استخاره نمودن برای غیر

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

و بدان که سیّد ابن طاووس‏ کلامى فرموده که حاصلش این است: من حدیث صریحى نیافتم که انسان براى غیر خود استخاره کند، ولى یافتم احادیث‏ بسیارى را که در آنها امر شده بر قضاى حاجت برادران به دعاها و سایر توسّلات، بلکه در اخبار از فواید دعا براى برادران‏ چندان ذکر شده که محتاج بر بیان نیست، و استخاره نیز از جمله حاجات، و از جمله دعوات است، زیرا شخصى که انسان را تکلیف به استخاره میکند، به طور حتم حاجتى برایش پیش آمده و آن شخصى که مباشر استخاره میشود میخواهد براى خود استخاره‏ کند که آیا صلاح است که به او بگوید انجام بده یا نه، و میخواهد براى آن شخص که به او گفته استخاره کند، آیا مصلحت در فعل‏ است یا در ترک، و این از چیزهایى است که داخل است در تحت عموم روایات ناظر به استخارات و قضاى حاجات.
علاّمه‏ مجلسى فرموده: کلام سیّد در جواز استخاره براى غیر، خالى از قوّت نیست به جهت عمومات [یعنى تعابیر عامّ وارد در روایات برای رفع حاجت برادران دینى] ، به خصوص وقتیکه نایب براى خود قصد کند که به شخص طالب استخاره بگوید: انجام بده یا نده، چنان‏ که سید به آن اشاره فرموده: و این نقشه‏اى است براى داخل کردن استخاره در تحت اخبار خاصّه، لیکن احوط و اولى آن‏ است که صاحب حاجت خودش براى خود استخار کند، زیرا ما خبرى که در جواز وکالت در استخاره وارد شده باشد، ندیدیم، و اگر این کار جایز یا راجح میبود، به طور قطع اصحاب از ائمه سؤال میکردند، و اگر سؤال کرده بودند براى ما دست‏کم در یک‏ روایت نقل میشد، به علاوه اینکه شخص مضطر خود اولى به اجابت، و دعاى او اقرب به خلوص نیّت است، انتهى.