ تُحَفَاتِکَ.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِی رَابِحَهً، وَ کَرّتِی غَیْرَ خَاسِرَهٍ، وَ أَخِفْنِی مَقَامَکَ، وَ شَوّقْنِی لِقَاءَکَ، وَ تُبْ عَلَیّ تَوْبَهً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا ذُنُوباً صَغِیرَهً وَ لَا کَبِیرَهً، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِیَهً وَ لَا سَرِیرَهً.
وَ انْزِعِ الْغِلّ مِنْ صَدْرِی لِلْمُؤْمِنِینَ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَى الْخَاشِعِینَ، وَ کُنْ لِی کَمَا تَکُونُ لِلصّالِحِینَ، وَ حَلّنِی حِلْیَهَ الْمُتّقِینَ،
وَ اجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْغَابِرِینَ، وَ ذِکْراً نَامِیاً فِی الْ‏آخِرِینَ، وَ وَافِ بِی عَرْصَهَ الْأَوّلِینَ.
وَ تَمّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِکَ، عَلَیّ، وَ ظَاهِرْ کَرَامَاتِهَا لَدَیّ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِکَ یَدِی، وَ سُقْ کَرَائِمَ مَوَاهِبِکَ إِلَیّ، وَ جَاوِرْ بِیَ الْأَطْیَبِینَ مِنْ أَوْلِیَائِکَ فِی الْجِنَانِ الّتِی زَیّنْتَهَا لِأَصْفِیَائِکَ، وَ جَلّلْنِی شَرَائِفَ نِحَلِکَ فِی الْمَقَامَاتِ الْمُعَدّهِ لِأَحِبّائِکَ.
وَ اجْعَلْ لِی عِنْدَکَ مَقِیلًا آوِی إِلَیْهِ مُطْمَئِنّاً، وَ مَثَابَهً أَتَبَوّؤُهَا، وَ أَقَرّ عَیْناً، وَ لَا تُقَایِسْنِی بِعَظِیمَاتِ الْجَرَائِرِ، وَ لَا تُهْلِکْنِی یَوْمَ تُبْلَى السّرَائِرُ،
وَ أَزِلْ عَنّی کُلّ شَکّ‏ٍ وَ شُبْهَهٍ، وَ اجْعَلْ لِی فِی الْحَقّ طَرِیقاً مِنْ کُلّ رَحْمَهٍ، وَ أَجْزِلْ لِی قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِکَ، وَ وَفّرْ عَلَیّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِکَ.
وَ اجْعَلْ قَلْبِی وَاثِقاً بِمَا عِنْدَکَ، وَ هَمّی مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَکَ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَکَ،
وَ أَشْرِبْ قَلْبِی عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَکَ، وَ اجْمَعْ لِیَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدّعَهَ وَ الْمُعَافَاهَ وَ الصّحّهَ وَ السّعَهَ وَ الطّمَأْنِینَهَ وَ الْعَافِیَهَ.
وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِی بِمَا یَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لَا خَلَوَاتِی بِمَا یَعْرِضُ لِی مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِکَ، وَ صُنْ وَجْهِی عَنِ الطّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ، وَ ذُبّنِی عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِینَ.
وَ لَا تَجْعَلْنِی لِلظّالِمِینَ ظَهِیراً، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ کِتَابِکَ یَداً وَ نَصِیراً، وَ حُطْنِی مِنْ حَیْثُ لَا أَعْلَمُ حِیَاطَهً تَقِینِی بِهَا، وَ افْتَحْ لِی أَبْوَابَ تَوْبَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ رِزْقِکَ الْوَاسِعِ، إِنّی إِلَیْکَ مِنَ الرّاغِبِینَ، وَ أَتْمِمْ لِی إِنْعَامَکَ، إِنّکَ خَیْرُ الْمُنْعِمِینَ‏
وَ اجْعَلْ بَاقِیَ عُمُرِی فِی الْحَجّ وَ الْعُمْرَهِ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ، یَا رَبّ الْعَالَمِینَ، وَ صَلّى اللّهُ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ الطّیّبِینَ الطّاهِرِینَ، وَ السّلَامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَبَدَ الْ‏آبِدِینَ

 

 

ترجمه :
سپاس خدائى را که پروردگار جهانیان است .
