میلاد امام جواد (ع)

امام جواد (ع) می آید تا زمین مدینه، یک بار دیگر مولودی دیگر از نسل هابیل را به شادباش بنشیند. می آید تا چشمان آسمان را به روشنی سیمایش روشن شود و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.

کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین، پر می گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛ حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد و دیده را به ضریح او روشن سازد. در زاد روز مولود مبارک رجب، با یک آسمان نیاز از یگانه بی همتا می خواهیم در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد.

(بیشتر…)

اعمال وارده در شب مبعث ( شب بیست و هفتم رجب)

                                             

  سالروز تجلى انوار الهى، نزول والاترین نعمت پروردگار
بر بشریت، طلوع خورشید درخشان خاتمیت بر آسمان نبوت، بعثت اشرف موجودات،
خاتم انبیاء حضرت محمد مصطفى(صلى الله علیه وآله) بر همه یگانه پرستان،
مخصوصاً مسلمانان مبارک باد.

اول: مستحب است که درنیمه های این شب از خواب برخیزید و به عبادت
بپردازید و کیفیت آن به این صورت است: به جای آوردن دوازده رکعت نماز، در
هر رکعت حمد و سوره‏اى از سوره‏هاى کوچک مفصل ( مفصل از سوره محمد است تا
آخر قرآن). در هر دو رکعت سلام دهید. پس از پایان نمازها، سوره حمد را هفت
مرتبه و معوذتین را هفت مرتبه و قل هو الله أحد و قل یأایها الکافرون هر
کدام را هفت مرتبه و إنا أنزلناه و آیه الکرسی هر کدام را هفت مرتبه
بخوانید. سپس این دعا را قرائت نمایید :

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدا وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ
شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ
کَبِّرْهُ تَکْبِیرا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ عِزِّکَ
عَلَى أَرْکَانِ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ
بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ وَ ذِکْرِکَ الْأَعْلَى
الْأَعْلَى الْأَعْلَى وَ بِکَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ أَنْ تُصَلِّیَ
عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ .
آنگاه هر دعایى که خواستید بخوانید. انشاءا… مستجاب می شود.

 دوم زیارت حضرت امیر المؤمنین علیه السلام که افضل اعمال این شب است.

