چرا ترویه؟

براساس لغت‌نامه دهخدا «ترویه» در لغت به معنای: سیراب کردن، کسی را بر روایت شعر داشتن، در کاری اندیشه کردن، اندیشیدن در کار و نگریستن پایان آن را و تعجیل نکردن در جواب است اما در علل‌الشرایع، یکی از دلایل نامیدن این روز به «ترویه» به حدیثی از امام صادق(ع) باز می‌گردد که راوی می‌گوید: از حضرت پرسیدم چرا روز ترویه را روز ترویه نامیده‌اند؟

حضرت فرمود: زیرا در عرفات آب نبود و حاجی‌ها روز هشتم ذی‌الحجه از مکه آب برمی‌داشتند و به عرفات می‌بردند و برخی از ایشان به بعضی دیگر می‌گفتند: تروّیتم، تروّیتم (سیراب شدید، سیراب شدید) لذا به خاطر همین، روز هشتم را روز «ترویه» نامیدند.

اهمیت روز ترویه در حدیث رسول الله

رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: خدای تبارک و تعالی از هر چند چهار شماره برگزید، از فرشتگان: جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و از پیغمبران چهار نفر برای مبارزه بوسیله شمشیر: ابراهیم و داود و موسی و من و از خاندان‌ها چهار خاندان که فرمود: خاندان آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید و از شهرها چهار شهر برگزید.

همچنین حضرت رسول  صلی‌الله علیه و آله در ادامه می‌فرماید: سوگند به تین و زیتون و طور سینین و این بلد امین. پس مقصود از تین، مدینه است و از زیتون، بیت‌المقدس و از طور سینین کوفه و از بلد امین، مکه و از زن‌ها، چهار زن برگزید: مریم و آسیه و خدیجه و فاطمه سلام الله علیها و از اعمال حج چهار عمل را برگزید: قربانی‌کردن و صدا به لبیک بلند کردن و احرام و طواف و از ماه‌ها چهار ماه که ماه‌های حرامند، برگزید: رجب و شوال و ذی‌القعده و ذی‌الحجه و از روزها چهار روز برگزید: روز جمعه و روز ترویه (هشتم ذی‌الحجه) و روز عرفه و روز عید قربان.

شیخ صدوق در امالی آورده است که از جمله اعمال مستحبی حج اینکه روز ترویه از هنگام زوال شمس تا شب را درک کند تمام حج تمتع را درک کرده است.