کلام ابن بطوطه

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

دوّم:زیارت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام است که برترین اعمال این شب مى‏باشد.و بدان که ابو عبد اللّه محمّد بن‏ بطوطه که یکى از دانشمندان اهل سنت است در ششصد سال پیش از این زمان (زمان تألیف مفاتیح الجنان) مى‏زیسته،در سفرنامه‏ خود معروب به«رحله ابن بطوطه»در بیان ورودش از مکّه معظّمه به نجف اشرف،روضه و قبر مبارک مولایمان امیر المؤمنین علیه السّلام‏ را ذکر نموده،و گفته است همه اهل این شهر رافضى هستند،و براى این روضه مبارکه کراماتى ظاهر شده:از جمله در شب بیست‏ وهفتم،ماه رجب که نامش نزد ال آنجا«لیله المحیا»[شب بیدارى یا شب زندگانى]است،از عراقین[بصره و کوفه]و خراسان و شهرهاى فارس،و روم،افراد شل و مفلوج و زمین‏گیرى را که حدود سى یا چهل نفر مى‏شوند پس از عشا نزد ضریح مقدس على علیه السّلام مى‏آورند،آنگاه مردم اجتماع مى‏کنند،و به انتظار شفا یافتن و برخاستن آنان مى‏مانند. گروهى از اجتماع‏کنندگان نماز مى‏خوانند،و عده‏اى ذکر مى‏گویند،و گروهى قرآن تلاوت مى‏کنند،و بعضى هم به تماشاى‏ روضه مبارکه مشغول مى‏شوند،تا آنکه نصف یا دوسوم از شب بگذرد،در این هنگام تمام مبتلایان و زمین‏گیران که محروم از حرکت بودند،از جاى برمى‏خیزند درحالى‏که صحیح و تندرستند و نقصى در آنان نیست و مى‏گویند:لا اله الاّ اللّه‏ (معبودى جز خدا نیست)،«محمّد رسول اللّه»(محمّد فرستاده خدا است)،«علىّ ولى اللّه»(على ولىّ خدا است)، و این امرى است مشهور و معروف. من گرچه آن شب را در آن روضه درنیافتم،ولى از مردمان مورد اطمینان که بر گفتارشان اعتماد داشتم شنیدم. و همچنین در مدرسه‏اى که مهمانخانه آن حضرت است،سه نفر زمین‏گیر را که قدرت بر حرکت نداشتند مشاهده کردم،یکى‏ از مردمان روم،و دیگرى از اهالى اصفهان،و سومى از مردم خراسان بود،از هر سه پرسیدم،چگونه شما درمان‏ نیافته و در اینجا مانده‏اید؟گفتند:ما شب بیست‏وهفتم رجب را درک نکردیم،اینجا مانده‏ایم تا شب بیست‏وهفتم آینده‏ برسد،و شفاى خود را بگیریم،و به خاطر این شب،مردم زیادى از شهرها جمع مى‏شوند،و بازار بزرگى به مدّت‏ ده روز برپا مى‏گردد.