30
1396
اعتقادات ۵۴
برداشت دوم اینکه غیر از علوم سه گانهٔ مورد اشارهٔ امام موسی کاظم علیه السلام، هر دانش و مهارت دیگه ای، فَضْل محسوب میشه و نه علم.
فضل به دو معناست.
یکی یعنی زیادی و افزون بر اونچه که هست (در واقع به مفهوم برتری). مثلا طرف دانشمندیه که با دانشش برای مردم رفاه میاره و ضمن اینکه شرایط زندگی مردم رو برتر و بهتر می کنه، باعث برتری و احترامِ به خودش یا برتری در اموال خودش هم میشه.
یکی هم به معنای اضافه و فضله و بدرد نخوره. مثل دانشمندی که با دانشش موجب فساد و اشاعه فحشاء یا مثلا ساخت بمب شیمیایی و … میشه که این نوع دانایی نباشه بهتره و باید دور ریخته بشه (در واقع به مفهون زائد و بدرد نخوره).
در واقع از دیدگاه دین اسلام، علم به مفهوم اون آگاهی ای هست که وجودش موجب رشد روحی و سعادت انسان در دنیا و آخرته و نبودش موجب شقاوت و خُسران انسان در دنیا و آخرته.
برای همین هم امام علیه السلام به این دانشهای مفید دنیایی، لقب فَضْل (زیادت و برتری) داده و اینها رو اساس و پایهٔ آگاهی ها جهت رشد و کمال روحی قرار نداده.
فرستادن دیدگاه
گاهشمار تاریخ خورشیدی
ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
---|---|---|---|---|---|---|
« فروردین | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
آخرین دیدگاه
نوشته های تازه
- منتظر ظهور ولی عصر شهریور ۳۰, ۱۳۹۶
- خداوند متعال، قرآن را مثل حبل و طنابِ مستحکم به زمین آویخت شهریور ۳۰, ۱۳۹۶
- غربت امام حسن علیه السلام میان یارانشان شهریور ۳۰, ۱۳۹۶
- سجده شکر شهریور ۳۰, ۱۳۹۶
- مسابقه رنگ آمیزی به مناسبت میلاد حضرت ولی عصر شهریور ۳۰, ۱۳۹۶