 سوم شیخ کفعمى در بلد الامین فرموده که در شب مبعث این دعا را بخوانند:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالتَّجَلِّی [بِالنَّجْلِ‏]
الْأَعْظَمِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَ
الْمُرْسَلِ الْمُکَرَّمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ
أَنْ تَغْفِرَ لَنَا مَا أَنْتَ بِهِ مِنَّا أَعْلَمُ یَا مَنْ یَعْلَمُ
وَ لا نَعْلَمُ اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی لَیْلَتِنَا هَذِهِ الَّتِی
بِشَرَفِ الرِّسَالَهِ فَضَّلْتَهَا وَ بِکَرَامَتِکَ أَجْلَلْتَهَا وَ
بِالْمَحَلِّ الشَّرِیفِ أَحْلَلْتَهَا اللَّهُمَّ فَإِنَّا نَسْأَلُکَ
بِالْمَبْعَثِ الشَّرِیفِ وَ السَّیِّدِ اللَّطِیفِ وَ الْعُنْصُرِ
الْعَفِیفِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ
أَعْمَالَنَا فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ وَ فِی سَائِرِ اللَّیَالِی
مَقْبُولَهً وَ ذُنُوبَنَا مَغْفُورَهً وَ حَسَنَاتِنَا مَشْکُورَهً وَ
سَیِّئَاتِنَا مَسْتُورَهً وَ قُلُوبَنَا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَهً
وَ أَرْزَاقَنَا مِنْ لَدُنْکَ بِالْیُسْرِ مَدْرُورَهً اللَّهُمَّ
إِنَّکَ تَرَى وَ لا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ إِنَّ
إِلَیْکَ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى وَ إِنَّ لَکَ الْمَمَاتَ وَ
الْمَحْیَا وَ إِنَّ لَکَ الْآخِرَهَ وَ الْأُولَى اللَّهُمَّ إِنَّا
نَعُوذُ بِکَ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَى وَ أَنْ نَأْتِیَ مَا عَنْهُ
تَنْهَى اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ وَ
نَسْتَعِیذُ بِکَ مِنَ النَّارِ فَأَعِذْنَا مِنْهَا بِقُدْرَتِکَ وَ
نَسْأَلُکَ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ فَارْزُقْنَا بِعِزَّتِکَ وَ اجْعَلْ
أَوْسَعَ أَرْزَاقِنَا عِنْدَ کِبَرِ سِنِّنَا وَ أَحْسَنَ أَعْمَالِنَا
عِنْدَ اقْتِرَابِ آجَالِنَا وَ أَطِلْ فِی طَاعَتِکَ وَ مَا یُقَرِّبُ
إِلَیْکَ وَ یُحْظِی عِنْدَکَ وَ یُزْلِفُ لَدَیْکَ أَعْمَارَنَا وَ
أَحْسِنْ فِی جَمِیعِ أَحْوَالِنَا وَ أُمُورِنَا مَعْرِفَتَنَا وَ لا
تَکِلْنَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَیَمُنَّ عَلَیْنَا وَ تَفَضَّلْ
عَلَیْنَا بِجَمِیعِ حَوَائِجِنَا لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ ابْدَأْ
بِآبَائِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ جَمِیعِ إِخْوَانِنَا الْمُؤْمِنِینَ فِی
جَمِیعِ مَا سَأَلْنَاکَ لِأَنْفُسِنَا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ
الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ
تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا
الْعَظِیمُ اللَّهُمَّ وَ هَذَا رَجَبٌ الْمُکَرَّمُ الَّذِی
أَکْرَمْتَنَا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ
بَیْنِ الْأُمَمِ فَلَکَ الْحَمْدُ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْکَرَمِ
فَأَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ
الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذِی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِی ظِلِّکَ فَلا
یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى غَیْرِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ
بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ أَنْ تَجْعَلَنَا مِنَ الْعَامِلِینَ فِیهِ
بِطَاعَتِکَ وَ الْآمِلِینَ فِیهِ لِشَفَاعَتِکَ اللَّهُمَّ اهْدِنَا
إِلَى سَوَاءِ السَّبِیلِ وَ اجْعَلْ مَقِیلَنَا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقِیلٍ
فِی ظِلٍّ ظَلِیلٍ وَ مُلْکٍ جَزِیلٍ فَإِنَّکَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ
الْوَکِیلُ اللَّهُمَّ اقْلِبْنَا مُفْلِحِینَ مُنْجِحِینَ غَیْرَ
مَغْضُوبٍ عَلَیْنَا وَ لا ضَالِّینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ
الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَزَائِمِ مَغْفِرَتِکَ وَ
بِوَاجِبِ رَحْمَتِکَ السَّلامَهَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ وَ الْغَنِیمَهَ مِنْ
کُلِّ بِرٍّ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّهِ وَ النَّجَاهَ مِنَ النَّارِ
اللَّهُمَّ دَعَاکَ الدَّاعُونَ وَ دَعَوْتُکَ وَ سَأَلَکَ السَّائِلُونَ
وَ سَأَلْتُکَ وَ طَلَبَ إِلَیْکَ الطَّالِبُونَ وَ طَلَبْتُ إِلَیْکَ
اللَّهُمَّ أَنْتَ الثِّقَهُ وَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیْکَ مُنْتَهَى
الرَّغْبَهِ فِی الدُّعَاءِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
وَ اجْعَلِ الْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ النُّورَ فِی بَصَرِی وَ
النَّصِیحَهَ فِی صَدْرِی وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ عَلَى
لِسَانِی وَ رِزْقا وَاسِعا غَیْرَ مَمْنُونٍ وَ لا مَحْظُورٍ
فَارْزُقْنِی وَ بَارِکْ لِی فِیمَا رَزَقْتَنِی وَ اجْعَلْ غِنَایَ فِی
نَفْسِی وَ رَغْبَتِی فِیمَا عِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ
الرَّاحِمِینَ پس به سجده برو و بگو الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا
لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنَا بِوِلایَتِهِ وَ وَفَّقَنَا لِطَاعَتِهِ
شُکْرا شُکْرا صد مرتبه پس سر از سجده بردار و بگو اللَّهُمَّ إِنِّی
قَصَدْتُکَ بِحَاجَتِی وَ اعْتَمَدْتُ عَلَیْکَ بِمَسْأَلَتِی وَ
تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِأَئِمَّتِی وَ سَادَتِی اللَّهُمَّ انْفَعْنَا
بِحُبِّهِمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُمْ
وَ أَدْخِلْنَا الْجَنَّهَ فِی زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ
الرَّاحِمِینَ .

