باورهای غلط از احکام

گم شدن مهر در نماز

 

هنگامی که از مردم سؤال شود اگر بچه ای مهر نماز را از جلوی نمازگزار بردارد و برود و یا کسی مهر نماز را با پایش از جلوی نماز گزار به فاصله دوری پرت کند وظیفه نماز گزار چیست؟

گاه پاسخ می دهند : باید برپشت دست یا ناخن های انگشتان دست به ویژه ناخن شصت خود سجده کند و حال آن که بسیاری از مراجع تقلید مانند امام خمینی می فرمایند ک نمازگزار در چنین شرایطی باید به ترتیب زیر عمل کند :

۱) اگر چیزی که سجده برآن صحیح است داشته باشد؛ مثلا تکه کاغذی در جیب خود دارد باید برآن سجده کند.

۲) چنانچه چیزی که سجده برآن صحیح است، نداشته باشد و وقت نماز نیز تنگ نباشد باید نماز را بشکند و دوباره نماز خود را با مهر یا چیزی که سجده بر آن صحیح است بخواند.

۳) اگر وقت نماز تنگ است به طوری که فراهم کردن مهر موجب قضای نمازش می شود باید نمازگزار بر لباسش سجده کند اگر از جنس پنبه یا کتان باشد.

۴) اگر لباسش از جنس دیگری غیر از پنبه و کتان است باید برهمان چیز سجده کند.

۵) چنانچه آن هم ممکن نباشد باید بر پشت دست خود سجده کند.

۶) اگر آن هم امکان ندارد باید بر  چیز معدنی مانند انگشتر عقیق سجده کند.

نکته قابل توجه این که در صورتی که وقت نماز وسعت دارد و نمازگزار چیزی را که سجده بر آن صحیح است ندارد ولی مهر نماز در فاصله نزدیکی در حدود یک یا دو قدمی نمازگزار وجود داشته باشد باید با رعایت جهت قبله و نگفتن ذکرهای نماز به طرف مهر نماز حرکت کند و سپس نمازش را ادامه دهد.

باورهای غلط از احکام

عذرهای غیر موجه

برخی از مردم به کوچک ترین بهانه ای وظایف خود ر ا صحیح انجام نمی دهند؛ مثلا شخصی که غسل بر او واجب شده به بهانه خجالت کشیدن غسل نمی کند و با تیمم نماز می خواند در حالی که وظیفه او غسل کردن بوده و این جا محل تیمم نیست و یا به خاطر این که می خواهد مزاحم دیگران نشود، نمازهایی که باید بلند خوانده شود را آهسته می خواند و یا به بهانه بیماری یا نماز نمی خواند و یا با تیمم نماز می خواند. نماز در هیچ شرایطی از انسان ساقط نمی شود و به عبارت دیگر نماز تخفیف پیدا می کند ولی تعطیل نمی شود در حالی که برخی از مردم به هنگام بیماری، سفر، خطر، جنابت به راحتی نماز خود را ترک می کنند؛ یا به بهانه این که می خواهد به موقع به مقصد برسد نماز واجب خود را ترک می کند در حالی که هیچ کدام از موارد فوق، عذر شرعی به حساب نمی آید.

و برخی افراد نیز با توجیه های بی اساس دست از انجام وظایف کشیده و تکلیف خود را انجام نمی دهند؛ مثلا :

چون خداوند حاجت مرا نداده، نماز نمی خواند!

چون خدا مریض مرا شفا نداده، نماز نمی خوانم!

چون ترجمه و معنی نماز را نمی دانم، نماز نمی خوانم!

چون زندگی ام تأمین نمی شود به دنبال مال حرام (ربا، رشوه، کم فروشی) می روم!

چون در محیط کار حقوق کافی نمی دهند، سوءاستفاده می کنم!

چون از بعضی مذهبی ها، بد رفتاری دیده ام تمام مظاهر مذهب را کنار گداشتم …