حضرت فاطمه‏ علیهاالسلام و توبه حضرت آدم‏ علیه ‏السلام

مى‏دانیم که اندیشه جاودانگى به قدمت‏ حیات بشر است. نخستین وسوسه شیطان نیز از همین روزنه و بدین‏ شکل صورت مى‏پذیرد که ابتدا شیطان با سوگند خود را خیرخواه آدم و حوا مى‏ نمایاند  و سپس سبب نهى پروردگار را از نزدیک شدن به شجره خلد، فرشته شدن یا جاودانگى آن دو القا مى‏کند  چون آن دو مبتلا به ترک مندوب شدند توبه کردند و نداى «ربنا ظلمنا» از جان برآوردند تا رحمت‏ حق در کسوت «کلمات‏» و تماثیل نور متجلى شد.
در این باب صاحب تفسیر عظیم روض‏الجنان چنین آورده است: «چون خداى تعالى آدم را بیافرید و حیات در او آفرید… بر ساق عرش اشباحى و تماثیلى از نور دید که بر بالاى سر هر یک نوشته بود: محمد و على و فاطمه و الحسن و الحسین.
آدم گفت: بار خدایا پیش از من بر صورت من خلقى آفریدى؟
گفت: نه.
گفت: اینان که‏ اند؟
گفت: فرزندان تواند ولولاهم لما خلقتک و اگر نه ایشانندى تو را خود نیافریدى.
گفت: بار خدایا گرامى بندگانند بر تو. گفت: اى آدم این نامها یاد گیر تا در وقت درماندگى مرا به این نامها بخوانى تا فریادت رسم. آدم این نامها یاد گرفت. چون این ترک مندوب کرد و خواست تا از آن توبه کند، گفت: بار خدایا به حق محمدصلى الله علیه وآله و على‏ علیه‏ السلام و فاطمه ‏علیهاالسلام والحسن‏ علیه‏ السلام والحسین ‏علیه ‏السلام به حق این بزرگان که توبه من قبول کنى. خداى تعالى توبه آدم قبول کرد فهذه هى الکلمات‏».
علماى اهل سنت همانند علماى شیعه به دوستى اهل‏ بیت مباهات کرده و در این خصوص به روایات متعدد استناد کرده ‏اند. زمخشرى در تفسیر کشاف ذیل آیه ‏اى که مودت ذوى‏ القربى را اجر رسالت‏ شمرده، (شورى /۲۳) حدیث مفصلى از پیامبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله نقل مى‏کند که مطلع آن چنین است: «من مات على حب آل محمد مات شهیدا».  از پیامبر اکرم‏ صلى الله علیه وآله نیز سؤال شد محبت چه کسانى به موجب آیه «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فى القربى‏» (شورى /۲۳) بر ما واجب شده؟ حضرت بیان فرمودند: «على‏ علیه‏ السلام و فاطمه‏ علیهاالسلام و ابناهما».

نورانی شدن عالم توسط نور حضرت زهرا سلام الله علیها

در حدیثی رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) خطاب به ابن مسعود فرمودند:

خداوند من و على[ علیه‏ السلام] را از نور عظمت و بزرگى خود خلق کرد: هزار سال قبل از آنکه سایر خلائق را بیافریند. زمانى که هیچ تسبیح و تقدیسى وجود نداشت.پس نور مرا شکافت و از نور من آسمانها و زمین را آفرید به خداى تبارک و تعالى قسم که من از آسمانها و زمین برترم.و چون نور على [علیه ‏السلام] را منتشر ساخت عرش و کرسى از نور او خلق گردید؛ به پروردگار قسم که على[ علیه ‏السلام] از عرش و کرسى افضل است.سپس نور حسن[ علیه‏ السلام ]را باز کرد و لوح و قلم از نور حسن[ علیه‏ السلام ] به وجود آمد و به خدا قسم که حسن [علیه ‏السلام] از لوح و قلم نیز برتر است.و چون هستى را از نور حسین [علیه ‏السلام] معطر کرد، بهشت و حوریان زیباروى از نور او پدیدار گشتند؛ واللَّه حسین[علیه‏ السلام] از حورالعین برتر است.سپس همه‏ ى هستى از شرق تا به غرب تاریک ماند. ملائکه بر پروردگار از آن همه تاریکى و ظلمت شکایت کردند و خواستند که پروردگار تاریکى را از ایشان برطرف کند. پروردگار در اجابت خواسته ‏ى آنان کلمه‏ اى فرمود، از آن کلمه روحى خلق گردید، سپس کلمه‏ اى دیگر فرمود و از آن کلمه نورى خلق شد پس آن نور را به آن روح اضافه کرد و آن را در بلندترین مکان عرش قرار داد. همه‏ ى عالم از شرق تا به غرب نورانى شد. آن روح آمیخته به نور خلق شده از لطف پروردگار کسى نیست، جز فاطمه زهرا[علیها السلام] و به همین دلیل او را زهرا[ علیها السلام] نامیدند زیرا نورش آسمانها را روشن ساخت.

 

بحارالانوار، ج ۴۰، ص ۴۳،نویسنده، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،ناشر، دار إحیاء التراث العربی‏،سال چاپ، ۱۴۰۳ ق‏،نوبت چاپ، دوم.