مذمت پرخوری از نگاه اسلام

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

همان‌گونه که می‌دانید پرخوری و چاقی احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی- عروقی، افزایش چربی‌های خون، فشار خون بالا، دیابت، ناراحتی مفاصل و … را افزایش می‌دهد. همچنین باعث می‌شود فرد از نظر ظاهری دارای هیکلی نامتناسب شود که هنگام حضور در جمع افراد، از نظر روانی دچار اضطراب و ناراحتی گردد.

آیین اسلام نیز انسان را از پرخوری نهی و اعتدال در خوردن غذا را توصیه کرده است. در این مطلب تعدادی از روایات و احادیث مربوط به پیامبر اسلام (ص) و امامان شیعه را برای شما آورده‌ایم که همگی بر کم‌خوری تاکید می‌کنند. البته منظور از کم‌‌خوری که در این روایات آمده، لاغری نیست، بلکه منظور مصرف غذا به قدر نیاز و احتیاج بدن (متعادل) است تا فرد دارای بدنی سالم و تندرست باشد، زیرا در حال حاضر بعضی افراد جوان به منظور داشتن هیکلی لاغر (به اصطلاح مانکنی) خیلی کمتر از حد نیازشان غذا می‌خورند که این کار باعث می‌شود دچار کمبود مواد مغذی شده و در آینده به مشکلات جسمی مانند پوکی استخوان، کم‌خونی، سردرد مزمن، ضعف، سرگیجه و … مبتلا شوند.
با توجه به احادیث و روایات زیر می‌توان گفت اگر هر فرد واقعا به توصیه‌های بهداشتی و سلامتی قرآن و ائمه عمل می‌کرد، میزان ابتلا به بیماری‌ها و مشکلات جسمی و روحی خیلی کمتر از این بود.

مذمت پرخوری در احادیث و روایات

رعایت اعتدال در خوردن غذا و کم‌خوری غیر از تاثیر بر سلامت جسمی افراد، بر سلامت روحی آنها نیز موثر است. در اینجا تاثیرات جسمی کم‌خوری را برای شما بیان می‌کنیم. امیدواریم با توجه به این رهنمودهای گرانقدر، همواره از جسمی سالم و روحی پر نشاط برخوردار باشید.

پیامبر خدا (ص): «اگر ساکنان خانه‌ای به مقدار کم غذا بخورند، خانه‌شان نورانی می‌گردد»(المعجم الاوسط، ج ۵، ص ۲۲۹، ح۵۱۶۵ عن ابی‌ هریره، کنزالعمال، ج ۳، ص۳۹۱، ح ۷۰۹۳).

پیامبر خدا (ص): «هر کس که خداوند را بسیار تسبیح گوید و به بزرگی یاد کند و در عوض به مقدار کم بخورد و بیاشامد و بخوابد، فرشتگان مشتاق او می‌شوند»(تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۱۱۶).

امام علی (ع)- در حکمت‌های منسوب به ایشان- : «زندگی را برای خوردن مخواه، بلکه خوردن را برای زندگی بخواه»(شرح نهج‌البلاغه، ج ۲۰، ص ۳۳۳، ح ۸۲۴).

امام علی (ع)- در حکمت‌های منسوب به ایشان- : «عاقل را بایسته است که به هنگام شیرینی غذا، تلخی دارو را نیز به یاد داشته باشد»(شرح نهج‌البلاغه، ج ۲۰، ص ۲۷۲، ح ۱۴۹).

فواید کم‌خوری:

الف- سلامت تن

پیامبر خدا (ص): «مادر همه داروها، کم‌‌خوری است»(المواعظ العددیه، ص ۲۱۳).

امام علی (ع): «کم‌خوری، مانع بسیاری از بیماری‌های جسم می‌شود»(غرر الحکم، ۶۷۶۸، عیون الحکم و المواعظ، ص ۳۷۰،
ح ۶۲۴۸).

