آمدن حضرت امام زین العابدین(ع) به زیارت امیرالمومنین(ع)

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

مؤلف گوید:سیّد عبد الکریم بن طاووس در کتاب«فرحه الغرّى»روایت کرده:حضرت زین العابدین علیه السّلام به‏ شهر کوفه آمد،و وارد مسجد کوفه شد،ابو حمزه ثمالى که از زاهدان اهل کوفه و از بزرگان آن منطقه بود،در مسجد حضور داشت،امام سجّاد علیه السّلام دو رکعت نماز بجا اورد،ابو حمزه گفت:لهجه‏اى پاکیزه‏تر از لهجه او نشنیدم،نزدیک‏ او رفتم تا بشنوم چه مى‏گوید:شنیدم مى‏گوید:
إِلَهِی إِنْ کُنْتُ‏ قَدْ عَصَیْتُکَ فَإِنِّی قَدْ أَطَعْتُکَ فِی أَحَبِّ الْأَشْیَاءِ إِلَیْکَ
معبود من اگر تو را نافرمانى کرده‏ام‏ در عوض تو را در محبوبترین چیزها به پیشگاهت اطاعت کرده‏ام.
و این دعایى است معروف. مؤلف گوید:ذکر این دعا پس از این در اعمال مسجد کوفه بیاید،و نز ذکر این مطلب هم بیاید که ابو حمزه گفت:آن‏ بزرگوار کنار ستون هفتم آمد،و نعلین خود را از پا درآورد و ایستاد،و دستها را تا برابر گوش برداشت و تکبیر گفت: که تمام موهاى بدنم از ترس آن راست شد،پس چهار رکعت نماز خواند،و رکوع و سجودش را نیکو انجام داد، آنگاه این دعا را خواند:الهى ان کنت قد عصیتک…تا آخر دعا.موافق روایت چند سطر قبل ابو حمزه گفت:آن‏ بزرگوار پس از دو رکعت نماز و دعا از جاى برخاست و بیرون رفت،من تا مناخ کوفه:مکانى که شتران را در آنجا مى‏خواباندند دنبال آن حضرت رفتم،در آنجا غلام سیاهى دیدم که شتر گزیده و ناقه‏اى با اوست،به او گفتم‏ اى سیاه این مرد کیست؟گفت:از سیما و شمایلش او را نشناختى؟!او على بن الحسین علیهما السّلام است.ابو حمزه گفت:خود را به روى قدمهاى آن حضرت انداختم و آنها را بوسیدم،آن جناب مانع ادامه این عمل شد و با دست مبارک‏ خود سر مرا بلند کرد و فرمود:این کار را مکن،سجده جز براى خداى عزّ و جلّ نشاید،گفتم:یابن رسول اللّه براى‏ چه اینجا آمده‏اید؟فرمود:براى آنچه دیدى،یعنى نماز در مسجد کوفه،اگر مردم بدانند چه فضیلتى در آن است،به سویش‏ بیایند،گرچه به روش کودکان خود را به زمین کشند،یعنى راه رفتن براى ایشان هرچند در نهایت سختى باشد،مانند اطفالى که هنوز راه نیفتاده‏اند و نشسته حرکت مى‏کنند.سپس فرمود:آیا میل دارى با من قبر جدّم على بن ابیطالب علیه السّلام‏ را زیارت کنى؟گفتم:آرى،حضرت حرکت کرد،و من در سایه ناقه او بودم،و مرا حدیث مى‏فرمود،تا به غریّین رسیدیم،و آن بقعه‏اى بود سپید،که نورش مى‏درخشید،انگاه از مرکبش پیاده شد،و دو طرف روى خود را بر آن زمین نهاد و فرمود:اى ابا حمزه این قبر جدّ من على بن ابیطالب علیه السّلام است،پس زیارت کرد آن حضرت را به‏ زیارتى که اول آن«السّلام على اسم اللّه الرضى و نور وجهه المضئ»است،پس با آن قبر مطهّر وداع‏ کرد.و به سوى مدینه رفت و من به جانب کوفه برگشتم.مؤلّف گوید:از اینکه سیّد این زیارت را در کتاب«فرحه الغرىّ»ذکر نکرده است تأسّف مى‏خوردم و در جستجوى آن بودم،تا یک‏یک زیاراتى که براى حضرت امیر علیه السّلام‏ نقل شده بود ملاحظه کردم،زیارتى که در ابتداى آن این،دو جمله باشد نیافتم،مگر این زیارت شریف که جمله اوّلش‏ موافق است و جمله دوّم مخالف[در اوائل زیارت هفتم به این صورت است:«السّلام على اسم اللّه الرضى و وجهه العلى‏ و شاید این زیارت که سیّد دو جمله‏اش را نقل کرده همان زیارت باشد،و این اختلاف اندک چنان اهمیتى ندارد اگر بگویى اوّل این زیارت:«سلام اللّه و سلام ملائکته»است نه:«السّلام على اسم اللّه»گوییم:اوّل زیارت‏ همان«السّلام على اسم اللّه الرضى»است،و سلامهاى سابق به منزله اذن دخول و طلب رخصت است،و شاهد بر این مطلب،مطابقت داشتن این زیارت است با زیارت روز مولود،که کمال شباهت را با هم دارند،به‏ آنجا رجوع کن تا بر تو معلوم گردد،نیز آگاه باش در زیارت ششم«السّلام على اسم اللّه الرضى و وجهه المضئ» و زیارت روز مولود،این جمله بدون لفظ نور است ولى نه در اول زیارت بلکه در اواخر زیارت ششم و اوایل‏ زیارت هفتم.واللّه العالم.در هر صورت از تمام زیارات مطلقه همین هفت زیارت را که نقل کردیم کافى است‏ اگر کسى بیش از این بخواهد زیارات جامعه را بخواند،و نیز زیارت مبسوطى که پس از این براى روز غدیر نقل مى‏کنیم‏ قرائت کند،زیار به خواندن آن زیارت در هر زمان،و هرکجا که شخص قرار داشته باشد،روایت وارد شده و باید زیارت‏ حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام و نماز در آن حرم مطهّر را غنیمت شمرد،زیرا نماز نزد آن بزرگوار برابر دویست هزار نماز است.از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه امام واجب الطاعه را زیارت کند،و نزد او چهار رکعت نماز بخواند،براى او حجّ‏ و عمره نوشته مى‏شود،و ما در کتاب«هدیه الزائرین»به فضیلت مجاورت قبر امیر مؤمنان علیه السّلام اشاره کردیم،ولى به شرط آنکه مجاور حق جوار آن حضرت را رعایت کند و این کار بسیار مشکلى است که براى هرکسى ممکن نیست و مقام را مقتضى ذکر آن نمى‏باشد، هرکه خواهد به کتاب«کلمه طیّبه»مراجعه کند.