خطبه البیان

بسم الله الرحمن الرحیم
(حضرت پس از حمد الهی به
بیان وقایع آخرالزمان پرداختند تا اینکه سویل فرزند نوفل هلالی از حضرت با
حالتی از روی غرض و انکار پرسشی کرد و حضرت در جوابش فرمودند : )
…
من رازهایم …من دلیل آسمانهایم ، من رئیس تسبیح گویانم ، من دوست
جبرئیلم ، من برگزیده میکائلیم ، من پیشوای فرشته هایم…من سوق دهنده
رعدم …من شمشیر کشیده آشکارم ، من حفظ کننده لوح هایم ، من قطب شب
تاریکم ، من بیت معهورم ، من نگهدارنده بادهای تندم ، من به حرکت آورنده
بادهایم ، من نور شب های تارم …من ستاره زحل جهانم ، من شأن امتحانم
…من پیمان پیمان هایم ، من ریسمان شواهدم ، من سم های فرقه هایم …من
کشتی دریاها هستم ، من حجت حجت هایم ، من بزرگ امتهایم ، …من بلندی خوشی
هایم ، …من امام عفوم من سبب اسبابم ، من امین ابرهایم ، من محکم کننده
مخلوقاتم ، من تحقق دهنده حقایقم …من ترتیب دهنده حکمم ، من مرگ آرزویم
، من عمل عاملم ، من شریف ذاتم … من اول و آخرم ، من باطن و ظاهرم ، من
برق درخشانم … من عطارد فضیلتم ، من مریخ قرآنم ، من چشمه های میزانم ،
من جامع آیاتم ، من راز دار پنهانی هایم ، من به حرکت درآورنده دریایم ،
من میزان باران هایم ، … من امیر خورشید و ماه هستم ، من خلاصه اخلاصم ،
من مقدم کننده آرزوهایم ، من شیرین کننده میوه هایم ، من جاری کننده فراتم
، من اظهار کننده توراتم ، من پادشاه پسر پادشاهم … من بیان کننده صحیفه
هایم ، … من ذخیره شکورم ، من آشکارکننده زبورم ، من تأویل کننده تأویلم
، من تفسیر کننده انجیلم ، من ام الکتابم ، من فصل الخطابم ، من صراط سوره
حمدم ، من پایه مجد و بزرگواریم ، من بزرگ کننده نیاکانم ، من سوره بقره
ام ، من سنگین کننده میزانم ، من برگزیده شده آل عمرانم ، من نشانه نشانه
هایم ، … من تبیان سوره نساء ام ، من خامس اهل کسایم ، من الفت ایلافم ،
من رجال اعرافم ، من طریقه گفتگویم ، من صاحب انفالم ، … من راستگوی
مثلم ، من محکم کننده کوهم ، من سر إبراهیم ام ، من اژدهای کلیمم ، من
آشکار معبودم ، من آصف هودم ، من نحله جلیلم ، من دوستی خلیلم ، من مبعوث
بنی اسرائیلم ، من مخاطب کهفم ، من محبوب صفم ، من ولی اولیایم ، من وارث
پیامبرانم …..من حجت حجت هایم ، من موصوف مؤمنانم ، من ماه شب چهارده
تسبیح گویانم ، من فرقانم من برهانم …من ستون رکنم …..من برگزیده
جلیلم ، من ایلیای انجیلم …من برادر یوشع و موسایم ، من وصی عیسایم ، من
تکیه گاه انسانم ، من شدید القوایم ، من حامل لوایم ، من امام محشرم ، من
ساقی کوثرم ، من قسمت کننده بهشتم ، من نگهبان آتشهایم ، من رئیس دینم ،
من إمام پرهیزکارانم ، من وارث مختارم ، من یاور پاکیزه گانم ، من نابود
کننده کافرانم ، من پدر إمامان نیکم ، من از جای کننده در خیبرم ، من
پراکننده احزابم ، من صاحب دو بیعتم ، من زننده در بدر و حنینم ، من حافظ
کلماتم ، من مخاطب مرده هایم ، من به سخن درآورنده اژدهایم ، من نعـــــمت
های خدایم ، … من مونس حیوان های زیر زمینم ، من گوهر پرقیمتم ، من درب
مدینه (العلم) ام ، من وارث علومم ، … من تفسیر کننده بیناتم ، من بیان
کننده مشکلاتم ، من نخستین تصدیق کنندگانم ، من امام مفسرانم ، … من
امانت یاسینم ، من حاء حامیم هایم ، … من آیه قمرم ، من صاحب ستاره ام ،
… من مراقب رحمم ، من جانب طورم ، من باطن صورم ، …من منازل صافاتم ،
من سهام ذاریاتم ، من فاطر نافعه ام ، من تلاوت شده سوره سباء و واقعه ام
، من امانت احزابم ، من مکنون حجابم ، من وعد وعیدم ، من مثال حدیدم ، من
وفاق روزگارهایم ، من علامت سوره طلاقم ، من نون و قلمم . من چراغ تاریکی
هایم ، من سوال متی ام ، من مدح شده سوره هل اتی ام ، من نبأ عظیمم ، من
صراط مستقیم ام ، …من شیرینی بارانم ، من در صدف هایم ، من کوه قافم ،
من سِر حرف هایم ، من نور ظرف هایم ، …من کلید غیب هایم ، من چراغ
دلهایم ، …. من شمشیر کشیده شده ام ، من جامع قرآنم ، من تبیان بیانم ،
من برادر رسولم ، من شوهر بتولم ، من ستون اسلامم ، من شکننده بت هایم ،
من صاحب اذنم ، من کشنده جنهایم ، من ساقی تشنه هایم ، من خوابیده در
فراشم ، من شیث برهمنی هایم ، من خوارکننده فرماندهانم ، من وجود مفارقم ،
من امین امانتگاهم ، من صالح مؤمنانم ، من إمام رستگارانم ، من إمام
صاحبان فتوت و جوانمردی ام ، من گنج اسرار نبوتم ، من آگاه به اخبار
نخستینیانم ، من خبردهنده از وقایع آیندگانم ، من حامل پرچمم ، من صاحب
آیتم ، من قطب اقطابم ، من حبیب احبابم ، من مهدی روزگارم ، من عیسی زمانم
، من سوگنـــد به خــدا وجه خدایم ، من بخدا قسم شیر خدایم ، … ، من
برطرف کننده غصه هایم . من کسی ام که در حق او گفته شده جوان(مردی)نیست
الا عــــــلی . من کسی ام که در حق او گفته شده تو برای من به منزله
هارون به موسی هستی ، من شیر بنی غالبم من علی بن ابیطالبم.(صلوات الله
علیه)
راوی گوید : پس سوال کننده صیحه ای بزرگ زد و افتاد و مرد . 

