احکام روزه

اگر بواسطه بیماری روزه رمضان را نگیرد و بیماری او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضای روزه هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

ولی اگر بواسطه عذر دیگری مثلاً برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط مستحب آن است که برای هر روز یک مد طعام هم به فقیر بدهد.

اگر بواسطه بیماری روزه رمضان را نگیرد و بعد از رمضان بیماری او برطرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند (مثلا به مسافرت برود )که نتواند تا رمضان بعد قضای روزه را بگیردباید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید .

و نیز اگر در ماه رمضان، غیربیماری عذر دیگری داشته باشد (مثلا در ماه رمضان مسافر باشد )و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد بواسطه بیماری نتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند.

اگر به واسطه عذرى نظیر بیماری ،نداشتن قدرت، مسافرت یا شیر دادن و مانند اینها، روزه رمضان را نگیرد و تا رمضان سال بعد به واسطه هر عذرى نتواند قضا کند، قضاى روزه‏ هایى را که نگرفته است بر او واجب نیست و باید براى هر روز معادل ۷۵۰ گرم گندم یا جو و مانند اینها یا قیمت اینها را در صورت تمکّن به فقیر بدهد.

اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیردباید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.

اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.

اگر در قضای روزه کوتاهی کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند باید قضا را بگیرد، و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد بلکه اگر موقعی که عذر دارد تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه های خود را قضا کند و پیش از آن که قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا کند باید قضای آن را بگیرد، و احتیاط واجب آن است که برای هر روز یک مد غذا به فقیر بدهد.

قابل توجه مقلدین حضرت ایت الله مکارم شیرازی در این مسئله :

اما اگر کوتاهی نکرده و اتّفاقاً در تنگی وقت، عذری پیدا شده فقط قضا لازم است.

اگر بیماری انسان چند سال طول بکشد ، بعد از آن که خوب شد اگر تا رمضان آینده به مقدار قضا وقت داشته باشد باید قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سالهای پیش یک مد که تقریباً ده سیر است، طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

منابع:

توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۷۰۵

توضیح المسائل مراجع مسأله۱۷۰۶

توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۷۰۵

توضیح المسائل مراجع :مسأله۱۷۰۷

عاقبت قضا شدن نماز صبح

 

آیت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی ره می‌فرماید:
اگر آدمی چهل روز به ریاضت و عبادت بپردازد ولی یک بار نماز صبح از او فوت شود، نتیجه آن چهل روز عبادت بی ارزش (نابود) خواهد شد.
برای این که جهت اقامه نماز صبح خواب نمانید، قبل از خوابیدن آخرین آیه سوره کهف را بخوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَهِ رَبِّهِ أَحَدا