خدایا سپاس ترا اى پدید آورنده آسمانها و زمین اى صاحب بزرگى و اعزاز اى پروردگار پروردگاران، و اى معبود هر معبود و اى آفریننده هر مخلوق و اى وارث هر چیز. توئى آن خدائى که چیزى به او نمى‏ماند، و علم چیزى از او پوشیده نمى‏ماند، و او به هر چیز محیط و همه چیز را نگهدار است. توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که یکتاى بى‏همتاى فرد بى‏مانندى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که کریم به منتهاى کرم و عظیم در نهایت عظمت و بزرگ در کمال بزرگى هستى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که بلند مرتبه و در منتهاى بلندى مقام و شدید الانتقامى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که بخشنده و مهربان و دانا و بر حقیقت اشیاء واقفى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که شنوا و بینا و قدیم و آگاه بر اسرارى و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که کریمى، و در کرم از همه افزونى، و دائم و جاویدى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که پیش از هر چیز آغازى و پس از هر شمار انجامى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که در اوج بلندى خود نزدیک، و در نزدیکى خود بلندى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که صاحب جمال و بزرگى و کبریا و ستایشى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که همه چیز را بدون اصل و مایه‏اى، پدید آورده‏اى و صورتها را بدون انگاره نقش بسته‏اى، و ساخته‏ها را بدون اقتباس ساخته‏اى. توئى ک هر چیز را به مقیاس حکمت اندازه گرفته‏اى، و هر چیز را براى انجام وظیفه‏اى روبراه کرده‏اى، و «ما سوا» را سامان بخشیده‏اى .
توئى که در آفرینشت شریکى ترا کمک نداده، و در فرمانروائیت وزیرى برایت وزارت نکرده، و ناظر و نظیرى براى تو نبوده. توئى که اراده کرده‏اى، پس اراده‏ات لازم گشته، و داورى کرده‏اى، پس داوریت بر آئین عدل بوده، و حکم کرده‏اى پس حکمت بر اساس انصاف بنیاد شده. توئى که مکانى ترا فرا نمى‏گیرد، و در برابر سلطنتت سلطانى بپا نخاسته و برهان و بیانى ترا عاجز نساخته است. توئى که همه چیز را یکایک بشمار آورده‏اى، و براى هر چیز مدتى قرار داده‏اى، و هر چیز را به مقیاس حکمت اندازه گرفته‏اى. توئى که پرواز شاهباز وهم به اوج ذاتت نرسیده، و دست فهم از دامن کیفیتت کوتاه مانده، و مکانى ندارى که به چشم ما درک شود. توئى که پایان ندارى، تا محدود گردى و به چیزى مانند نشده‏اى تا به قیاس تمثیل به ادراک در آئى، و فرزندى نیاورده‏اى تا زائیده شده باشى. و توئى که ضدى با تو نیست تا با تو منازعه کند و همتائى برایت نیست تا بر تو پیروز شود، و کسى در گوهر با تو شریک نیست تا با تو برابرى کند توئى که آغاز کرده‏اى و اختراع نموده‏اى، و از نو پدید آورده‏اى، و نقش تازه بکار بسته‏اى، و ساختمان هر چه را ساخته‏اى محکم نهاده‏اى. منزهى تو! چه بزرگ است شأن تو! و چه بلند است در همه جا منزلت تو! و چه آشکار ساخته است حق را فرقان تو! منزهى تو! اى صاحب لطفى که چه بسیار است لطفت! و اى مهربانى که چه بسیار است مهربانیت! و اى حکیمى که چه بسیار است شناسائیت! منزهى تو! اى پادشاهى که چه عزیز و نیرومند است سلطنتت! و اى صاحب جودى که چه عظیم است توانگریت! و اى بلند پایه‏اى که چه بلند است پایگاه رفعتت! تو صاحب جمال و بزرگى و کبریاء و ستایشى: منزهى تو! دست خود را به خیرات گشوده‏اى، و هدایت از جانب تو شناخته شده است پس هر که ترا براى دین یا دنیا طلب کند ترا خواهد یافت. منزهى تو! هر که در عالم علمت گذشته در پیشگاهت خضوع کرده، و هر چه زیر عرش تو است در برابر عظمتت به زانوى خشوع در آمده و همگى آفریدگانت براى تو رشته تسلیم به گردن نهاده‏اند. منزهى تو! با هیچ یک از حواس برونى و درونى احساس نمى‏گردى، و با دست سودن و تماس جسم درک نمى‏شوى،. کسى را نیروى حیله گرى با تو، و دور ساختن تو، و نزاع با تو، و غلبه بر تو، و جدال با تو، و فریب دادن تو، و مکر کردن با تو نیست. منزهى تو! راه تو کوبیده و هموار است، و کار و گفتار تو حق و صواب است، و زنده جاوید و مرجع حاجتها توئى. منزهى تو! گفتارت حکمت، و فرمانت لازم، و اراده‏ات جازم است. منزهى تو! مشیتت را رد کننده‏اى و، کلماتت