کرامات حضرت زهرا سلام الله علیها

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

پیامبر عالى قدر اسلام صل الله علیه و آله به شدت گرسنه بود و ضعف و ناتوانى وى را از پاى درآورده بود، او براى پاره نانى به اتاقهاى هریک از زنانش مراجعه کرد، ولى آنان نیز طعامى نداشتند. سرانجام به خانه‏ ى دخترش فاطمه علیهاالسلام سرکشید، تا در آن خانه‏ ى امید به مقصود رسد، ولى فاطمه علیهاالسلام و بچه‏ هایش گرسنه بودند و تکه ‏نانى در آنجا نیز به دست نیامد.

هنوز چند دقیقه بیش نبود که رسول گرامى اسلام صل الله علیه و آله منزل دخترش را ترک کرده بود که مختصر طعامى از سوى یکى از همسایه ‏ها به آن بانو رسید. فاطمه علیهاالسلام با خود گفت: سوگند به خدا، خود و فرزندانم گرسنه مى‏ مانم، ولى این تکه نان و گوشت را به پدرم مى‏ خورانم، و لذا یکى از حسنین را به دنبال پدر فرستاد و او را دوباره به خانه‏ اش دعوت کرد.

فاطمه اهدایى همسایه را که دو تکه نان و مختصر گوشتى بود، در یک ظرف سرپوشیده قرار داده بود، چون پدرش دوباره به خانه او برگشت، سراغ طعام رفت و آن را در برابر دیدگان رسول خدا گذاشت، ولى ظرف پر از گوشت و نان بود، و فاطمه علیهاالسلام خود نیز از این مائده‏ ى آسمانى تعجب مى ‏کرد و خیره خیره به آن تماشا مى‏ نمود. رسول خدا خطاب به دخترش گفت: اى دختر گرامى! این طعام چگونه و از کجا رسید؟ فاطمه علیهاالسلام جواب داد:

هو من عنداللَّه ان اللَّه یرزق من یشا بغیر حساب. فقال: الحمدللَّه الذى جعلک شبیهه بسیده نسا بنى‏ اسرائیل فانها کانت اذا رزقها اللَّه شیئا فسئلت عنه قالت: «هو من عنداللَّه ان اللَّه یرزق من یشاء بغیر حساب.»
آن از برکات و الطاف الهى است، خداوند به هرکسى بخواهد بدون محدودیت عطا مى ‏کند.
رسول خدا چون سخن دخترش را شنید فرمود: سپاس خدایى را که تو را همانند مریم سرور زنان بنى‏ اسرائیل قرار داده، زیرا او نیز هرگاه مورد عنایت الهى قرار مى‏ گرفت و خداوند برایش مائده مى‏ فرستاد، که جواب سؤال مى‏ گفت: این طعام از جانب خدا است، او به هرکسى بخواهد روزى بى ‏حساب مى‏ دهد.

آنگاه رسول خدا صل الله علیه و آله على علیه‏السلام را نیز به حضورش فراخواند و همگى از آن غذا خوردند و سیر شدند و زنان و اهل‏ بیت پیامبر نیز دعوت شدند و خوردند، ولى غذا و مائده آسمانى به همان صورت باقى بود. حتى فاطمه علیهاالسلام براى همسایگان نیز از طعام آسمانى که از الطاف خفیه الهى سرچشمه گرفته بود ارسال داشت.

مناقب ابن شهرآشوب، ج ۳، ص ۳۳۹