ندای هر روز قبر

یاد قبر و قیامت و همین طور مرگ و حساب، در فاصله گرفتن انسان از دنیا و سازندگی روح انسان، نقش مهمّی دارد؛ از این گذشته، عامل تعیین کننده ای است برای آمادگی مرگ و قیامت که در روایات از آن به «استعداد للموت» یاد شده است؛ به ویژه اگر نیازهای آن عالم بیان شود.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
«اَلْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً، اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً، وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ اَمَّا الْاَنِیسُ فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ، اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ وَ اَمَّا الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا الله وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه

قبر هر روز با پنج جمله، ندا می دهد:
من خانه تنهایی هستم، پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید.
من خانه تاریکی هستم، پس به سوی من چراغ همراه آورید.

من خانه خاکی هستم پس فرش همراه داشته باشید،
من خانه فقر و نداری هستم، پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید
و من خانه مارها هستم پس پادزهر با خود حمل کنید؛

اما همراز، تلاوت قرآن می باشد،
امّا چراغ [قبر] پس نماز شب است،
و اما فرش، پس عمل نیک،
و گنج [عالم قبر] [کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است،
و پادزهر آن، صدقه است.

الدعوات ، ص۲۵۸