داستان کودکی دانشمند

«ابو حنیفه»پیشوای مذهب «حنفی» اهل سنت، برای دیداربا امام صادق ع و به جهت برخی مذاکرات علمی عازم مدینه شد. چون به منزل امام رفت و در سراچه خانه اندکی درنگ نمود تا امام او را به حضور بپذیرد. کودکی را دید. از او پرسید: در شهر شما اگر کسی غریب باشد و نیاز به قضای حاجت داشته باشد، کجا می رود؟
کودک، عالمانه پاسخ داد: از دید مردم دور می شود و از تخلّی در آبهای روان، نهرها، زیر درختان میوه، در حریم منازل شخصی، حریم راه ها و مساجد دوری می کند. در هنگام تخلّی نباید رو یا پشت به قبله باشد و مراقب باشد که لباس او نجس نگردد و…
ابوحنیفه از پاسخ جامع و کامل کودک یکه خورد و با شگفتی از او پرسید: «نامت چیست؟»
کودک پاسخ داد: «من موسی بن جعفرهستم.» ابوحنیفه از او پرسید: گناه از سوی کیست؟ خدا یا بنده خدا؟ امام فرمود:
اگر بگوییم منشأ گناه خداوند است، به خطا رفته ایم که او سزاوار آن نیست که بنده خویش را که به گناه مرتکب نشده، عقاب نماید.
اگر بگوییم گناه هم از سوی خدا و هم از سوی بنده است، باز هم سزاوار نیست که شریک قدرتمند بر شریک ناتوان خویش ستم روا دارد، یا اینکه بگوییم گناه از سوی بنده است. دراین صورت،
اگر پروردگار از گناه او درگذرد که بنابر عفو و گذشت بیکران خود عمل کرده و اگر او را مجازات نماید، ظلمی بر او روا نداشته است.» سخن امام که به اینجا رسید، ابوحنیفه همچنان مات و مبهوت از پاسخ دانشورانه و حکیمانه امام کاظم ع خود را از شرفیاب شدن به محضر امام صادق ع که قصد اولیه او بود، بی نیاز دید و از همان جا، با دستی پر به سوی شهر خود بازگشت

منبع
بحار الانوار،ج ۳ ص ۱۱۴

تهمت گناهی که شیطان هم از آن بیزار است

 

تهمت و بهتان به اندازه اى زشت و زننده است که حتى شیطان هم از انجام دهنده آن دو بیزارى مى جوید.

شیطان از رفتارهاى زشت و اعمال خلاف استقبال مى کند؛ ولى برخى از رفتارهاى ناروا آن قدر زشت و پلیدند که شیطان هم آن ها را تأیید نمى کند.

تهمت آثار شومى هم براى تهمت زننده و هم براى تهمت زده شده به بار مى آورد که مى توان آن ها را در دو عنوان ذیل جاى داد:

۱ – پیامد تهمت بر بعد معنوى

روایتى از امام جعفر صادق(علیه السلام)در اینباره آمده است:
آن گاه که مۆمن به برادر مومنش تهمت زند، ایمان در دل او ذوب مى شود؛ همان گونه که نمک در آب ذوب مى شود.

۲ – پیامد تهمت بر روابط انسانى

امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرمود:
کسى که برادر دینى اش را متهم کند وبه او تهمت بزند بینشان حرمتى وجود ندارد.

دین مبین اسلام ، آبرو و حرمت مومن را بزرگ تر از کعبه و حتى قرآن دانسته است.

امام جعفر صادق (علیه السلام ) در این زمینه مى فرماید:
اگر کسى سخنى را بر ضد مۆمنى نقل کند و قصدش از آن،زشت کردن چهره اوباشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از محور دوستى خود خارج مى کند و تحت سرپرستى شیطان قرار مى دهد؛ ولى شیطان هم او را نمى پذیرد…

بعید است توفیق توبه پیدا کند

خداوند نسبت به گناه تهمت کوتاه نمی‌آید. هم در دنیا و هم در آخرت انتقام می‌گیرد.

بعضی مواقع بیان کردند با دعا این اثرات منفی از بین می‌رود!

امّا خداوند کریم برای تهمت بالصّراحه فرموده است: انتقام می‌گیرم و دعا اثر ندارد
بیانات آیت الله قرهی در خبرگزاری فارس
کتاب اخلاق الهى ، جلد چهارم ، آفات زبان استاد آیت الله مجتبى تهرانى (ره)

آخرین جملات پیامبر اکرم(ص)به وجود نازنین خانم زهرای مرضیه (س)

ابوسعید خُدری میگه: رسول خدا در لحظات آخر عمر مبارک خود، وقتی بی تابی دخترش فاطمه را مشاهده کرد چنین فرمود: « … ای فاطمه! شش خصلت به ما اهل بیت داده شده که به احدی داده نشده:

پیامبر ما بهترین پیامبران است و او پدر توست. وصی ما بهترین اوصیاء است و او همسر توست. شهید ما بهترین شهیدان است و او حمزه عموی پدرت است. دو سبط این امت از ماست و آن دو، پسران تو هستند. «مهدی» این امت – که پشت سرش عیسی به نماز می ایستد – از ماست » آنگاه بر شانه حسین زد و فرمود: «مهدی، از ایشان است.» نهمین فرزند از نسل حسین…

کشف الغمه، ج۱، ص۱۵۳
مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص۱۳۷
کمال الدین، باب۳۰، ح۳