را تغییر دهنده‏اى نیست. منزهى تو! اى صاحب آیات درخشان، و اى نقشبند دستگاه آسمان، و اى آفریننده روان انسان. سپاس ترا سپاسى که به دوام تو دائم ماند. و سپاس ترا، سپاسى که به نعمت تو جاوید بپاید. و سپاس ترا، سپاسى که با کردار و احسانت برابر باشد، و سپاس ترا سپاسى که بر خشنودیت بیفزاید. و سپاس و شکر ترا، سپاسى که با سپاس هر سپاسگزارى توأم باشد، و شکرى که شکر هر شاکرى از آن فرو ماند: سپاسى که سزاوار غیر تو نباشد، و وسیله تقرب به غیر تو نشود: سپاسى که موجب دوام سپاس اول گردد، و بوسیله آن دوام سپاس آخر درخواست شود سپاسى که بر گردش زمانها مضاعف گردد، و به افزایشهاى پیاپى فزونى گیرد: سپاسى که حساب داران از شمردنش فرو مانند، و از آنچه نویسندگان در نامه‏ات نوشته‏اند افزون شود: سپاسى که با عرش بزرگت هم سنگى کند، و با کرسى بلند پایه‏ات برابرى نماید: سپاسى که ثوابش از جانب تو کامل شود، و مزدش همه مزدها را فرا گیرد: سپاسى که برونش با درون و درونش با صدق نیت موافق باشد: سپاسى که هیچ آفریده بمانند آن ترا سپاس نکرده باشد، و جز تو هیچ کس فضل آن را نشناسد: سپاسى که هر کس در انجامش کوشش کند از جانب تو یارى شود و هر که کمانش را بکشد از نیروى تو تأیید گردد: سپاسى که هر چه سپاس آفریده‏اى جمع کند، و هر چه را بعد از این بیافرینى در رشته انتظام کشد: سپاسى که هیچ سپاس از آن به سخن تو نزدیکتر و هیچ کس از آن کس که این گونه سپاس گوید سپاسگزارتر نباشد. سپاسى که به کرمت به سبب فراوانیش موجب افزونى نعمتها شود، و تو خود به آئین تفضل آن را پیاپى با افزونى پیوسته سازى. سپاسى که زیبنده ذات کریم تو باشد، و با عز جلالت برابرى کند. پروردگارا، بر محمد و آل محمد – که برگزیده و پسندیده و گرامى و مقرب است – بهترین رحمتهاى خود را بفرست و او را به کاملترین برکاتت برکت ده، و با کام بخش‏ترین مهربانیت در باره‏اش مهربانى کن. پروردگارا بر محمد و آلش رحمت فرست، چنان رحمت پاکیزه‏اى که پاکیزه‏تر از آن رحمتى نباشد. و رحمت فرست بر او، رحمت فزاینده‏اى که فزاینده‏تر از آن رحمتى صورت نبندد. و رحمت فرست بر او رحمت خشنودئى که رحمتى برتر از آن صورت نبندد . پروردگارا، بر محمد و آلش رحمت فرست. رحمتى که او را خشنود سازد، و از خشنودیش افزون گردد و رحمت فرست بر او رحمتى که ترا خشنود سازد، و بر خشنودیت از او فزونى گیرد. و رحمت فرست بر او رحمتى که جز آن را بر او نپسندى، و غیر او را سزاوار آن رحمت ندانى . پروردگارا، بر محمد و آلش رحمت فرست، رحمتى که صلوات فرشتگان و پیغمبران و رسولان و پیروان ترا به رشته انتظام آورد، و بر صلوات بندگانت از جن و انس و پذیرندگان دعوتت مشتمل باشد، و صلوات هر که را از انواع خلق خود که آفریده‏اى و پدید آورده‏اى مجتمع سازد. پروردگارا، رحمت فرست بر او و آلش، چنان رحمتى که بر هر رحمت دیرینه و تازه‏اى محیط باشد. و رحمت فرست برا او و آلش، چنان رحمتى که نزد تو و نزد غیر تو پسندیده باشد، و همراه آن رحمتهائى بیافرینى که هنگام آفریدن آنها رحمتهاى نخستین را دو چندان سازى، و بر گردش روزگار در جریان افزایش گذارى، تا غیر تو کسى آن را نتواند شمرد.
پروردگارا، رحمت فرست بر پاکیزه‏تران از اهل بیت او که ایشان را براى – قیام به امر خود برگزیده‏اى، و خزانه داران علم، و نگهداران دین، و جانشینان خویش در زمین، و حجتهاى خویش بر بندگان خود قرار داده‏اى، و ایشان را به خواست خود از پلیدى و آلودگى یکباره پاک کرده‏اى، و وسیله توسل به خود و راه بهشت خود ساخته‏اى .
پروردگارا، رحمت فرست بر محمد و آلش، چنان رحمتى که بوسیله آن بخشش و کرامت را در باره ایشان بزرگ گردانى، و همه چیز را از عطایا و تبرعات خود را در باره ایشان کامل سازى، و بهره ایشان را از عوائد و فوائد خود سرشار کنى. پروردگارا، رحمت فرست بر او و بر ایشان، رحمتى که آغازش را حدى، و مدتش را فرجامى، و آخرش را پایانى نباشد. پروردگارا، بر ایشان رحمت فرست، به وزن عرش خود، و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانهایت، و آنچه بالاى آنها است، و به شمار زمینهایت، و آنچه در زیر آنها و میان آنها است. چنان رحمتى که ایشان را بوسیله آن به کمال قرب خود رسانى و براى تو و ایشان مایه خشنودى شود، و جاودانه به نظائر آن رحمتها پیوسته باشد.
