حکمت در زمان ظهور

امام باقر علیه ‏السلام درباره سیره امام مهدى علیه ‏السلام فرمودند:

یعْطیکُمْ فى السَّنَهِ عَطائَیْنِ وَ یَرْزُقُکُمْ فى الشَّهْرِ رِزْقَیْنِ وَ تُؤتَوْنَ الْحِکْمَهَ فى زَمانِهِ حَتّى اَنَّ الْمَرْئَهَ لَتَقْضى فى بَیْتِها بِکِتابِ اللّهِ تَعالى
وَ سُنَّهِ رَسُولِ اللّهِ.

در سال دوبار بر شما بخشش مى‏فرماید و در هر ماه دوبار روزى مى‏دهد. در زمان او حکمت به شما داده شود، تا آنجا که زن در خانه خویش بر اساس کتاب خداوند و سنت پیامبر اکرم صلّى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله حکم مى‏ کند.

 

منبع: الغیبه، نعمانى، ص ۱۵۸

ایران پس از ظهور

هیچ روایتی درباره ورود نیروهای خارجی به ایران ندیدم. روایت داریم که وقتی که یمانی در ۷ ماه قبل ظهور حضرت حاکم یمن می شود، حضرت هم شبیه ظهورش در غیبت صغری ظاهر می شود و حرکت میکنند به سمت ایران، عراق و …؛ و هر کس او را می بیند امام مرتبطشان میکنند به یمانی؛ به عنوان سخنگو، وکیل و حاکم از طرف حضرت که طاعتش بر تمام مومنین واجب است، این همان یمانی ست. عجیب است … اما به خواست امام است…

در مورد یمانی در ایران اختلاف میشود که آیا ما از این یمانی اطاعت کنیم یا نه؟

ایران دو قسمت می شود و یک قسمت میگویند که ما از یمانی اطاعت میکنیم، و یک قسمت مثلا لائیک و روشنفکرها میگویند که ما اطاعت نمیکنیم و کشور را تقدیم این یمانی نمی کنیم.

۷ ماه قبل از ظهور در داخل ایران کشمکش میشود. امام باقر سلام الله علیه میفرمایند اگر من بودم خودم را نگه میداشتم تا ظهور لذا در اختلافات داخل ایران نباید تندروی کرد.

موجی برخلاف یاران امام مهدی عج در ایران آغاز میشود تا اینکه موج آذربایجان هم شروع می شود. لابد لنا من آذربایجان لا یقوم لها شی …

موج آذربایجان برای تائید و حمایت از امام (عج) است و مجبور میشوند پایتخت ایران یعنی تهران را بگیرند… ( شاید منظور انتخابات است) . به همراه این جریانها قیام یک سید در شمال و علمایی در مشهد و علمایی در اصفهان در روایات آمده است. سال ظهور کشمکش داخل ایران هست ولی نبرد سرد است (مثلا در حد تظاهرات و انتخابات) و نبرد مسلحانه نیست.

یاران امام زمان (عج) و خراسانی و شعیب بن صالح بر این کشمکش و دو دستگی پیروز می شوند و آنوقت است که امام به عراق می رسد.ایرانیها می روند با امام سلام الله علیه در عراق بیعت میکنند.

برگرفته از سخنان حضرت علامه کورانی در مراسم اعتکاف امسال

پس از ظهور

امام مهدی عج در روز عاشورا ظاهر می شود و شب عاشورا مکه را میگیرد. همین یمنی ها ۷ ماه قبل از ظهور با امام هستند؛ یمانی نائب خاص حضرت است که حاکم یمن می شود، او ارتش و نیرو میفرستد و مسجد الحرام و مکه را در روز جمعه میگیرند. امام(عج) روز شنبه که روز عاشورا یعنی روز شهادت جدش امام حسین علیه السلام است ظهور میکند.

