راه سعادت

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

بسیاری از افراد مردم، در همه عمر در پشت دیوار  و حصار زندگی و خوشبختی‏ معطل مانده ‏اند و می‏گویند: “ما که از زندگی چیزی نفهمیدیم، زندگی بی‏ معناست”. این افراد همیشه در حیرت و سرگردانی بسر می‏برند و گاهی این‏ تحیر و سرگردانی و بدبینی را به حساب حساسیت ذهن و ادراکیت فهم خود می‏گذارند و با یک دنیا غرور و کبر می‏گویند: این ما هستیم که به بیهوده‏ بودن زندگی و دروغ بودن سعادت و خوشبختی و اصالت رنج و بدبختی پی‏ برده ‏ایم و اما دیگران چون به قدر ما حس و درک ندارند نمی‏فهمند. 

این‏ اشخاص نمی‏دانند که خودشان مانند کوران بی بصری هستند که در پشت دیوار زندگی معطل مانده ‏اند و نتوانسته ‏اند در همه عمر در ورودی اصلی را پیدا کنند . اینها از همان اول ، راه را چاه و چاه را راه تصور کرده‏ اند و روی‏ همین تصور غلط لحظه به لحظه از راه دورتر شده و همیشه در سیاه چالهای‏ زندگی بسر برده ‏اند ، به قول یکی از دانشمندان طوری پرورش یافته ‏اند که‏ برای احساس رنج و مصیبت کاملا آماده ‏اند و از کوچکترین رنجی فریادشان به‏ فلک می‏رسد ولی نسبت به آنچه خوشی و سعادت است لخت و مرده و بی حس‏ می‏باشند.
 منبع 

   حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری