چرا روزه میگیریم؟

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

واجبات الهى، پیرو مصالح و منافعى است که مکلف با انجام آنها، به آن مصالح و منافع دست مى یابد و زمینه رشد معنوى و کمال او فراهم مى گردد. در این میان بسیارى از مصالح و منافع عبادات بر بندگان مخفى و پوشیده است; از این رو دسترسى به علت اصلى و منحصر به فرد احکام میسر نیست، هر چند با استفاده از آیات و روایات به بعضى از علتها و حکمتهاى احکام به دست مى آید.

بنابراین آنچه در پاسخ پرسش فوق مى توان گفت این است که:

۱ ـ روزه: روح تقوا و پرهیزگارى را در انسان پرورش مى دهد و مایه پاکى درون مى گردد:

“کُتِبَ عَلَیْکُم الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقوُنَ” ([۱][۱])

«روزه بر شما نوشته شد همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بوده اند نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»

۲ـ روزه: تحمل گرسنگى و تشنگى زودگذر است و پاداش آن ایمنى از آتش جهنم و برخوردارى از بهشت و نعمت هاى بى انتهاى الهى و سیراب شدن همیشگى مى باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید:

“اِنَّ فِى الْجَنَّهِ باباً یُقالُ لَهُ الرَّیانُ یَدْخُلُ مِنْهُ الصّائِموُنَ یَوْمَ القِیامَهِ”([۲][۲])

«در بهشت درى است به نام «ریّان» (سیراب شدن) که فقط روزه داران از آن وارد بهشت مى شوند.»

۳ـ روزه: موجب وسعت رزق و رفع فقر و تنگدستى مى شود; چنانکه شخصى خدمت امام کاظم(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض کرد: یابن رسول الله فقیر و تنگدست هستم. حضرت فرمود: “صُمْ وَ تَصَدّق” «روزه بگیر و صدقه بده.»([۳][۳])

۴ـ روزه: از نظر بهداشتى مایه صحت و سلامت بدن مى باشد. چنانکه رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید: «صوُمُوا تَصِحّوُا»([۴][۴]) «روزه بگیرید تا سلامت باشید.» امروزه در طب ثابت شده است که بسیارى از امراض از قبیل مرض قند، بیمارى هاى پوستى، کلیوى، چربى خون با امساک و روزه درمان مى شود.

۵ـ روزه: از بعد اخلاقى، غرایز را تعدیل و روح انسان را شفاف و پاک و اراده او را قوى مى سازد.

۶ـ روزه: از بعد اجتماعى موجب توجه و احسان به دیگران مى شود; چه اینکه رنج گرسنگى و تشنگى روزه دار ثروتمند را متوجه مستمندان و نیازمندان مى نماید.

۷ـ روزه: موجب مى شود تا روزه دار هنگام ملاقات پروردگار خشنود و خرسند باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

“لِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ”([۵][۵])

«براى شخص روزه دار دو شادى است، یکى هنگامى که افطار مى کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند.»

[۱][۱]- سوره بقره آیه ۱۸۴.

[۲][۲]- صحیح بخارى، کتاب الصوم، باب الریان للصائمین.

[۳][۳]- وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۲۹۸ ـ کتاب الصوم

[۴][۴]- بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۲۵۵

[۵][۵] – کنزالعمال، ج ۸ ، ص ۴۴۸ حدیث ۲۳۵۹۳ .