جامع نگری در دعا

 روش و محتوای دعا را از قرآن فراگیرید

 ربِّ هَبْ لِی حُکمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصلِحِینَ* وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ* وَاجْعَلْنِی مِن وَرَثَهِ جَنَّهِ النَّعِیمِ*

پروردگارا! به من حکم (نبوّت و حکمت) ببخش، و مرا به شایستگان ملحق نما؛* و برای من در (امت های) پسین زبان راستین (و آوازه ای نیک) قرار ده؛* و مرا از وارثان بوستان پر نعمت (بهشت) قرار ده؛*

۱٫واژه های «حُکم» و «حکمت» از یک ریشه اند اما حکم مفهومی برتر دارد؛ یعنی آگاهی همراه با آمادگی برای اجرا؛ به تعبیر دیگر، قدرت بر داوری صحیح که خالی از هواپرستی و خطا باشد؛ یعنی ابراهیم علیه السلام شناخت عمیق و صحیح همراه با حاکمیت تقاضا می کرد، که زیربنای هر برنامه ی صحیح است.

۲٫چرا ابراهیم علیه السلام با آن که پیامبری حکیم و شایسته بود بازهم از خدا درخواست حکم و ملحق شدن به شایستگان را می کند؟
پاسخ آن است که حکمت و شایستگی دارای مراتبی است که ابراهیم برخی مراتب آن را داشت، ولی درجات عالی آن را از خدا تقاضا می کرد؛ یعنی می خواست به مرتبه ی عالی حکمت نظری و عملی برسد و از این کمالات نلغزد؛ همان طور که مسلمانان هر روز بارها از خدا تقاضای راه مستقیم و دوام آن را می کنند، با آن که در این راه قرار دارند.
البته این احتمال نیز هست که این تعبیر ابراهیم علیه السلام نوعی تواضع بوده باشد که از خدا خواست او را به شایستگان ملحق سازد.

۱ در دعا جامع نگر باشید و به فکر حال، آینده و آخرت خود باشید.
۲ به دنبال حکمت و شایسته کاران باشید.
۳ نام نیک سرمایه ی آینده ی شما و آیندگان است.
۴ به فکر آخرت خود و خانواده تان باشید و از شرمساری رستاخیز بهراسید.

منبع
تفسیر قرآن مهر، جلد پانزدهم، صفحه ۷۶