خدایا تو در هر زمان دین خود را بوسیله پیشوائى تأیید فرموده‏اى که او را براى بندگانت به عنوان علم و در کشورهایت بجاى نورافکن بر پا داشته‏اى: پس از آنکه پیمان او را به پیمان خود در پیوسته، و او را وسیله خشنودى خود ساخته‏اى و طاعتش را واجب کرده‏اى. و از نافرمانیش بیم داده‏اى، و به اطاعت فرمانهایش و به باز ایستادن در برابر نهیش و سبقت نجستن بر او و واپس نماندن از او فرمان رانده‏اى پس او نگهدار پناهندگان، و ملجأ مؤمنان، و دستاویز متمسکان، و جمال جهانیان است.
خدایا پس ولى خود را به شکر آنچه بر او انعام فرموده‏اى. ملهم ساز. و ما را همچنان به شکر نعمت وجود او ملهم فرماى، و او را از جانب خود سلطنتى یارى دهنده عطا فرماى، و درهاى کامیابى و پیروزى را به آسانى بر او بگشاى، و او را به نیرومندترین تکیه گاه خود مدد ده، و پشت گرم ساز. و بازویش را نیرو بخش، و به چشم عنایت منظورش دار، و به نگهداریت حمایتش کن، و به فرشتگانت یاریش ده، و او را به پیروزترین سپاهت امداد فرماى، و کتاب و حدود خود و شریعتها و سنتهاى پیغمبرت را (که رحمتهایت بر او و آل او باد) بوسیله او بپا دار، و آنچه را از نشانه‏هاى دینت که ستمکاران میرانده‏اند بوسیله او زنده ساز. و زنگ جور ظالمان را به مدد او از شریعتت بزداى، و سختى ناهموارى را بوسیله او از راه خود برطرف کن، و منحرفین از صراط خود را بوسیله او از میان بردار، و آنان را که قصد کج ساختن راه راست تو دارند هلاک نماى، و دل ولى خود را در باره دوستانت نرم کن، و دستش را بر دشمنانت گشوده ساز، و مهربانى و رحمت و عطوفت و شفقتش را بما ارزانى دار، و چنان کن که ما از شنوندگان و مطیعان او شویم، و در راه رضایش پوینده و در نصرت او و دفاع از او یارى کننده باشیم .
و به این وسیله بسوى تو و پیغمبرت که رحمتهایت اى بار خداى بر او و آلش باد تقرب جوئیم . خدایا و رحمت فرست بر دوستان ایشان که معترف به مقام، و تابع راه روشن، و پیرو آثار، و چنگ زننده به دستاویز، و متمسک به دوستى، و مقتدى به امامت، و گردن نهنده فرمان، و کوشنده در طاعت، و منتظر ایام دولت، و چشم دوخته بر ایشانند: رحمتهاى با برکت و پاکیزه و فزاینده‏اى که بامدادان و شامگاهان در رسند. و درود فرست بر ایشان و بر جانهاشان، و کارشان را بر اساس تقوى فراهم ساز و احوالشان را به صلاح آور، و توبه ایشان را بپذیر زیرا که توئى توبه‏پذیر مهربان، و بهترین آمرزندگان. و ما را به رحمت خود در دار السلام بهشت با ایشان قرار ده. اى مهربانترین مهربانان .
خدایا این روز عرفه روزى است که آن را تشریف بخشیده‏اى، و گرامى داشته‏اى، و عظمت داده‏اى: رحمتت را در آن گسترده‏اى، و عفوت را در آن انعام فرموده‏اى، و عطایت را در آن فراوان کرده‏اى، و بوسیله آن بر بندگانت تفضل فرموده‏اى . خدایا و من آن بنده توئم که پیش از آفریدنش و پس از خلقتش بر او انعام کرده‏اى، پس او را از کسانى قرار داده‏اى که به دین خود رهبرى نموده‏اى و بر انجام حق خود توفیق داده‏اى و او را با رشته ولایت و دین خود نگاه داشته‏اى، و در حزب خود وارد کرده‏اى، و به دوستارى دوستانت و دشمنى دشمنانت ارشاد فرموده‏اى. با این همه او را فرمان داده‏اى پس فرمان نبرده، و منع کرده‏اى پس باز نایستاده، و از نافرمانى خود نهى کرده‏اى، پس از طریق امر تو، به نهیت شتافته: نه از روى عناد با تو، و نه از جهت گردن کشى بر تو. بلکه هواى نفسش او را به آنچه تو از آنش رانده و ترسانده‏اى فرا خوانده و دشمن تو و دشمن او وى را بر آن یارى کرده، تا در حال معرفت به تهدید و امیدوارى به عفو و وثوق به گذشت تو بر آن کار اقدام کرده، در صورتى که او – با وجود آن همه انعامى که در باره‏اش فرموده‏اى – سزاوارترین بندگان تو بود که به آن کار اقدام نکند. و اینک منم در پیشگاهت که خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان، و به گناه عظیمى که بر دوش کشیده‏ام و به خطاهاى بزرگى که مرتکب شده‏ام معترفم، و از عفو تو پناه خواه، و به رحمت تو ملتجیم. و یقین دارم که امان دهنده‏اى مرا از تو امان نمى‏دهد، و باز دارنده‏اى مرا از تو باز نمى‏دارد. پس