آموزش نماز عشا

نماز عشاء چهار رکعت است.

بعد از نماز مغرب در تاریکی شب تا ثلث شب  بجا آورده میشود.  بعد از وضو،  بطرف قبله بایستید

(دستهایتان را باز کرده بالا بیاورد، بطوریکه شست هایتان با گوشهایتان دریک ارتفاع باشند و نیت به نماز کنید)

( نیت باید در دل باشد، ولی بهتر است که بزبان هم گفته شود)

چهار رُکعت نماز عشاء بجا میاورم

قربه الی الله:  برای نزدیک شدن بخدا

( سپس تکبر )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

بسـم الله الرحمن الرحیم:  بنام خدای بخشاینده هستی (بر همه) (و) بسیار مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

الحمد لله رب العالمین:  ستایش تنها سزاوار خدا است که خداوند همهً هستی  و پروردگار و پرورنده همه جهانها و جهانیانست

الرحمن الرحیم:  بخشاینده (بر همه) و بسیار مهربان (بر نیکان) است

مالک یوم الدین:  فرمانروای روز دین (روزی که به دینداری همه در جهان واپسین رسیدگی میشود)

ایاک نعبد: تنها ترا می پرستیم

و ایاک نستعین:  و تنها از تو کمک میخواهیم که

اهدنا الصراط المستقیم:  ما را براه راست (بسوی تو) رهنمایی  بفرمایی

صراط الذین انعمت علیهم:  راه آنانیکه برآنها خوبی ها بخشیدی

غیرالمغضوب علیهم:  نه آنها که خشم به آنها فرا گیر شده است

ولا الضالین:  و نه گمراهان

(سپس سوره ای دیگر از قران مانند سوره (الاخلاص) قل هوالله احد را میخوانیم)

بسم الله الرحمن الرحیم:   بنام خدای بخشاینده هستی (بر همه) (و) بسیار مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

قل هو الله احد:   بگو اوست خدا که یگانه است

الله الصمد:   خدای بی نیاز از همه ( همه به خدا نیاز دارند )

لم یلد ولم یولد:   نزاده و زاییده نشده

ولم یکن له کفواّ احد:   و او را هیچ همتایی نیست

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار پر عظمت و بسیار بزرگوار من برتر ازهمه است  و در ستایش او هستم

( سپس راست میایستیم و میگویم )

سمع الله لمن حمده الله اکبر:  شنید خدا آنکس را که او را ستایش کرد، خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

( در سجود پیشانی غرور شکسته و بر خاک رفته است که بزرگی بی پایان او را درک میکنیم )

( سپس نشسته  و میگویم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( بار دیگر سجده و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس بر پا میایستیم. در حال بلند شدن بطور مستحبی میشود چنین گفت )

بحول الله  و قوته  أقوم و أقعد:    به خواست و نیروی خدا من بلند میشوم و می نشینم

---

 
( شروع رکت دوم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

بسـم الله الرحمن الرحیم:  بنام خدای بخشاینده هستی (بر همه) (و) بسیار مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

الحمد لله رب العالمین:  ستایش تنها سزاوار خدا است که خداوند همهً هستی و پروردگار و پرورنده همه جهانها و جهانیانست

الرحمن الرحیم:  بخشاینده (بر همه) و بسیار مهربان (بر نیکان) است

مالک یوم الدین:  فرمانروای روز دین (روزی که به دینداری همه در جهان واپسین رسیدگی میشود)

ایاک نعبد:  تنها ترا می پرستیم

و ایاک نستعین:  و تنها از تو کمک میخواهیم که

اهدنا الصراط المستقیم:  ما را براه راست (بسوی تو) رهنمایی بفرمایی

صراط الذین انعمت علیهم:  راه آنانیکه برآنها خوبی ها بخشیدی

غیرالمغضوب علیهم:  نه آنها که خشم به آنها فرا گیرشده است

ولا الضالین:  و نه گمراهان

(سپس سوره ای دیگر از قران مانند سوره (الاخلاص) قل هوالله احد را میخوانیم)

بسم الله الرحمن الرحیم:   بنام خدای بخشاینده (بر همه) (و) مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

قل هو الله احد:   بگو اوست خدا که یگانه است

الله الصمد:   خدای بی نیاز از همه ( همه به خدا نیاز دارند )

لم یلد ولم یولد:   نزاده و زاییده نشده

ولم یکن له کفواّ احد:   و او را هیچ همتایی نیست

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

(سپس دستها را به قنوت بالا نگهمیداریم و دعائی میخوانیم مانند(:

