مناجات خمس عشره: راز و نیاز پناه جویان

 

المناجاه الرابعه عشره:مناجاه المعتصمین

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

اللَّهُمَّ یَا مَلاذَ اللائِذِینَ وَ یَا مَعَاذَ الْعَائِذِینَ وَ یَا مُنْجِیَ الْهَالِکِینَ وَ یَا عَاصِمَ الْبَائِسِینَ وَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ وَ یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ وَ یَا کَنْزَ الْمُفْتَقِرِینَ وَ یَا جَابِرَ الْمُنْکَسِرِینَ [الْبَائِسِ الْمُسْتَکِینِ‏] وَ یَا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِینَ وَ یَا نَاصِرَ الْمُسْتَضْعَفِینَ وَ یَا مُجِیرَ الْخَائِفِینَ وَ یَا مُغِیثَ الْمَکْرُوبِینَ وَ یَا حِصْنَ اللاجِینَ إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ وَ إِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ قَدْ أَلْجَأَتْنِی الذُّنُوبُ إِلَى التَّشَبُّثِ بِأَذْیَالِ عَفْوِکَ وَ أَحْوَجَتْنِی الْخَطَایَا إِلَى اسْتِفْتَاحِ أَبْوَابِ صَفْحِکَ،
خدایا اى پشتیبان پناه‏جویان،و اى پناه پناهندگان،و اى رهایى‏بخش هلاک شدگان،و اى نگهدار بینوایان، و اى مهرورز بى‏چیزان،و اى اجابت کننده درماندگان و اى گنجینه تهیدستان و اى جبران کننده شکست خوردگان،و اى‏ جایگاه آواردگان،و اى یاور ناتوان‏شمردگان،و اى پناه‏دهنده ترسیدگان و اى غمگسار غمزدگان، و اى دژ پناهندگان،اگر به عزّتت پانه نیاورم پس به که پناه برم،و اگر به قدرتت پناهنده نشوم،به که پناهنده شوم؟گناهان‏ وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم،و خطاها محتاجم کرده که از تو خواهم درهاى چشم‏پوشى‏ات‏ را بر من بگشایى،

وَ دَعَتْنِی الْإِسَاءَهُ إِلَى الْإِنَاخَهِ بِفِنَاءِ عِزِّکَ وَ حَمَلَتْنِی الْمَخَافَهُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى التَّمَسُّکِ بِعُرْوَهِ عَطْفِکَ وَ مَا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ أَنْ یُخْذَلَ وَ لا یَلِیقُ بِمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّکَ أَنْ یُسْلَمَ أَوْ یُهْمَلَ إِلَهِی فَلا تُخْلِنَا مِنْ حِمَایَتِکَ وَ لا تُعْرِنَا مِنْ رِعَایَتِکَ وَ ذُدْنَا عَنْ مَوَارِدِ الْهَلَکَهِ فَإِنَّا بِعَیْنِکَ وَ فِی کَنَفِکَ وَ لَکَ أَسْأَلُکَ بِأَهْلِ خَاصَّتِکَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ أَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنَا وَاقِیَهً تُنْجِینَا مِنَ الْهَلَکَاتِ وَ تُجَنِّبُنَا مِنَ الْآفَاتِ وَ تُکِنُّنَا مِنْ دَوَاهِی الْمُصِیبَاتِ وَ أَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنَا مِنْ سَکِینَتِکَ وَ أَنْ تُغَشِّیَ وُجُوهَنَا بِأَنْوَارِ مَحَبَّتِکَ وَ أَنْ تُؤْوِیَنَا إِلَى شَدِیدِ رُکْنِکَ وَ أَنْ تَحْوِیَنَا فِی أَکْنَافِ عِصْمَتِکَ بِرَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و بدیها مرا فراخوانده تا به آستان عزّتت بار اندازم،و هراس از انتقام وادارم کرده که به‏ دستاویز مهرت چنگ زنم،کسى‏که به ریسمانت چنگ زده سزاوار نیست خوار گردد،و آن‏که به عزّتت‏ پناهنده شده،شایسته نیست رها گردد یا واگذاشته شود،خدایا ما را از حمایتت محروم مکن،و از پوشش رعایتت برهنه مساز، و از پرتگاههاى هلاک دورم کن،زیرا ما در سایه توجه تو و در حمایت تو به سر مى‏بریم و از توییم،از تو مى‏خواهم به حق خاصان از فرشتگانت،و شایستگانت از بندگانت،که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از هلاکتها برهاند،و از آفات برکنار دارد،و از بلاهاى سخت نگهدارى کند،و هم اینکه آرامش خود را بر ما نازل کنى،و چهره‏هاى ما را به انوار محبتت پرفروغ گردانى،و ما را ر پناهگاه محکمت پناه دهى،و در کناره‏هاى نگهدارى خویش‏ بگنجانى،به حق مهر و رحمتت اى مهربان‏ترین مهربانان.

