خداوند متعال، قرآن را مثل حبل و طنابِ مستحکم به زمین آویخت

آیت الله العظمی جوادی آملی:

«تَمَسَّکْ بِحَبْلِ الْقُرْآنِ‏»؛ اصرار خود قرآن و اصرار اهل بیت(سلام الله علیهم اجمعین) است که قرآن، حبلِ آویخته است؛ یعنی انزال و تنزیلی که خدا درباره قرآن بیان کرده، با انزال و تنزیلِ باران و برف و تگرگ فرق‌ های عمیقی دارد. باران را خدا نازل کرده، برف را و تگرگ را نازل می‌کند، به نحو انداختنِ روی زمین است و به اصطلاح، تجافی است؛ اما قرآن را در شب قدر نازل کرده است، به معنای آویختن است، نه انداختن.قرآن را به زمین نینداخت، قرآن را مثل حبل و طنابِ مستحکم به زمین آویخت که «أَحَدُ طَرَفَیهِ بِیَدِ اللهِ سُبحَانَهُ وَ تَعَالی وَ الطَرَفُ الآخَرُ بَأَیدِیکُم». این طناب را آویخت، فرمود یک طرف آن به دست خود خداست و طرف دیگر آن به دست شماست.دو تا فایده دارد: یکی مانع افتادنِ انسان است؛ دیگری فایده صعود انسان است که «اقْرَأْ وَ ارْقَهْ» ؛بتواند بخواند و بالا برود و به «قربهً إلی الله» بار یابد…»

درس اخلاق ۹۶/٩/٩

 

https://t.me/ebrahim_1364

https://ble.ir/ebrahim_1364