امام صادق علیه السلام پیغام و خطبه اول امام خطاب به جهانیان را اطلاع می دهند. خلاصه اش این است که امام بعد از ظهور میفرمایند ما منظومه ی امامتیم و خدا ما را فرستاد که عدل را در زمین قرار دهیم امری که قریش و اصحاب پیغمبر نگذاشتند، و انواع دشمنی ها علیه ما کردند و اجداد ما را کشتند و امر رسید به من.

خداوند تبارک تعالی فرمود اجازه نمیدهم دشمنی به ایشان هم برسد؛ و عمر ایشان را به مانند حضرت خضر تمدید کرد تا به وقتش بیاید. الان آمدم که “لیظهره علی الدین کله”. که بر تمام زمین ظاهر شود. امام (عج) در حال حاضر خودشان بر ما ظاهر و غالبند اما برای همه اهل زمین ظاهر نیستند.

امام سلام الله علیه در مکه ظاهر می شود و تقریبا دو ماه آنجا هستند و بعد به سمت مدینه حرکت میکنند. آن زمان در مدینه دولت عربستان که از درگیری های داخلی تضعیف شده است از سفیانی درخواست نیرو میکند.(سفیانی ۷ ماه قبل از ظهور حاکم سوریه میشود و دشمن سرسخت امام سلام الله علیه است) و برای حفظ امنیت مدینه به این شهر نیرو میفرستد. بعدا همین نیرو را به سمت مکه میفرستد که با حضرت بجنگد، که در آنجا خسف می شود(در زمین فرو میرود). بعد از مسجد شجره که منطقه البیداء و پر از کوه است زمین در اثر خسف صاف می شود. و پیامبر اشاره به این مکان داشتند که در اینجا و در زمان حضرت مهدی عج اینجا خسف می شود.

امام بعد از ۲ ماه از مکه به مدینه می روند و خیلی کارها انجام میدهند. اظهار واقعیت، مظلومیت حضرت زهرا س، مظلومیت علی ع و جریان سقیفه. شاید فیلم آن وقایع را به صورت واقعی به مردم نشان میدهد. الان با توجه پیشرفت علم می شود استخراج کرد، چرا امام مهدی عج این کار را نکند؟ برای اتمام حجت بر تمام مردم، مظلومیت اهل البیت را اظهار میکند و مسجد پیغمبر ص را تجدید بنا می کند، بعضی مرده ها زنده می کند و محاکمه میکند و بعد حرکت میکند به سمت عراق.

وارد نجف می شود و مردم عراق همه فوج فوج برای بیعت می آیند، مانند زیارت اربعین خدمت امام می آیند و با ایشان بیعت میکنند و ایشان حکومت تشکیل می دهند و آزادی به مردم می دهند که همین آزادی باعث حرکتی در آنجا بر علیه ایشان می شود به نام البطریه.

بطریه یعنی کسانی که ولایت می خواهند اما برائت نمی خواهند. میگویند ما اهل بیت را قبول داریم اما فلان و فلان رضی الله عنه را هم قبول داریم! بطریه مخلوطند و معممین شیعه هم بین آنها ست. از معممین شیعه منحرفم هست، اینها زیادند. حرکت البطریه ۱۶ هزار نیروهای مسلح دارند. از شوخی هایی که ما در جنوب لبنان داریم به معمم فاسد میگوییم که گردنش محل شمشیر امام زمان است و باید بوسید!

امام بر بطریه پیروز می شوند و سپس خوارج مقابله بعدی امام است که بر حسب روایات در دیار بعقوبه است. بعدا عراق از دشمنان حضرت پاک می شود و امام زمان مسلط می شود و امام به سمت سفیانی حرکت میکند که حاکم سوریه، اردن و فلسطین است و سفیانی با یهود پیمان دارد.

جنگ امام زمان سلام الله علیه با سفیانی پشت سرش یهود و اسرائیل است. به همین دلیل محور جنگ امام محور دمشق و درباره قدس است. امام هنگام پیروزی وارد قدس می شوند. یعنی چی؟ یعنی اسرائیل را شکست میدهد.

برگرفته از سخنان حضرت علامه کورانی در مراسم اعتکاف امسال