جواب زیبای امام حسن مجتبی علیه السلام به مرد یهودی!

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

روزی امام حسن مجتبی علیه السلام پس از شستشو، لباسهای نو و پاکیزه ای پوشید و عطر زد.

از کوچه های مدینه می گذشت، ناگاه با پیرمرد یهودی که فقر او را از پای در آورده وپوست به استخوانش چسبیده، تابش خورشید چهره اش را سوزانده بود،روبه رو شد.

حضرت را در آن جلال و جمال که دید گفت:خواهش می کنم لحظه ای بایست و سخنم را بشنو!

امام علیه السلام ایستاد.

یهودی: یابن رسول الله! انصاف بده!

امام: در چه چیز؟

یهود: جدت رسول خدا می فرماید:

دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است!

اکنون می بینم که دنیا برای شما که در ناز و نعمت به سر می بری، بهشت است و برای من که در عذاب و شکنجه زندگی می کنم، جهنم است.

و حال آن که تو مؤمن و من کافر هستم.

امام فرمود:

ای پیرمرد! اگر پرده از مقابل چشمانت برداشته شود و ببینی خداوند در بهشت چه نعمتهایی برای من و برای همه مؤمنان آفریده، می فهمی که دنیا با این همه خوشی و آسایش برای من زندان است.

و نیز اگر ببینی خداوند چه عذاب و شکنجه هایی برای تو و برای تمام کافران مهیّا کرده، تصدیق می کنی که دنیا با این همه فقر و پریشانی برایت بهشت وسیع است.

پس این است معنای سخن پیامبر صلی الله علیه و آله که فرمود:

دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.

 اصول کافی،باب فی ابطال الرویه، حدیث ۱، ص ۹۵، ۹۶- ج ۱.

رحلت یا شهادت پیامبر(صلی الله علیه وآله)؟

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

معتبرترین اسناد برای شهادت پیامبر اکرم به وسیله “سَم”،از زبان امام مجتبی علیه السلام است

امام حسن مجتبی علیه السلام به اهل خود فرمودند:من به وسیله سَم شهید می شوم، همان طور که پیغمبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم شهید شدند.

گفتند: چه کسى شما را مسموم می نماید؟

فرمودند: جعده دختر اشعث بن قیس، زیرا معاویه وى را تحریک می کند و این دستور را به او می دهد. گفتند: پس جعده را از خانه ‏ات خارج و از خودت دور کن!

فرمودند: چگونه او را خارج کنم در صورتى که هنوز عملى انجام نداده است؟

اگر من وى را خارج کنم باز هم مرا می کشد علاوه بر اینکه نزد مردم عذرى خواهد داشت..

علاوه بر این،علل بسیاری وجود دارد که شهادت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) ناشی از خوراندن سم به آن حضرت بوده است.

این دلایل و روایات، از تواتر معنوی برخوردارند از جمله امام صادق (علیه السلام می‌فرمایند:

«چون پیامبر اسلام ، ذراع (یا سر دست) گوسفند، را دوست می‌داشتند، یک زن یهودی با اطلاع از این موضوع ایشان را با این بخش از گوسفند مسموم نمودند».

در جای دیگری آن حضرت فرمودند: «پیامبر اکرم در جریان جنگ خیبر مسموم شده و هنگام شهادت شان بیان فرمودند که:لقمه‌ای که آن روز در خیبر تناول نمودم، اکنون اعضای بدنم را نابود نموده است

و هیچ پیامبر و جانشین پیامبری نیست، مگر این که با شهادت از دنیا می‌رود»

قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۴۱

مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۷۵

بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۵۳

شهادت امام حسن علیه السلام

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

امام حسن (ع) درباره چگونگی شهادت خود اینگونه می‌فرمایند: «من به وسیله زهر، شهید می‌شوم همان طور که پیغمبر خدا (صلی الله علیه وآله) شهید شد.» گفتند: «چه کسی تو را مسموم می‌نماید؟»، فرمود: «جعده، دختر اشعث بن قیس؛ زیرا معاویه وی را تحریک می‌کند و این دستور را به او می‌دهد.» گفتند: «پس جعده را از خانه ات خارج و از خودت دور کن!»

چرا به امام حسن مجتبی(علیه السلام)،کریم اهل بیت می گویند؟

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

امام حسن(ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(۱)

 ابن شهر آشوب می گوید: روزی امام حسن(ع) بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، از امام دعوت کردند؛ حضرت فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد» و با آنها نشستند و طعام تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند. حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی کرده و به همه آن‌ها لباس‌های مناسب هدیه دادند.(۲)

 وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم، خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(۳)

به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند.
——————————

(۱). منتهی الآمال، ج۱، ص ۴۱۷
(۲). جلاء العیون، ص ۲۴۱.
(۳). زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه ی فخر الدین حجازی، ص۱۳۵.