در برابر این اعتراف و عقیده ستر و پوششى را که بر گناهکار مى‏پوشى بر من بپوش، و عفوى را که به تسلیم شونده خود مى‏بخشى بمن ببخش، و آمرزشى را که چون به شخص امیدوار عطإ؛ه‏هّ‏ّ کنى در نظرت بزرگ نمى‏نماید. بر من انعام نماى. و در این روز مرا بهره‏اى قرار ده که بوسیله آن به نصیبى از خشنودى تو برسم. و مرا از چیزى که بندگان کوشا در عبادتت به ارمغان مى‏آورند تهیدست بر مگردان. و من اگر چه اعمال شایسته‏اى را که ایشان پیش فرستاده‏اند، نفرستاده‏ام، ولى توحید ترا نفى اضداد و امثال و اشباه از ترا پیش فرستاده‏ام، و از آن درها که تو خود فرمان داده‏اى تا از آن بسوى تو آیند آمده‏ام، و به آنچه کسى جز با تقرب به آن به قرب تو نرسد تقرب جسته‏ام. آنگاه بازگشت بسوى تو، و خوارى و زارى در پیشگاه تو، و نیکبینى نسبت بتو، و اعتماد به رحمت تو را بدرقه آن کرده‏ام. و امید بتو را، که کم وقتى امیدوار از آن ناامید مى‏شود، ضمیمه آن ساخته‏ام، و مانند مسئلت شخص حقیر خوار نیازمند فقیر ترسنده امان خواهنده از تو مسئلت کرده‏ام. و به این احوال مسئلتم از روى ترس و زارى و پناه خواهى و ملجأ طلبى است نه از روى گردن کشى کبر آمیز متکبران، و نه از روى بلند پروازى و نه از روى جرأت و خاطر جمعى طاعت کاران، و نه از روى ترفع به اعتماد شفاعت شفیعان. و من گذشته از این اعتراف، کمترین کمتران، و خوارترین خوارتران، و مانند ذره‏اى یا کمتر از آنم پس اى کسى که در مؤاخذه بدکاران شتاب نکرده‏اى، و اسراف کاران را نمى‏رانى، و اى کسى که به آئین انعام از لغزندگان در مى‏گذرى و از راه تفضل خطاکاران را مهلت مى‏دهى. منم آن بدکار معترف خطاکار لغزنده. منم که از روى تجرى در برابر تو قدم فرا نهاده‏ام. منم که از بندگان تو پرده پوشى کرده، و با تو آشکارا به مخالفت برخاسته‏ام. منم که از بندگان تو ترسیده و از تو ایمن شده‏ام. منم که از هیبت تو نهراسیده و از خشم تو نترسیده‏ام. من آن جنایتکار در باره خویشم، من آنم که در گرو بلاى خویشتنم. من آن کم آزرمم. من آن گرفتارى رنج طولانیم. ترا قسم مى‏دهم بحق آنکه او را از خلق خود برگزیده‏اى، و او را براى خود پسندیده‏اى بحق آنکه او را از آفریدگانت اختیار کرده‏اى، و براى انجام کار خود گزیده خویش ساخته‏اى، بحق آنکه طاعتش را به طاعت خود پیوسته‏اى، و نافرمانیش را مانند نافرمانى خود کرده‏اى، بحق آنکه دوستیش را به دوستى خود مقرون و دشمنیش را به دشمنى خود منضم ساخته‏اى، مرا در این روز چنان جامه عفوى بپوشان که بر کسى مى‏پوشانى، که با حال بیزارى از گناه نزد تو زارى کند و در حال توبه به طلب آمرزشت پناه آورد و مرا به آنگونه که اهل طاعت و قرب و منزلت خود را سرپرستى مى‏کنى سرپرستى کن، و مرا اختصاص ده به آنچه اختصاص مى‏دهى کسى را ه به عهده تو وفا کرد، و جانش را در راه به رنج انداخت، و براى خشنودیت خسته کرد. و مرا به کوتاهى در حق تو، و تجاوز از حد خویش در محرمات تو، و گذاشتن از مرز احکامت مؤاخذه مفرماى. و بوسیله مهلت دادن بمن خام و غافلگیرم مساز؛ مانند عافلگیر کردن کسى که خیر خود از من باز گرفت و چنان پنداشت که بهره من تنها بدست او است، و حتى ترا هم در انعام بر من شریک و سهیم نشناخت و مرا از خواب بى‏خبران، و خواب آلودگى اسراف‏کاران، و چرت زدن مخذولان بیدار ساز، و دلم را به راهى ببر که طاعت‏کاران را به آن گماشته‏اى و کوشش کنندگان در عبادتت را در آن مسخر ساخته‏اى، و مسامحه کاران را بوسیله آن رهانیده‏اى، و مرا پناه ده از آنچه موجب دوریم از تو شود، و میان من و بهره‏ام از تو حائل گردد، و از مقصود خویشم باز دارد. و پوئیدن راه خیرات را بسوى خود، و سبقت جستن به آنها را از آنجا که خود فرموده‏اى، و منازعه در انجام و اعمال خیر را، بر آن گونه که تو خواسته‏اى، برایم آسان کن، و در زمره سهل‏انگاران به تهدید و وعید خود، تباهم مساز. و در جمله کسانى که در معرض دشمنیت در آمده‏اند هلاکم مکن، و مرا در عداد منحرفین از را خود در هم مشکن، و از گردابهاى فتنه رهائى ده، و از گلوگاه بلاها خلاص کن، و از غافلگیر شدن در امان دار، و میان من و دشمنى که گمراهى