جنگ زرگری

نویسنده: حجت الاسلام والمسلمین سید سعید لواسانی

امروز جهان اسلام گرفتار فجایع و مصائبی است که دل هر مومنی را به درد می‌آورد، یک نمونه واضح و عینی آن جنایات اخیر  رژیم صهیونیستی در سرزمین اسلامی غزه است. واقعیت این است که جوامع اسلامی اعضا یک پیکر هستند که اگر یک عضو آن به درد آید، خواب و قرار از بقیۀ جوامع اسلامی ربوده می‌شود. اما آیا هم‌اکنون این‌گونه است؟

در سدۀ نهصد هجری سرزمین اسلامی آندلس به طور کامل از پیکر جامعۀ اسلامی جدا شد و مسلمانان آن زمان نه تنها هیچ عکس‌العملی به این حادثۀ تلخ نشان ندادند، بلکه اصلاً خبردار هم نشدند که آندلس سقوط کرده و به دست صلیبی‌ها افتاده است.[۱] تاریخ جنایات متعددی را علیه مسلمانان آن‌سامان که یکی از مراکز تمدن اسلامی بوده ضبط کرده، اما شگفتا از این بی‌خبری و بی‌عملی مسلمانان! چرایی این بی‌عمل ننگین را باید در مُرده بودن جامعۀ اسلامی آن زمان جستجو کرد، آری گَرد مرگ بر همۀ جامعۀ مسلمان ریخته شده بود. اما باید از خود بپرسیم که چه بلایی بر  سر آن‌ها آمده بود که چنین لکۀ ننگینی را بر دامن خود ثبت کردند؟ نگاهی تأمل برانگیز به آن دوران بخوبی روشن می‌کند که جامعۀ اسلامی دچار جنگ زرگری شده بود، جنگی خانمان‌سوز و خانگی که بزرگ‌ترین ضربه را به پیکر جامعۀ اسلامی وارد آورد و آن چیزی نبود جز دامن زدن به اختلافات مذهبی. صلیبیون که قدرت مقاومت در برابر جاذبۀ معنوی و اقتدار دینی اسلامی را نداشتند، به اقدامی ضدفرهنگی دست زدند و اتفاقاً موفق شدند و درون جامعۀ اسلامی را تهی کردند و به انحطاط کشاند که نتیجۀ آن تا دورۀ معاصر نیز کشیده است.

استکبار جهانی با استفاده از  تجربۀ تاریخی موفق گذشته؛ جامعۀ اسلامی را به تکه‌های متعدد مجزا کرد و آتش اختلاف را در این جوامع شعله‌ور شد. درست در زمانی که ما به دنبال پان‌عربیسم، پان‌ایرانیسم و پان ترکیسم و دیگر ایسم‌های انحرافی بودیم، سرزمین اسلامی فلسطین را از پیکرۀ ما جدا کردند و جنایات بی‌شمار و کم‌سابقه آفریند و باز هم پیکرۀ ما بی‌حرکت ماند، زیرا از مرده نمی‌توان توقع حرکتی داشت. آری در این دوران علما و مصلحان مسلمان پرچم اتحاد اسلامی و بازگشت و احیا اسلام ناب را بر دوش گرفتند، اما تنها در پس انقلاب اسلامی و اندیشه‌های حضرت امام خمینی بود که  احیا اندیشۀ ناب اسلامی و وحدت مسلمانان سامانی درست یافت و موجب بیداری و خیزش اسلامی شد که خیزش اسلامی فلسطین نمونه‌ای از نتایج سحر بیداری اسلامی است.

چنین است که اسرائیل به نمایندگی از همۀ استکبار به جنگ مردم غزه و حماس آمده و مردم غزه نیز به نمایندگی همۀ جوامع اسلامی از کیان اسلام دفاع می‌کنند. اما آیا کشتار وحشیانۀ مردم غزه پیکرۀ جوامع اسلامی را به درد می‌آورده است؟ به نظر می‌رسد که بیداری اسلامی جانی دوباره به مسلمانان بخشیده است و این جای بسی خوشحالی است، اما در کنار آن باید مراقب بود تا تجربۀ تلخ گذشته تکرار نشود و ما گرفتار جنگ زرگری دیگری نشویم. اگر قاضی شریح‌های مرتجع سلفی فتوا به کشتار شیعیان و جنگ مذهبی می‌دهند، و حمایت از مردم غزه را بر نمی‌تابند، و گمراهان پیرو شیطان به مسلمان‌کشی و شیعه‌کشی افتخار می‌کنند،[۲]گروهی بی‌نشان نیز ما را از کمک به برادران و خواهران مسلمان خود در غزه به بهانۀ ناصبی بودن آن‌ها منع می‌کنند،[۳]  و این دو حرکت یک آبشخور دارد و آن هم استکبار است که در بُعد نظامی اسرائیل را به میدان آورده و در بُعد فرهنگی این دست‌ه و حلقوم‌های نادان و گمراه را؛ اما در هر حال دست استعمار از آستین این جماعت پیداست، فقط کافی است نگاه ما همراه با بصیرت باشد.