ترویه چیست؟

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

روز هشتم ذی‌الحجه روز ترویه است و روزه‌اش فضیلت بسیار دارد و روایت شده است که کفاره‌ شصت سال است و غسل در این روز مستحب است.

علت نام گذاری این روز، بدان جهت است که در منا و عرفات آب وجود ندارد و حاجیانی که قصد وقوف در منا و عرفات را دارند، باید از مکه برای خویش آب تهیه کرده و به همراه خود ببرند و چنین حالتی را ترویهمی‌نامند.

این روز، از روزهای مهم ذیحجه‌ است و بر اساس روایتی از جعفر صادق، روزه گرفتن در آن، کفاره شصت سال آدمی است.

در این روز حاجیان خانه خدا، مراسم حج تمتع و حج اکبر را آغاز می‌کنند.

این روز همچنین روز آغاز حرکت کاروان حسین ابن علی از مکه به سمت کوفه می‌‏باشد.

ترویه به معنای ذخیره کردن آب است و چون در این روز حجاج باید برای توقف در عرفات و بیتوته در مشعرالحرام و انجام اعمال خاص منی، به فکر ذخیره آب می بودند، به آن (یوم الترویه) گفته می‌شود.

چون در گذشته در صحرای عرفات آب نبود، در این روز برای آب دادن به حجاج از مکه آب ‌می بردند، از این رو به این روز روز “آب‌ رسانی” می گویند.

در این روز حجاج با نیت تمتع، از مکه به منی محرم می شوند، شب را در آنجا به سر می بردند و صبح خود را به عرفات می رسانند. این روز مقدمه ای برای انجام مراسم روز عرفه است.

این نام از حج ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) به یادگار مانده است، چرا که جبرئیل به آنها توصیه کرد برای عرفات، مشعر و منی با خود آب بردارند. همچنین در این روز کاروان پیامبر اکرم(ص) در حجه الوداع از مکه خارج و از راه منی به سوی عرفات رهسپار شدند.

مفسّران نوشته‎اند: علت نام عرفات آن است که ابراهیم شبى خواب دید که باید فرزندش را قربانى کند، چون روز شد در فکر فرو رفت. از این رو آن روز را ترویه نامیدند و چون شب بعد همان خواب را دید و دانست که خواب حق است نه شیطانى، آن شب را عرفه نامید. بعضى نوشته‎اند: چون اسماعیل در آن روز آب پیدا کرد و سیراب شده آن روز را ترویه گفتند و عرفات به این جهت گفتند که جبرئیل شب، احکام حج را آورد و پیغمبر فرمود: «قد عرفت.»