نشانه ایمان‏

 

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله مى ‏فرماید:

 اذا سَرَّتْکَ حَسَنُکَ وَسائَتکَ سَیِّئُتُکَ فَانْتَ مُؤْمِنٌ «۱»

 هنگامى که کار نیکت تو را خوشحال و کار بدت تو را ناراحت کند فرد با ایمانى هستى.

شرح کوتاه‏
اسلام مى‏ گوید همه با فطرتى پاک متولّد مى‏ شوند، فطرت ایمان و عشق به نیکى‏ ها، آلودگى‏ ها و گناهان ممکن است تدریجاً روح و جان انسان را تحت تأثیر خود قرار دهد و به رنگ خود درآورد، و بکلى منقلب سازد؛ اما تا آن زمان که انسان نسبت به نیکى ‏ها علاقمند و از بدى‏ ها متنفر است معلوم مى ‏شود که هنوز روح ایمان و فطرت پاک نخستین در او باقى است.
بیچاره مردمى که نه تنها از اعمال بدشان ناراحت نمى ‏شوند، بلکه به آن هم افتخار مى‏ کنند؛ و یا هنگامى که فداکارى، نیکوکارى، گذشت و عدالتى نشان مى ‏دهند نشان مى ‏دهند احیاناً از کرده خود پشیمان هم مى‏ شوند آنها افراد بى ‏ایمانى هستند.

 (۱) نهج ‏الفصاحه، صفحه ۴۱

ازدواج حضرت زهرا علیهاالسلام

شیخ مفید و ابن طاووس تاریخ ازدواج حضرت زهرا را شب پنج شنبه شب بیست و یکم ماه محرم سال سوم بعد از هجرت می دانند. در روایت دیگری آمده که امیرالمومنین شانزده روز پس از درگذشت خواهر حضرت فاطمه، رقیه همسر عثمان، ازدواج کرد.

ازدواج امیرالمومنین پس از بازگشت او از جنگ بدر بود و در آن وقت چند روزی از ماه شوال می گذشت و در بحارالانوار آمده حضرت علی روز سه شنبه، هفتم ذی الحجه با فاطمه (علیهاالسلام) ازدواج کرد.

پیامبر به حضرت فاطمه فرمودند: به خدا اگر در نزدیکانم کسی را بهتر از علی سراغ داشتم تو را به عقد او در می آوردم. البته من تو را به عقد علی در نیاورده ام بلکه این خداست که تو را همسر او کرده.

امام حسین(علیه السلام) فرموده است: فاطمه با مهریه ایی برابر با چهارصد و هشتاد درهم به عقد علی(علیه السلام) در آمد. در روایت دیگری آمده: مهریه ی آن بانو چهارصد مثقال نقره بوده است که ارزشی برابر با پانصد درهم داشته است.

امام باقر فرموده است: خدای متعال به پیامبرش فرمود: “من یک پنجم دنیا و یک سوم بهشت را به عنوان مهریه به فاطمه دادم. علاوه بر این آب را مهریه ی فاطمه کردم یعنی چهار رودخانه ی فرات، نیل مصر، نهروان و باغ را هم به او بخشیدم. سلوک و اخلاق  حضرت زهرا نه تنها سلوک و اخلاقی است که نمایانگر تکامل روحی شخصیتی اوست بلکه اخلاق و منش و روش او میزان و ملاک و اسوه و الگو برای دیگر زنان و مردان است. با مواجهه به زندگی این بانوی بانوان در ابعاد گوناگون زندگی ایشان پیامها و رهنمودها و راهنمایی های اخلاقی می یابیم. او بانوی جوانی است که در یک دوره کوتاه زندگی در دنیا همچو شهابی تیز و پر نور از دنیا گذر نمود اما آثار حیاتی او و برکات وجودی او در کهکشان عالم انسانیت برای همیشه درس سعادت خط حرکت و تکامل است.

حضرت فاطمه (علیهاالسلام) در زندگی، فردی سختکوش و پر انرژی، صبور و پایدار، دارای عواطف عمیق انسانی، منظم و با برنامه، سخت کوش در عبادت، دانش دوست، مسلط به آیات قرآن، با وقار، مطیع خدا و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود.

نام ها و القاب حضرت زهرا علیهاالسلام

حضرت فاطمه (علیهاالسلام) ۹ اسم دارد که از نام های خداوند گرفته شده است که عبارتند از فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، مرضیه، محدثه، زهرا، ۱۰۴ لقب برای حضرت فاطمه جمع آوری شده فاطمه یعنی کسی که از هر شری جدا شده باشد. اگر امیرالمومنین نبود تا با فاطمه ازدواج کند برای فاطمه همسری بر روی زمین پیدا نمی شد.

چرا فاطمه را زهرا نامیدند؟ این سوال از امام حسن عسگری (علیه السلام) شده بود فرمودند: “چون روزی سه بار برای امیرالمومنین می درخشید: در اول روز مثل آفتاب، بعد از اظهر مثل ماه و غروب مثل ستاره.

در روایت آمده که کنیه های حضرت فاطمه عبارتند از: ام حسن، ام حسین، ام محسن، ام الائمه و ام ابیها. اسامی حضرت زهرا عبارتند از: فاطمه البتول، الحصان، الحره، السیده، العذرا، الزهرا، الحوراء، المبارکه، الطاهره، الزکیه، الراضیه، المحدثه، مریم، صدیقه، الکبری، در آسمان ها نیز نامش “نور آسمانی بسیار مهربان” بود.

جامع نگری در دعا

 روش و محتوای دعا را از قرآن فراگیرید

 ربِّ هَبْ لِی حُکمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصلِحِینَ* وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ* وَاجْعَلْنِی مِن وَرَثَهِ جَنَّهِ النَّعِیمِ*

پروردگارا! به من حکم (نبوّت و حکمت) ببخش، و مرا به شایستگان ملحق نما؛* و برای من در (امت های) پسین زبان راستین (و آوازه ای نیک) قرار ده؛* و مرا از وارثان بوستان پر نعمت (بهشت) قرار ده؛*

۱٫واژه های «حُکم» و «حکمت» از یک ریشه اند اما حکم مفهومی برتر دارد؛ یعنی آگاهی همراه با آمادگی برای اجرا؛ به تعبیر دیگر، قدرت بر داوری صحیح که خالی از هواپرستی و خطا باشد؛ یعنی ابراهیم علیه السلام شناخت عمیق و صحیح همراه با حاکمیت تقاضا می کرد، که زیربنای هر برنامه ی صحیح است.

۲٫چرا ابراهیم علیه السلام با آن که پیامبری حکیم و شایسته بود بازهم از خدا درخواست حکم و ملحق شدن به شایستگان را می کند؟
پاسخ آن است که حکمت و شایستگی دارای مراتبی است که ابراهیم برخی مراتب آن را داشت، ولی درجات عالی آن را از خدا تقاضا می کرد؛ یعنی می خواست به مرتبه ی عالی حکمت نظری و عملی برسد و از این کمالات نلغزد؛ همان طور که مسلمانان هر روز بارها از خدا تقاضای راه مستقیم و دوام آن را می کنند، با آن که در این راه قرار دارند.
البته این احتمال نیز هست که این تعبیر ابراهیم علیه السلام نوعی تواضع بوده باشد که از خدا خواست او را به شایستگان ملحق سازد.

۱ در دعا جامع نگر باشید و به فکر حال، آینده و آخرت خود باشید.
۲ به دنبال حکمت و شایسته کاران باشید.
۳ نام نیک سرمایه ی آینده ی شما و آیندگان است.
۴ به فکر آخرت خود و خانواده تان باشید و از شرمساری رستاخیز بهراسید.

