احکام روزه

جویدن غذا برای بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمی رسد اگر چه اتّفاقاً به حلق برسد، روزه راباطل نمی کند، ولی اگر انسان از اول بداند که به حلق می رسد چنانچه فرو رود،روزه اش باطل می شود و باید قضای آن رابگیرد و کفّاره هم بر او واجب است.

منبع : توضیح المسائل مراجع :مسأله ۱۵۸۲

 

انسان نمی تواند برای ضعف، روزه را بخورد، ولی اگر ضعف او به قدری است که معمولاً نمی شود آن را تحمّل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.
منبع : توضیح المسائل مراجع :مسأله۱۵۸۳

 

یکی از مبطلات روزه جماع (نزدیکی زناشویی) می باشد .
روزه دار در ایام روز که روزه است باید از نزدیکی کردن پرهیز کند .

خود ارضایی یعنی این که انسان با خود کاری انجام دهد که منی از او خارج شود روزه را باطل میکند .

فروبردن غذای لای دندان

حضرت امام خمینی (ره): اگر روزه دار چیزی را که لای دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه اش باطل می شود.

حضرت آیت الله مکارم: کسی که می خواهد روزه بگیرد بهتر است پیش از اذان صبح دندانهایش را بشوید و خلال کند و اگر بداند غذایی که لای دندان مانده در روز فرو می رود احتیاط واجب آن است که قبلاً آن را بشوید و خلال کند و اگر نکند و غذا فرو رود، روزه را تمام کند و بعد قضا نماید.

حکم تزریق امپول برای روزه دار

حضرت امام خمینی :احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپولی که بجای غذا به کار می رود خودداری کند،ولی تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند، یا به جای دوا استعمال می شود اشکال ندارد.

حضرت آیت الله نوری همدانی : تزریق هیچ نوعی از آمپول ها روزه را باطل نمی کند.

حضرات آیات گلپایگانی، صافی: احتیاط مستحب آن است که روزه دار از استعمال آمپول خوداری کند و فرق بین آمپولها نیست، و اگر لازم شد و تزریق کرد، روزه او باطل نمی شود.

حضرت آیت الله سیستانی: آمپول و سرم روزه را باطل نمی کند هرچند آمپول تقویتی یا سرم قندی نمکی باشد.

 

حضرت آیت الله مکارم:تمام انواع آمپولها دارویی یا تقویتی که به صورت عضلانی تزریق می شوند و همچنین تزریق عضلانی واکسن برای افراد روزه دار اشکالی ندارد ولی تزریق آمپولها و سرمهای وریدی(که در رگ تزریق می شود) جایز نیست.همچنین تزریق خون روزه را باطل می کند اما باید تا اخر روز از کارهای که روزه را باطل می کند خودداری نماید و احتیاطا قضای ان را نیز بجا اورد.

حضرت آیت الله مظاهری: تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند یا به جای دارو استعمال می شود اشکال ندارد ولی بهتر است که روزه دار از استعمال آمپول یا سرمی که به جای غذا بکار می رود خودداری کند.

احکام نیت روزه

لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذارند یا مثلاً بگوید فراد را روزه می گیرد ،بلکه همین قدر که برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد کافی است و برای آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده ، باید مقداری پیش از اذان صبح و مقداری هم بعد از مغرب از انجام کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید.

انسان می تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه فردای آن نیت کند و بهتر است که شب اول ماه هم، نیّت روزه همه ماه را بنماید.

کسی که پیش از اذان صبح بدون نیت روزه خوابیده است، اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیّت کند، روزه او صحیح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب . و اگر بعد از ظهر بیدار شود ، نمی تواند نیّت روزه واجب نماید.

منابع :

توضیح المسائل مراجع مسأله۱۵۵۰

توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۵۵۱

توضیح المسائل مراجع :مسأله ۱۵۵۴

احکام روزه

اگر بواسطه بیماری روزه رمضان را نگیرد و بیماری او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضای روزه هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

ولی اگر بواسطه عذر دیگری مثلاً برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط مستحب آن است که برای هر روز یک مد طعام هم به فقیر بدهد.

اگر بواسطه بیماری روزه رمضان را نگیرد و بعد از رمضان بیماری او برطرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند (مثلا به مسافرت برود )که نتواند تا رمضان بعد قضای روزه را بگیردباید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید .

و نیز اگر در ماه رمضان، غیربیماری عذر دیگری داشته باشد (مثلا در ماه رمضان مسافر باشد )و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد بواسطه بیماری نتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند.

اگر به واسطه عذرى نظیر بیماری ،نداشتن قدرت، مسافرت یا شیر دادن و مانند اینها، روزه رمضان را نگیرد و تا رمضان سال بعد به واسطه هر عذرى نتواند قضا کند، قضاى روزه‏ هایى را که نگرفته است بر او واجب نیست و باید براى هر روز معادل ۷۵۰ گرم گندم یا جو و مانند اینها یا قیمت اینها را در صورت تمکّن به فقیر بدهد.

اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیردباید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.

اگر در ماه رمضان به واسطه عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.

اگر در قضای روزه کوتاهی کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند باید قضا را بگیرد، و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد بلکه اگر موقعی که عذر دارد تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه های خود را قضا کند و پیش از آن که قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا کند باید قضای آن را بگیرد، و احتیاط واجب آن است که برای هر روز یک مد غذا به فقیر بدهد.

قابل توجه مقلدین حضرت ایت الله مکارم شیرازی در این مسئله :

اما اگر کوتاهی نکرده و اتّفاقاً در تنگی وقت، عذری پیدا شده فقط قضا لازم است.

اگر بیماری انسان چند سال طول بکشد ، بعد از آن که خوب شد اگر تا رمضان آینده به مقدار قضا وقت داشته باشد باید قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سالهای پیش یک مد که تقریباً ده سیر است، طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

منابع:

توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۷۰۵

توضیح المسائل مراجع مسأله۱۷۰۶

توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۷۰۵

توضیح المسائل مراجع :مسأله۱۷۰۷