کند، و آرزوئى که هلاکم سازد، و عیبى که مرا فرا گیرد حائل شو، بر آن گونه که از کسانى رو مى‏گردانى که پس از خشم از ایشان خشنود نمى‏شوى؛ از من رو مگردان. و از امیدوارى به عطاى خود ناامیدم مکن، که یأس از رحمت بر من غالب شود. و چندان هم نعمت مبخش که طاقت آن را نداشته باشم، و از فزونى محبتى که بر من تحمیل مى‏کنى گرانبار گردم، و از پا در آیم و مرا از دست فرو مگذار مثل فرو گذاشتن کسى که خیرى در او نباشد و تو با او کارى نداشته باشى و بازگشتى برایش نباشد. و مرا به دور میفکن مانند دور انداختن کسى که از چشم رعایت تو افتاده باشد. و از جانب تو رسوائى او را فرا گرفته باشد بلکه از در افتادن افتادگان و وحشت گمرهان و لغزش فریب خوردگان و از ورطه هلاک شدگان دستگیریم کن، و از گرفتارئى که طبقات غلامان و کنیزانت را به آن دچار کرده‏اى سلامت بخش و به درجات کسى برسان که با او عنایت دارى، و بر او انعام فرموده‏اى، و از خشنود شده‏اى، و او را ستوده زنده داشته‏اى و نیکبخت مى‏رانده‏اى. و خوددارى از موجبات بطلان حسنات و برکات را طوق گردنم ساز، و دلم را به جامه امتناع از زشتیهاى سیئات، و رسوائیهاى گناهان بزرگ بپوشان، و مرا به چیزى که جز به مدد تو آن را در نمى‏یایم مشغول مساز، و از کارى که غیر آن ترا از من خشنود نمى‏سازد بازم دار، و محبت دنیاى پست را از دلم برکن، که از توجه به سعادتهاى ابدیئى که نزد تو است باز مى‏دارد، و از طلبیدن وسیله بسوى تو منع مى‏کند، و از تقرب بتو غافل مى‏سازد، و تنها بسر بردن با راز و نیاز را در شب و روز در نظرم بیاراى، و مرا عصمتى بخش که به ترس تو نزدیکم کند، و از ارتکاب محرماتت جدایم سازد، و از اسیرى گناهان بزرگم برهاند و مرا از لوث نافرمانى بزداى و آلودگى به خطاها را از من ببر و پیراهن عافیت خود را بر من بپوشان، و رداى سلامت را در برم کن، و به خلعت نعمتهاى کامل و رساى خود مزینم ساز، و نعمتها و عطایاى خود را بر من پیاپى فرما و به توفیق و ارشاد خود تأییدم نما، و به نیت شایسته و سخن پسندیده و کار نیک یاریم ده، و بجاى قوت و قدرت خودت به قوت و قدرت خودم وا مگذار، و در آن روز که براى لقاى خویشم بر انگیزى شرمنده‏ام مکن، و در برابر دوستانت روسوایم مساز، و یاد خود را از خاطرم مبر، و شکرت را از من سلب مکن. بلکه آن را، در حالات سهو و در مواقع غفلت جاهلان به نعمتهایت، با من ملازم ساز، و مرا ملهم کن که بر آنچه بمن عطا فرموده‏اى ثنا گویم، و بر آنچه بسویم فرستاده‏اى اعتراف کنم، و توجهم را بسوى خود فوق توجه متوجهان، و ستایشم را در باره‏ات فوق ستایش ستایشگران قرار ده و مرا در هنگام احتیاجم فرو مگذار و بوسیله اعمالى که بسویت فرستاده‏ام هلاک منما، و به آنچه معاندینت را با آن تلقى مى‏کنى استقبال مکن. زیرا که من منقاد توئم، و مى‏دانم که حجت ترا است، و توئى شایسته‏تر به تفضل، و خو کرده‏تر به احسان و اهل تقوى و شایسته آمرزشى و تو به بخشیدن سزاوارتر از عقاب کردنى، و به پرده پوشى از پرده درى نزدیکترى. پس مرا به زندگانى پاکیزه‏اى زنده بدار که به دلخواهم انتظام پذیرد، و مرا به آنچه دوست دارم منتهى شود از رهگذرى که ناپسند تو را در آن بجا نیاورم، و آنچه را که تو از آن نهى کرده‏اى مرتکب نشوم و بمیران نحوه مردن کسى که نورش در پیش رویش و از سمت راستش روان گردد، و مرا در پیشگاه خود خوار و در نزد آفریدگانت عزیز گردان، و چون با تو خلوت کنم خاشعم ساز، و در میان بندگانت سرفرازم گردان، و از کسى که از من بى‏نیاز است بى‏نیازم کن، و بر فقر وفاقه‏ام نسبت به خودت بیفزاى، و از شادى دشمنان و حلول بلا و ذلت و رنج پناهم ده،: و در باره گناهانى که از من دانسته‏اى مرا مانند کسى بپوشان که اگر حلمش نمى‏بود انتقام مى‏کشید، و اگر مدارایش نمى‏بود بر گناه مؤاخذه مى‏کرد و چون در باره قومى فتنه‏اى یا بدییى بخواهى پس مرا از جهت پناه جستن بتو از آن نجات ده، و چون مرا در دنیاى خود در موقف رسوائى بپا نداشتى پس همچنین در آخرتت در چنان موقفى بپا مدار، و اوائل نعمتهایت را در باره من با اواخر آن، و فوائد دیرینه خود را با تازه‏هاى آن توأم