مناجات خمس عشره: راز و نیاز عارفان

 

المناجاه الثانیه عشره:مناجاه العارفین

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

إِلَهِی قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنَائِکَ کَمَا یَلِیقُ بِجَلالِکَ وَ عَجَزَتِ الْعُقُولُ عَنْ إِدْرَاکِ کُنْهِ جَمَالِکَ وَ انْحَسَرَتِ الْأَبْصَارُ دُونَ النَّظَرِ إِلَى سُبُحَاتِ وَجْهِکَ وَ لَمْ تَجْعَلْ لِلْخَلْقِ طَرِیقا إِلَى مَعْرِفَتِکَ إِلا بِالْعَجْزِ عَنْ مَعْرِفَتِکَ إِلَهِی فَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ تَرَسَّخَتْ [تَوَشَّجَتْ‏] أَشْجَارُ الشَّوْقِ إِلَیْکَ فِی حَدَائِقِ صُدُورِهِمْ وَ أَخَذَتْ لَوْعَهُ مَحَبَّتِکَ بِمَجَامِعِ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ إِلَى أَوْکَارِ الْأَفْکَارِ یَأْوُونَ وَ فِی رِیَاضِ الْقُرْبِ وَ الْمُکَاشَفَهِ یَرْتَعُونَ وَ مِنْ حِیَاضِ الْمَحَبَّهِ بِکَأْسِ الْمُلاطَفَهِ یَکْرَعُونَ،
خداى زبانها از اداى ثنایت آنچنان‏که شایسته عظمت توست کوتاه است،و خردها از درک ژرفاى جمالت‏ ناتوان است،و دیده‏ها از تماشاى بزرگیهاى ذاتت درمانده است،براى خلق راهى‏ به سوى شناسایى‏ات جز ناتوانى از شناخت قرار ندادى،خدایا ما را از کسانى قرار ده که شاخسارهاى‏ اشتیاق به سویت در بوستانهاى سینه‏هایشان استوار و پابرجا شده است و سوز عشقت در کانون دلهایشان‏ برافروخته،از این روى به آشیانه اندیشه‏هاى ولا جاى گیرند،و در گلستان قرب و مکاشفه‏ات مى‏گردند،و از حوضهاى محبّتت با جام ملاطفت مى‏نوشند

وَ شَرَائِعَ الْمُصَافَاهِ یَرِدُونَ قَدْ کُشِفَ الْغِطَاءُ عَنْ أَبْصَارِهِمْ وَ انْجَلَتْ ظُلْمَهُ الرَّیْبِ عَنْ عَقَائِدِهِمْ وَ ضَمَائِرِهِمْ وَ انْتَفَتْ مُخَالَجَهُ الشَّکِّ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَ سَرَائِرِهِمْ وَ انْشَرَحَتْ بِتَحْقِیقِ الْمَعْرِفَهِ صُدُورُهُمْ وَ عَلَتْ لِسَبْقِ السَّعَادَهِ فِی الزَّهَادَهِ هِمَمُهُمْ وَ عَذُبَ فِی مَعِینِ الْمُعَامَلَهِ شِرْبُهُمْ وَ طَابَ فِی مَجْلِسِ الْأُنْسِ سِرُّهُمْ وَ أَمِنَ فِی مَوْطِنِ الْمَخَافَهِ سِرْبُهُمْ وَ اطْمَأَنَّتْ بِالرُّجُوعِ إِلَى رَبِّ الْأَرْبَابِ أَنْفُسُهُمْ ،
و در کنار نهرهاى صفا وارد مى‏شوند،درحالى‏که پرده از دیدگانشان برداشته شده،و تاریکى دودلى از باورها و ضمایرشان زدوده گشته،و خلجان شک از دلها و باطنشان بیرون رفته،و سینه‏هایشان با تحقّق معرفت گشوده شده،و همّتشان براى پیشى گرفتن در میدان خوشبختى بر اثر زهد بلندى گرفته،و نوشیدنشان در چشمه زلال کردار گوارا شده،و باطنشان در مجلس انس پاکیزه گشته،و راهشان در جاى ترسناک ایمنى یافته،و جانشان با رجوع به رب‏ الارباب اطمینان یافته،

