نگاه هایی که عبادت است

 

۱٫ نگاه به قرآن

أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فِی الْمُصْحَفِ مُتِّعَ بِبَصَرِهِ وَ خُفِّفَ عَنْ وَالِدَیهِ وَ إِنْ کَانَا کَافِرَینِ؛
حضرت صادق علیه السّلام در حدیث مرفوعی فرمود: هر که قرآن را از روی آن بخواند از دیدگان خود بهره ‏مند شود، و سبب سبک شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه آن دو کافر باشند(۱).
اگر انسان قرآن را حفظ هم باشد از رو بخواند خوب است!
إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَحْفَظُ الْقُرْآنَ عَلَی ظَهْرِ قَلْبِی فَأَقْرَؤُهُ عَلَی ظَهْرِ قَلْبِی أَفْضَلُ أَوْ أَنْظُرُ فِی الْمُصْحَفِ قَالَ فَقَالَ لِی بَلِ اقْرَأْهُ وَ انْظُرْ فِی الْمُصْحَفِ فَهُوَ أَفْضَلُ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ النَّظَرَ فِی الْمُصْحَفِ عِبَادَه؛

اسحاق بن عمار گوید: به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: قربانت گردم من قرآن را حفظ دارم آن را از حفظ بخوانم بهتر است یا از روی قرآن؟ فرمود: بلکه آن را بخوان و نگاه به قرآن کن (و از روی آن بخوان) که بهتر است، آیا ندانسته ‏ای که نگاه کردن در قرآن عبادت است؟ [۲]
النَّظَرَ فِی الْمُصْحَفِ‏ مِنْ غَیرِ قِرَاءَه عِبَادَه؛ نظر در قرآن حتّی بدون خواندن عبادتست [۳].
وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَعْطُوا أَعْینَکُمْ حَظَّهَا مِنَ الْعِبَادَه فَقَالُوا یا رَسُولَ اللَّهِ ص وَ مَا حَظُّهَا مِنَ الْعِبَادَه قَالَ النَّظَرُ فِی الْمُصْحَفِ وَ التَّفَکُّرُ فِیهِ وَ الِاعْتِبَارُ عِنْدَ عَجَائِبِه‏؛ رسول خدا (ص) فرمود: چشمانتان را از عبادات بهره‏ مند سازید، پرسیدند: یا رسول الله! بهره چشم از عبادت چیست؟ فرمود: نگاه به قرآن و اندیشه در آن و پند گرفتن از شگفتی های آن‏ [۴).

۲٫ نگاه به کعبه

قَالَ الصَّادِقُ ع‏ مَنْ نَظَرَ إِلَی الْکَعْبَه عَارِفاً فَعَرَفَ مِنْ حَقِّنَا وَ حُرْمَتِنَا مِثْلَ الَّذِی عَرَفَ مِنْ حَقِّهَا وَ حُرْمَتِهَا غَفَرَ اللَّهُ؛ هر که نظر به کعبه کند و عارف باشد بحق آنکه آنرا بزرگ دانسته خداوند حق تعالی، گناهان او را بیامرزد و کفایت کند مهمات او را [۵]
و در روایت دیگر آمده : هر که نظر کند به کعبه و حق حرمت ما که ائمه معصومانیم را بداند(اینگونه که ما را امامان واجب الاطاعه داند) چنانکه حق و حرمت کعبه را می‏داند، حق سبحانه و تعالی همه گناهان او را بیامرزد و کفایت کند از او غمها یا مهمات دنیا و آخرت را [۶]

۳٫ نگاه به سادات

قَالَ الرِّضَا(علیه السلام):النَّظَرُ إِلَی ذُرِّیتِنَا عِبَادَه[۷]
امام رضا (ع): نگاه به اولاد ما عبادت است.

۴٫نگاه به عالم

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ:النَّظَرُ إِلَی وَجْهِ الْعَالِمِ عِبَادَه[۸]
رسول اکرم (ص) : نگاه به صورت عالم عبادت است.

۵٫ نگاه به پدر ومادر

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ :‏ نَظَرُ الْوَلَدِ إِلَی وَالِدَیهِ حُبّاً لَهُمَا عِبَادَه؛ نگاه کردن فرزند از روی مهر و محبّت به پدر و مادر، عبادت محسوب می‏شود[۹].

منابع
[۱] کافی ج ۲ ص ۶۱۳
[۲] کافی ج‏۲، ص: ۶۱۴
[۳] بحار ج ۹۶ ص ۶۵
[۴] مجموعه ورام، ج‏۱ ص: ۲۵۰
[۵] من لا یحضره الفقیه ج‏۲ ص: ۲۰۴
[۶] کافی ج‏۸ ص: ۱۵۰
[۷] وسائل‏الشیعه ج۱۲ ص۳۱۱
[۸] عوالی الآللی، ج۴، ص۷۳
[۹] بحار ج ۷۱ ص ۸۴

بدون امتحان وارد بهشت نمى ‏شوید

 أمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّهَ وَ لَمَّا یأْتِکمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ

آیا گمان کردید داخل بهشت می شوید و حال آنکه هنوز مانند آنچه بر پپشینیان شما گذشت به شما نرسیده است؟! آنان گرفتار تنگدستی و ناخوشی شده

نکته ها

این آیه یادآور تحمل سختی از سوی مؤمنان گذشته و هشدار و تسلّایی برای مسلمانان است. حوادث سخت، آزمایش الهی است و مشکلاتی همچون حوادث تلخِ مالی و جانی همه برای ساخته شدن انسان هاست.
در روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می خوانیم: بهشت با سختی ها پیچیده شده است.
و در روایت دیگری آمده: برای مؤمنان گرفتار در دنیا، چنان پاداشی است که دیگران می گویند: ای کاش این سختی ها با سختی بیشتری برای ما بود. آری، مشکلات، عامل رشد و قرب و راه ورود به بهشت است.

پیامها

۱- انتظار بهشت رفتن، تنها بخاطر ایمان داشتن و بدون سختی کشیدن، انتظار نادرستی است.
۲- در سنّت های الهی، هیچ تغییری نیست. همه ملّت ها و امتّ ها و افراد باید از کوران آزمایش بگذرند.
۳- توجّه به مشکلات دیگران، عامل تسکین است. از تاریخ، عبرت و الگو بگیریم.
۴- آماده باشیم، آزمایشات الهی به قدری سخت است که بعضی مواقع انبیا را نیز مضطرب می کند.
۵- در سختی ها، انبیا از مردم جدا نبودند.
۶- یکی از شروط استجابتِ دعا، اضطرار و قطع امید از غیر خداست.
۷- آرام بخشِ همۀ مشکلات، یاد نصرت خداوند است.
۸- مقاومت، زمینۀدریافت نصرت الهی است.

منبع
تفسیر نور، ج ۱، ص۳۳۰
تفسیر نمونه، ج‏۲، ص ۱۰۰
شان نزول آیات قرآن، ص ۵۸