منبع
تفسیر قرآن مهر، جلد پانزدهم، صفحه ۷۶

ولادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام

بنابر روایتی وقتی حضرت زهرا سلام الله علیه متولد شد، پنج سال از بعثت نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) و سه سال از شب معراج می گذشت. ایشان هشت سال با پدر بزرگوارش در مکه بود و سپس با او به مدینه هجرت کرد. یک سال از ورود ایشان به مدینه می گذشت که با حضرت علی(علیه السلام) ازدواج کرد. وقتی پدرش از دنیا رفت، ایشان هیجده ساله بود و بعد از پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) هفتاد و دو روز بیشتر زندگی نکرد.

در روایتی آمده که آن حضرت در بیست جمادی الثانی سال دوم بعثت که جمعه بود، متولد شد. امام رضا فرموده رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: “وقتی به معراج رفتم، جبرئیل دستم را گرفت و مرا به بهشت برد و به من خرما تعارف کرد. من نیز خوردم و آن خرماها به نطفه بدل شد. وقتی به زمین برگشتم با همسرم خدیجه خلوت کردم و او به فاطمه آبستن شد. به همین دلیل فاطمه حوریه ی انسان نماست و من هرگاه مشتاق توی بهشت می شوم، دخترم را بو می کنم.”

وقتی حضرت خدیجه با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکه او را ترک کردند. هیچ یک از زنان مکه به او سر نمی زدند و حتی به او سلام هم نمی دادند. خدیجه از تنهایی خود ناراحت شد و از این ناراحتی هراسان شده بود. او وقتی به فاطمه باردار شد، فاطمه از داخل رحم با مادرش حرف می زد و به او آرامش می داد. خدیجه این مطلب را از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پنهان کرد. روزی رسول خدا متوجه شد و به خدیجه فرمود: جبرئیل به من گفته، آنچه در رحم داری دختر است و فرزندانش هم پاک و پاکدامنند.

مدت زیادی نگذشته بود که حضرت خدیجه سراغ زنان قریش و بنی هاشم رفت و گفت:”مثل همه ی زنان که در هنگام زایمان از یکدیگر مراقبت و پرستاری می کنند مرا هم پرستاری کنید. آنها پیغام دادند چون حرف ما را گوش ندادی و با محمد یتیم ابوطالب در حالی که فقیر بود ازدواج کردی نمی توانیم از تو پرستاری کنیم. خدیجه با شنیدن این حرفها ناراحت شد. در همین حال چهار زن سبزه رو، و قد بلند به دیدنش آمدند. خدیجه ترسید یکی از آنان گفت: “نترس ما فرستادگان خدا و خواهران تو هستیم؛ ساره، آسیه، مریم دختر عمران و خواهر حضرت موسی(علیه السلام). خدا ما را فرستاده تا مراقب تو باشیم. وقتی فاطمه به پاکیزگی متولد شد. نوری از او متصاعد شد که تمام خانه های مکه را روشن کرد. جایی از دنیا باقی نماند مگر اینکه نور آن حضرت آنجا را روشن کرده بود.. ده حوریه ی بهشتی وارد خانه ی خدیجه شدند که در دست هر کدام تشتی بهشتی و ظرفی برای آب ریختن بود که پر بود از آب کوثر آن چهار زن فاطمه را گرفتند و با آب کوثر شستند. سپس دو پارچه ی بسیار سفید که از شیر سفیدتر و از مشک عنبر خوش بوتر بودند آوردند. با یکی از آنها تن و با دیگری سر  او را پوشاندند.

حورالعین و اهل آسمان بخاطر این میلاد به یکدیگر تبریک می گفتند، ناگهان نوری در آسمان درخشید که فرشتگان قبل از آن ندیده بودند و زنان بهشتی به خدیجه گفتند: “دختر پاک، وارسته و مبارکت را بگیر که او نسلش برایت مبارک خواهند بود. خدیچه با خوشحالی نوزادش را گرفت و شروع به شیردادن کرد. فاطمه به اندازه ی رشد یک ماهه ی یک کودک رشد می کرد و هر ماه به اندازه ی بزرگ شدن یک کودک در طی یک سال بزرگ می شد.