ساز، و چندان مهلتم مده که در اثر آن قسوت قلب پیدا کنم، و به مصیبتى کوبنده دچار مکن که در اثر آن رونق و بهجتم برود. حقارتى بر من وارد مساز که قدر و منزلتم بر اثر آن کوچک و پست شود، و مرا گرفتار عیبى مکن که به علت آن مقامم مجهول ماند، و مرا چنان مترسان که در اثر آن ناامید شوم، و آن گونه بیم مده که در برابر آن هراسان گردم. ترسم را به بیم از تهدید خود منحصر ساز، و پرهیزم را از امهال و انذاز خود، و حال خوف و خشوعم را هنگام تلاوت آیات خود قرار ده، و شبم را آباد ساز به بیدار ساختنم براى عبادت تو و خلوت گزیدن به شب زنده دارى براى تو، و تجرد به انس با تو و گشودن بار حاجت بر در خانه تو، و سؤال مکرر از تو براى رهائى دادن از آتش و زنهار دادن از عذاب اهل جهنمت و مرا تا هنگام مرگ در طغیانم سرگردان، و در گرداب نادانیم بى‏خبر مگذار، و مایه پند پندپذیران و وسیله عبرت عبرت‏گیران قرار مده، و براى ناظرین موجب گمراهى مساز، و در زمره گرفتاران مکر خود مگذار. و هنگام انعام دیگرى را بجاى من مگزین، و نامم را از دفتر نیکبختان تغییر مده، و جسمم را در اثر بلاى دنیا و عذاب آخرت دستخوش تغیر مساز و مرا مضحکه خلق و مسخره خویش منماى. و جز پیرو رضاى خود مگردان، و جز به انتقام گرفتن از دشمنان براى خود به زحمت مینداز، و از لذت عفو و شیرینى رحمتت و روح و ریحان و بهشت نعیمت کامیاب گردان، و طعم دل پرداختن براى آنچه تو دوست دارى، و کوشش در کارى را که موجب تقرب نزد تو است بمن بچشان، و تحفه‏اى از تحفه هایت را بسویم بفرست و تجارتم را در سفر زندگى سودمند و بازگشتم را از این سفر بى‏ضرر گردان و مرا از مقام عظمت خود بترسان، و به لقاى خود مشتاق ساز، وبه توبه‏اى خالص موفق دار که گناهان خرد و کلان و آشکار و نهان را با آن باقى نگذارى، و کینه مؤمنان را از دلم بر کن، و قلبم را بر فروتنان مهربان کن، و با من چنان باش که با صالحان هستى، و به زیور پرهیزکارانم بیاراى، و براى من ذکر خیرى در آیندگان و آوازه روز افزونى در پسینیان قرار ده، و به روز رستاخیز، در عرصه مهاجرین اولینم در آور، و وسعت نعمتت را بر من تمام کن، و کرامتهایش را نزد من پیاپى ساز و هر دو دستم را از عطایاى خود بیاگن و نفائس مواهبت را بسوى من سوق ده و در بوستانهاى بهشت که براى گزیدگانت آراسته‏اى با پاکیزه‏ترین دوستانت همسایه‏ام ساز. و در مقاماتى که براى دوستانت فراهم شده خلعت عطایاى بزرگتر را بر من بپوشان، و براى من در کنف خود جاى آسایشى قرار ده که با آرامش در آن بیارامم، و منزلى که در آن مسکن گزینم، و دیده را با آن روشن سازم و عقوبت مرا با گناهان بزرگم مسنج، و در آن روز که اسرار آشکار شود هلاکم مساز. و هر شک و شبهه‏اى را از دلم بزداى، و از هر رحمتى برایم راهى بحق بگشاى، و بهره‏هاى مواهبم را از عطاى خود سرشار کن، و نصیبهاى احسان را از انعام خود بر من فراوان ساز، و دلم را به آنچه نزد تو است مطمئن کن، و همتم را یکسره بکار خود مبذول دار. و مرا به کارى بگمار که خاصان خود را بر آن مى‏گمارى و هنگام غفلت خردها از تشخیص ارزشها طاعتت را در دلم بیامیز و توانگرى و پاکدامنى و آسایش و بى‏نیازى از خلق و تندرستى و وسعت زندگى و آرامش دل و عافیت را برایم فراهم ساز، و کارهاى نیکم را بوسیله معصیتى از معاصى تو که در آن بیامیزد، و لذت خلوتهایم را به نعمت و محنتى از جانب تو که براى امتحان من به آن راه یابد، تباه مساز، و آبرویم را از رو زدن به کسى از جهانیان نگاه دار و از طلبیدن آنچه نزد اهل فسق و فجور است بازم دار و پشتیبان ستمکارانم مکن و در محو کتاب تو دست و دستیار ایشانم مساز، و از آنجا که خود نمى‏دانم، چنانم نگهبانى کن که با آن از همه شرور محفوظم دارى، درهاى توبه و رحمت و مهربانى و روزى وسیعت را بر من بگشاى، زیرا که من از رو آورندگان بتوئم و انعامت را در باره‏ام کامل ساز. زیرا که تو بهترین نعمت دهندگانى. و بازمانده عمر مرا براى طلب خوشنودى خودت در حج و عمره قرار داده، اى پروردگار جهانیان. و خداى رحمت فرستد بر محمد و آل او که پاکیزگان و پاکانند. و جاودانه سلام بر او و بر ایشان باد.

