حرزهای امیرالمؤمنین علیه السلام

به سند معتبر از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:« به حق خداوندی که محمد صل الله علیه و آله را به راستی فرستاده و اهل بیتش را گرامی داشته است آنچه مردم از حرزها طلب می‌نمایند برای حفظ از سوختن یا غرق شدن یا دزدی یا گریختن چهارپا یا کنیز و علام البته در قرآن هست. پس هر کس می‌خواهد از من سوال نماید.

 
شخصی برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! چیزی را از قرآن به من تعلیم نما که مرا از سوختن و غرق شدن ایمن گرداند. فرمود: این دو آیه را بخوان:« انَّ وَلِیَّ اللهَ الَّذی نَزَّلَ الکتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّی الصالحین»(سوره اعراف ۱۹۶) «وَ ما قَدَرُوا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الارْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ القِیامهِ وَ السَّمواتُ مَطْوِیَاتٌ بِیَمینِهِ سُبحانَهُ وَ تَعالی عَمّا یُشْرِکون»(سوره زمر۶۷) هر کس این دو آیه را بخواند از سوختن و غرق شدن ایمن می‌شود. پس شخصی خواند و آتش در خانه‌های همسایگان او افتاد و وی سالم ماند و آتش به خانه‌اش نیافتاد.

 
شخصی دیگر برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! چهارپایی دارم چموشی می‌کند و من از آن می‌ترسم حضرت فرمود: در گوش راستش این آیه را بخوان: «وَ لَهُ أسْلَمَ مَنْ فی السَّمواتِ وَ الارْضِ طَوعاً وَ کَرهاً وَ إلَیهِ یُرْجَعُون»(سوره آل‌عمران ۸۳) آن شخص چنین کرد پس چهارپایش نرم و هموار شد.

 
شخص دیگری برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! در آن زمین که من هستم حیوانات درنده بسیارند و به خانه من داخل می‌شوند و تا حیوان را ضایع نکنند بیرون نمی‌روند. حضرت فرمود این دو آیه را بخوان:«لَقَدْ جائَکُمْ رَسُولٌ مِنْ انْفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عِنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیکُم بَالمُومنینَ رَؤُفٌ رَحیم/ فَإنْ تَوَلَّوا فَقُلْ حَسْبِیَ اللهُ لا إلهَ إلّا هُوَ عَلَیْه تَوَکّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرشِ العَظیم»(سوره آل‌عمران ۱۲۸-۱۲۹) آن مرد این دو آیه را خواند و درنده ها دیگر به خانه‌اش نیامدند.

 
شخصی دیگر برخاست و گفت: یا امیرالمومنین! در شکم من صفرایی به هم رسیده است آیه ای هست که موجب شفا گردد؟ حضرت فرمود: بلی بی آنکه دینار و درهمی خرج کنی آیه الکرسی را بر شکم خود بنویس آن را بشور و آب را بخور زیرا این در شکم تو ذخیره می‌شود و به قدرت الهی باعث شفا می‌گردد.

 
شخصی دیگر برخاست و گفت: یا امیرالمومنین! برای گمشده چیزی بفرما! حضرت فرمود: دو رکعت نماز بخوان و در هر دو رکعت سوره یس بخوان و سپس بگو یا هادی الضاله رد علی ضالتی. آن مرد چنین کرد و حق تعالی گمشده اش را به او برگردانید.

 
شخصی دیگر برخاست و گفت: یا امیرالمومنین! بنده ای از من گریخته است فرمود این آیه را بخوان : «أوْ کَظُلُماتٍ فی بَحْرٍ لُجَّی یَغْشاهُ مَوْجٌ مَنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ اذا اخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَد یَریها وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللهُ لَهُ نوراً فَما لَهُ مِنْ نورٍ»(سوره نور ۴۰) چون این آیه را خواند غلامش برگشت.

 
شخص دیگری برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! حرزی برای دزدی بفرما زیرا دزد در شب مال مرا بسیار می‌بَرَد. حضرت فرمود: چون به رختخواب می‌روی این دو آیه را بخوان:«قُل ادْعُوا اللهَ أوِ ادْعُوا الرَّحمَن» تا آخر سوره بنی‌اسرائیل. سپس حضرت فرمود: کسی که شب در بیابانی تنها باشد و آیه سخره:« إنَّ رَبَّکُمُ اللهُ الَّذی خَلَقَ السَّمواتِ وَ الارْضَ» تا «تَبارَکَ اللهُ رَبُّ الْعالَمینَ» را بخواند ملایکه او را محافظت و حراست می‌نمایند و شیاطین از او دور می‌شود.
شخصی این را شنید و شبی به دِهِ خرابی افتاد شب در آن‌جا ماند و فراموش کرد که این آیه را بخواند. چون خوابید دو شیطان آمدند و یکی دهانش را گرفت. رفیقش به او گفت: دست از او بردار و به وی مهلت بده. چون دست برداشت آن مرد بیدار شد و آیه سخره خواند. آن شیطان که دهانش را گرفته بود به دیگری گفت: من دست برداشتم و این آیه را خواند. خدا بینی تو را به خاک مالد! اکنون از او حراست و نگهبانی بکن تا صبح. چون صبح شد به خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و گفت: در سخن تو شفا و راستی دیدم. سپس حال دیشب خود را نقل کرد. بعد از طلوع آفتاب به آن محلی که شب خوابیده بود برگشت. اثر موی شیطان بر زمین ظاهر بود که موی خود را برخاک کشیده بود.

 

اصول کافی ج۲ ص ۶۲۴-۶۲۶ ح۲۱