امام علی نقی (ع) و متوکل عباسی

/*
/*]]>*/

متوکل خلیفه عباسی کیست؟

او از
منفورترین خلفای جنایتکار عباسی است. مدت خلافت و ظلم او بسیار طولانی است و امام
هادی (ع) نزدیک به پانزده سال از عمر خویش را با او معاصر بوده است. این زمان، یکی
از طولانی‌ترین و سخت‌ترین دوره‌های زندگی یکی از امام شیعیان با خلفای جورو ستم
است.

متوکل شدیدترین
کینه را نسبت به امامان شیعه در دل دارد. در دوره حکومت اوست که تعداد زیادی از
علویان به شهادت رسیده یا به هر سویی متواری می شوند.

در دل
متوکل چنان شعله‌هایی از حسد و کینه نسبت به فرزندان پیامبر (ص) مشتعل است که
فرمان داده تا قبور شهدای کربلا و سرور آنان – امام حسین (ع)- را ویران ساخته و آب
فرات را به آنجا سرازیر سازند. بعد نیز زمین آنجا را شخم زده و تخم گندم پاشیده و
زراعت کنند!

چرا او
چنین جنایت‌هایی انجام داده است ؟!

متوکل می‌ترسد
که خاطره شهادت و یاد آن شهید بزرگوار، الهام‌بخش شیعیان شده و قبرش پایگاه قیام
علیه او شود؛ پس چندین بار دستور خراب نمودن قبر مطهر شهیدان کربلا را داده است.

زیارت
کنندگان که خود را مخفیانه به کربلا رسانیده و بر سر قبور شهدا علامت و نشانه‌ای
قرار می دهند، بارها دستگیر شده و به شدت مجازات می شوند. بعد نیز دو پاسگاه
مراقبت در نزدیکی قبور شهدا بر پا می سازد یا بر همه چیز مراقبت کرده و از ورود زیارت
کنندگان جلوگیری نمایند.

ویژگی
پست دیگری که متوکل دارد، دشمنی و کینه ورزی شدید او با امیرالمؤمنین علی (ع) است.
هیچکدام از خلفای عباسی تاکنون چنین کینه‌ای با امام علی (ع) را نشان نداده اند.

از سوی
دیگر او نسبت به شیعیان، سختگیری و آزار شدید دارد. کار به جایی رسیده است که
بسیاری از مردم را به گناه دوستی و پیروی از امامان شیعه، دستگیر کرده و مجازات و
شکنجه می کنند….

متوکل با
همین خصوصیات اخلاقی و شخصیتی است که از نفوذ امام هادی (ع) در میان مردم کینه به
دل دارد و او را به سامرا فرا می‌خواند.

چرا
سامرا؟!

سامرا یک
شهرک نظامیست که چسبیده به بغداد می‌باشد.

در این
شهرک، گارد نظامی ویژه‌ای سکونت دارد که هیچکدام از افرادش، اطلاعی درست و صحیح از
اسلام و چهره‌های شاخص آن ندارند.

آن
نظامیان حتی به زبان عربی نیز تسلط و آگاهی کاملی نداشته و غیر از جنگیدن و اجرای
کامل دستورات نظامی، به چیز دیگری نمی اندیشیدند….

سکونت
امام هادی‌(ع) در چنین شهرکی و میان چنان مردمانی بی‌گمان او را در انزوای کامل
قرار خواهد داد. در حقیقت، سامرا یک زندان بی‌حصار برای امام هادی(ع) خواهد بود.

امام هادی(ع) از سال ۲۴۳ تا ۲۵۴ – پایان عمر خویش- در این شهرک زندگی می کردند.