وَ تَیَقَّنَتْ بِالْفَوْزِ وَ الْفَلاحِ أَرْوَاحُهُمْ وَ قَرَّتْ بِالنَّظَرِ إِلَى مَحْبُوبِهِمْ أَعْیُنُهُمْ وَ اسْتَقَرَّ بِإِدْرَاکِ السُّؤْلِ وَ نَیْلِ الْمَأْمُولِ قَرَارُهُمْ وَ رَبِحَتْ فِی بَیْعِ الدُّنْیَا بِالْآخِرَهِ تِجَارَتُهُمْ إِلَهِی مَا أَلَذَّ خَوَاطِرَ الْإِلْهَامِ بِذِکْرِکَ عَلَى الْقُلُوبِ وَ مَا أَحْلَى الْمَسِیرَ إِلَیْکَ بِالْأَوْهَامِ فِی مَسَالِکِ الْغُیُوبِ وَ مَا أَطْیَبَ طَعْمَ حُبِّکَ وَ مَا أَعْذَبَ شِرْبَ قُرْبِکَ فَأَعِذْنَا مِنْ طَرْدِکَ وَ إِبْعَادِکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَخَصِّ عَارِفِیکَ وَ أَصْلَحِ عِبَادِکَ وَ أَصْدَقِ طَائِعِیکَ وَ أَخْلَصِ عُبَّادِکَ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ یَا کَرِیمُ یَا مُنِیلُ بِرَحْمَتِکَ وَ مَنِّکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و ارواحشان به نیکبختى و رستگارى یقین یافته،و دردگانشان با نظر به محبوبشان روشنى‏ گرفته،و آرامششان با دریافت خواهش و رسیدن به آرزو استقرار یافته،و تجارتشان در فروش دنیا به آخرت‏ سودبخش بوده،خدایا چه لذّت‏بخش است در دلها خاطرات الهام گرفته از یادت،و چقدر شیرین است‏ پویش به سوى تو با مرکب اندیشه‏ها در راهههاى غیب،و طعم عشقت چه خوش،و شربت مقام قربت چقدر گوارا است،پس ما را از راندن و دور کردنت پناه ده،و از خاص‏ترین عارفانت و شایسته‏ترین بندگانت‏ و راستگوترین فرمانبرانت و خالص‏ترین پرستندگانت قرار داده،اى بزرگ،اى باشکوه،اى گرامى،اى بخشنده،به مهربانى‏ات‏ اى مهربان‏ترین مهربانان.

صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی

آگاه باش روز جمعه از چند جهت اختصاص و تعلّق به امام عصر عجلّ اللّه تعالى فرجه الشریف دارد: یکى آنکه ولادت با سعادت ایشان در آن روز بوده،دیگر آنکه ظهور پر از سرور آن حضرت در روز جمعه خواهد بود، و ازاین‏رو،انتظار فرج در آن روز بیش از روزهاى دیگر است،و در زیارت مختصّ به آن حضرت در روز جمعه آمده است‏ «هذا یوم الجمعه،و هو یومک المتوقّع فیه ظهورک،و الفرج فیه للمؤمنین على یدک»[این روز جمعه است،روزى‏ که انتظار مى‏رود در آن ظهور کنى و به دست تو براى مومنان گشایش حاصل شود]بلکه عید بودن روز جمعه،و آن را یکى از عیدهاى‏ چهارگانه شمردن در حقیقت به خاطر زمان ظهور آن حضرت است،که در آن هنگام زمین را از وجود شرک و کفر،و- آلودگى به گناه و هم از وجود ستمکاران و دین‏ستیزان و کافران و منافقان پاک و پاکیزه مى‏گرداند،و با آشکار ساختن‏ کلمه حق و برافراشتن پرچم ایمان و احکام دین،چشم و دل خاصان اهل ایمان را در آن روز روشن و مسرور و خرسند مى‏نماید و اشرقت الارض بنور ربّها[زمین به پرتو پروردگارش تا بنده گشت]-پس شایسته است که در این روز صلوات کبیر را بخوانى،و دعایى را که حضرت رضا علیه السّلام امر به خواندن آن براى صاحب الأمر(عج) فرموده‏اند قرائت کنى،و آغاز آن دعا این است:«اللّهمّ ادفع عن ولیّک و خلیفتک»که بطور کامل در باب زیارات،در آخر اعمال سرداب خواهد آمد.و نیز خوب است که دعایى را که شیخ ابو عمرو عمروى قدس اللّه روحه به ابو على بن همّام املا کرده و فرموده است که آن را در زمان غیبت‏ قائم آل محمّد(عج)بخوانند،بخوانى.و چون آن صلوات و این دعا طولانى است،به جهت رعایت اختصار ذکر نکردیم، علاقمندان مى‏توانند به کتابهاى مصباح المتهجّد و جمال الاسبوع مراجعه کنند.جا دارد در اینجا صلواتى را که به ابو الحسن‏ ضرّاب اصفهانى منسوب است و شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس آن را در اعمال عصر روز جمعه آورده‏اند ذکر کنیم بسیّد ابن طاووس فرموده:این صلوات از مولاى ما حضرت مهدى(عج)روایت شده و حتى اگر تعقیب روز جمعه را به جهت، عذرى نتوانستى بخوانى،هرگز این صلوات را ترک نکن به جهت امرى که خدا جل جلاله ما را به آن آگاه نموده است.آنگاه سیّد در ادامه سند آن را با متن صلوات نقل کرده،امّا شیخ در مصباح المتهجد فرموده:این صلوات از حضرت صاحب الزّمان(عج)روایت شده که در مکّه بدست ابو الحسن ضرّاب اصفهانى رسیده است و ما سند آن را بخاطر اختصار نسخه ذکر نکردیم.و آن دعا این است: (بیشتر…)

نماز حضرت صاحب الزمان (ع)

نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت در سوره«حمد»آیه ایّاک نعبد و ایّاک نستعین را صد مرتبه بخوان و پس از آن‏ سوره«حمد»را تا و لا الضّالین ادامه بده،آنگه سوره توحید را یک مرتبه قرائت کن و پس از فراغت از نماز این دعا را بخوان:

اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ بِمَا وَسِعَتِ السَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِینَ أَمَرْتَنَا بِطَاعَتِهِمْ وَ عَجِّلِ اللَّهُمَّ فَرَجَهُمْ بِقَائِمِهِمْ وَ أَظْهِرْ إِعْزَازَهُ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ احْفَظَانِی فَإِنَّکُمَا حَافِظَایَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی الْأَمَانَ الْأَمَانَ الْأَمَانَ.
خدایا!بلا بسى بزرگ شده،و سختیهاى نهان آشکار گشته و پرده برافتاده،و زمین با آنچه آسمان فرا گرفته، تنگ شده،پروردگارا!به سوى تو دادخواهى مى‏کنیم و درسختى و آسانى تنها بر تو تکیه مى‏زنیم.خدایا درود فرست‏ بر محمّد و خاندان محمّد،آنان‏که ما را به فرمانبردارى از ایشان فرمان دادى.خدیا!در فرج آنان به آمدن قائمشان شتاب فرما،و عزّتش را نمایان ساز،یا محمّد یا علىّ یا علىّ یا محمّد کفایت نمایید مرا که کفایت‏کننده‏ام شما هستید،یا محمّد یا علىّ،یا علىّ‏ یا محمّد،یارى‏ام کنیم که یاور من شمایید،یا محمّد یا علىّ یا علىّ یا محمّد،نگهدارم باشید،که شما نگهدارم‏ هستید،اى مولاى من اى صاحب الزّمان،اى مولاى من اى صاحب الزّمان،اى مولاى‏ من اى صاحب الزّمان درخواست یارى دارم،درخواست یارى،درخواست یارى،مرا دریاب،مرا دریاب،امانم بده‏ امان،امان.