امام علی (ع): «خوراک را کم کن تا بیماری‌ها را کم کنی»(غرر الحکم، ح ۲۳۳۶).

امام علی (ع): «هر کس خوراکش کم باشد، دردهایش نیز کم است»(غررالحکم، ح ۸۴۰۹، عیون الحکم و المواعظ، ص ۴۵۵، ح ۸۲۲۰).

امام علی (ع): «کم‌خوری، مایه گرامی داشتن بیشتر خویش است و سلامت را بیشتر استمرار می‌بخشد»(غررالحکم، ح ۶۸۱۹، عیون الحکم و المواعظ، ص ۳۷۰، ح ۶۲۴۰).

امام علی (ع): «هر کس در خوردن به کم بسنده کند، سلامتش بیشتر می‌شود و اندیشه‌اش به سامان می‌رسد»(غررالحکم، ح ۸۸۰۳، عیون الحکم و المواعظ، ص ۴۳۷،
ح ۷۵۵۹).

امام علی (ع): «سلامت تن، از کمی غذا و کمی آب است»(تحف العقول، ص ۱۷۲، بشاره المصطفی، ص ۲۵ کلا هما عن کمیل بن‌زیاد، بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۲۵، ح ۴۱).

امام رضا (ص): «اگر مردم در خوردن به کم بسنده می‌داشتند، بدن‌هایشان سالم بود»(بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۴۲۵، ح ۴۱).

امام رضا (ع): «بدن همانند زمین پاک و آماده برای زراعت است که اگر در آبادانی و آب دهی به آن مراقبت شود، به گونه‌ای که آب، نه بیشتر از نیاز به آن برسد تا آن را غرق کند و نه از اندازه کمتر باشد تا آن را به خشکی گرفتار سازد، آبادانی‌اش استمرار می‌یابد و خرمی‌اش بیشتر می‌گردد و کشت آن برکت می‌یابد، اما اگر از آن غفلت شود، به تباهی می‌گراید و علف هرز در آن می‌روید. بدن چنین حکایتی دارد و تدبیر آن در خوراک و نوشیدنی، چنین است. [پس] سامان و سلامت می‌یابد و عافیت در آن، ریشه می‌گسترد. بنگر که چه چیز با تو و با معده‌ات سازگار است و تن تو با چه چیز نیرو می‌گیرد و چه خوردنی و نوشیدنی‌ای برای بدنت سالم‌تر است. همان را برای خویش مقرر بدار و خوراک خود گیر»(بحارالانوار، ج ۶۲، ص ۳۱۰).

امام علی (ع): «هر کس در خوردن به کم بسنده کند، سلامتی‌اش بیشتر می‌شود و اندیشه‌اش به سامان می‌رسد».

ب- شادابی چهره
پیامبر خدا (ص): «برادرم عیسی، از شهری گذر کرد که در آن، مرد و زنی به یکدیگر فریاد می‌کشیدند». پرسید: «شما را چه شده است»؟
مرد گرفت: «ای پیامبر خدا! این، زن من است و او را مشکلی نیست. زنی درستکار است، اما دوست دارم از او جدا شوم».
عیسی گفت: «به هر حال، به من بگو که او را چه می‌شود»؟
مرد گفت: «بی آنکه کهنسال باشد، چهره‌اش بی‌طراوت است».
گفت: «ای زن! آیا دوست داری دیگر بار، چهره‌ات پرطراوت شود»؟
زن گفت: «آری».
به او گفت: «چون غذا می‌خوری، از سیر شدن حذر کن، زیرا اگر غذا بر سینه سنگینی کند و از اندازه افزون شود، طراوت چهره از میان می‌رود».
آن زن، چنان کرد و دیگر بار، چهره‌اش طراوت یافت (بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۳۲۰، ح ۲۶).

ج- طول عمر
لقمان (ع): «اگر خوراک انسان اندک باشد، زیاد زنده می‌ماند»(المواعظ العددیه، ۷۱).