برای درد سینه

آیه‏و اذ قتلتم نفسا تا لعلّکم تعقلون وارد شده،و نیز روایت شده:به قرآن طلب شفا کن،زیرا حق تعالى فرموده است:شفاء لما فى الصّدور

ده گروه از امت مسلمان

معاذبن جبل گفت: روزی در منزل ابوایوب انصاری نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودم به آن حضرت عرض کردم: یا رسول الله! مقصود از این کلام شریف چیست که خداوند در قرآن می‌فرماید:
یَومَ یُنفخُ فِی الصُّور فَتأتونَ أفواجاً: روزی که در صور می‌دمند تا مردگان زنده شوند و گروه گروه به عرصه محشر آیند.
حضرت فرمود: ای معاذ! از امر بزرگی سوال کردی. سپس حضرت چند لحظه پلک‌های مبارکش را بست و باز کرد و فرمود: ده طایفه از امت من به طور پراکنده و گروه گروه در روز قیامت محشور می‌شوند که خداوند آنها را از سایر مسلمانان جدا کرده و صورت‌های آنها را تغییر داده است:
۱- بعضی از آنها در حالی محشور می‌شوند که صورت‌هایشان مانند میمون و بوزینه است، این گروه کسانی هستند که در دنیا خبرچینی می‌کردند.
۲- بعضی از آنها به صورت خوک و گراز محشور می‌شوند، این گروه کسانی هستند که از حرام و محرمات الهی -لذات و شهوات حیوانی- پرهیز ننموده‌اند.
۳- بعضی از آنها واژگونه در حالی که پاهایشان بالا و سرهایشان پایین است کشیده می‌شوند و محشور می‌گردند این گروه کسانی هستند که ربا می‌خورند.
۴- بعضی از آنها کور و نابینا محشور می‌شوند، این گروه کسانی هستند که ظالم و ستمکارند و در میان مردم به ظلم و جور حکم می‌کنند.
۵- بعضی از آنها کر و لال و گنگ محشور می‌شوند. این گروه کسانی هستند که خودبین و خودپسند هستند.
۶- بعضی از آنها در حالی که زبان خود را می‌مکند و از دهانشان لعاب می‌ریزد و از بوی بد آن اهل محشر از آنها بیزار و متنفر می‌شوند، محشور می‌گردند. این گروه علما و وعّاظ و قضاتی هستند که رفتار و کردار آنها مغایر و محالف با گفتار و سخنانشان است.
۷- بعضی از آنها با دست و پای بریده و ناقص العضو محشور می‌شوند این گروه کسانی هستند که همسایگان خود را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند.
۸- بعضی از آنها در حالی محشور می‌شوند که بر شاخه‌هایی از درخت آتشین آویزان هستند. این گروه کسانی هستند که در نزد پادشاهان و خلفا و حاکمان وقت از مردم سعایت کرده و از دیگران بدگویی کرده‌اند.
۹- بعضی از آنها در حالی محشور می‌شوند که بدبوتر و گندیده‌تر از مردار و لاشه هستند. این گروه کسانی هستند که از شهوات و بوالهوسی‌های نفسانی و حیوانی خود پیروی نموده و از ادای حقوق خداوند امتناع می‌ورزند و حقوق واجب الهی را پرداخت نمی‌کنند.
۱۰- بعضی از آنها در حالی محشور می‌شوند که برای ایشان جُبّه و جامه‌ای از آتش ساخته و آماده کرده‌اند و به تن آنها می‌پوشانند طوری که بدنشان چسبیده است این گروه کسانی هستند که اهل تکبر و نخوت و فخر فروشی هستند.

منابع:
۱- مجمع البیان ج۱۰ ص۲۴۲
۲- بحار ج ۷ ص۸۹
۳- نورالثقلین ج۸ ص۹۴