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار:

ای خداوند ما،  درین جهان و در زندگی پس از این برایمان خوبی پیش بیار و ما را از سوز آتش بدور نگهدار

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار پر عظمت و بسیار بزرگوار من برتر ازهمه است  و در ستایش او هستم

( سپس راست میایستیم و میگویم )

سمع الله لمن حمده الله اکبر:  شنید خدا آنکس را که او را ستایش کرد خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

( سپس نشسته  و میگویم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( بار دیگر سجده و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

( در سجود براستی کوچکی خود را در برابر بزرگی بی پایان خدا ادراک میکنیم)

( سپس می نشینیم و میگویم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

(سپس می نشینیم  و تشهد میگویم )

الحمدلله اشهدان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهدان محمدا عبده و رسوله:  ستایش فقط سزاوار خداست،  گواهی میدهم که هیچ ( کس یا چیزی )  سزاوار بندگی نیست جز خدای یکتا که همتائی ( ندارد ) بر او نیست و گواهی میدهم که محمد بنده او و فرستاده اوست.

اللهم صل علی محمد وآل محمد:  خدایا بر محمد و آل محمد (پیروان و خاندان محمد ) درود و نیکی برسان

( سپس بر پا میایستیم. در حال بلند شدن بطور مستحبی میشود چنین گفت )

بحول الله  و قوته  أقوم و أقعد:    به خواست و نیروی خدا من بلند میشوم و می نشینم

---

 
( شروع رکت سوم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار بزرگ من برتر ازهمه است و در ستایش او هستم

( سپس راست میایستیم و میگویم )

سمع الله لمن حمده الله اکبر:   شنید خدا آنکس را که او را ستایش کرد خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( بار دیگر سجده و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

( در سجود براستی کوچکی خود را در برابر بزرگی بی پایان خدا ادراک میکنیم)

( سپس می نشینیم و میگویم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس بر پا میایستیم. در حال بلند شدن بطور مستحبی میشود چنین گفت )

بحول الله  و قوته  أقوم و أقعد:  به خواست و نیروی خدا من بلند میشوم و می نشینم

---

 
( شروع رکت چهارم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر:

خدا برتر از همه و پاک و منزه است و ستایش فقط سزاوار خدا است و معبودی غیر از خدا وجود ندارد و خدا بزرگترین ( و برترین ) است

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار بزرگ من برتر ازهمه است و در ستایش او هستم

( سپس راست میایستیم و میگویم )

سمع الله لمن حمده الله اکبر:  شنید خدا آنکس را که او را ستایش کرد خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( بار دیگر سجده و میگویم )

سبحان ربی الا علی و بحمده:   خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

( در سجود براستی کوچکی خود را در برابر بزرگی بی پایان خدا ادراک میکنیم)

( سپس می نشینیم و میگویم )

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( و تشهد میگویم )

الحمدلله اشهدان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهدان محمدا عبده و رسوله:   ستایش فقط سزاوار خداست،  گواهی میدهم که هیچ ( کس یا چیزی )  سزاوار بندگی نیست جز خدای یکتا که همتائی ( ندارد ) بر او نیست و گواهی میدهم که محمد بنده او و فرستاده اوست.

اللهم صل علی محمد وآل محمد:  خدایا بر محمد و آل محمد ( پیروان و خاندان محمد) درود و نیکی برسان

السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته:   درود بر تو ای پیام آور و رحمت ( خوبی ) خدا و برکات او ( فراوانی های او )

السلام علینا و علی عبادالله الصالحین:   درود بر ما و بر بندگان درستکار خدا

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته:   درود بر شما و رحمت ( خوبی )  خدا و برکات ( فراوانیهای ) او

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است،
الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است،
الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است.

آموزش نماز صبح

نماز صبح دو رکعت است.

بین سحر و قبل از طلوع آفتاب بجا آورده میشود.  بعد از وضو،  بطرف قبله بایستید

 

 

(دستهایتان را باز کرده بالا بیاورد، بطوریکه شست هایتان با گوشهایتان دریک ارتفاع باشند و نیت به نماز کنید)

( نیت باید در دل باشد، ولی بهتر است که بزبان هم گفته شود)

 

 دو رُکعت نماز صبح بجا میاورم 

قربه الی الله:  برای نزدیک شدن بخدا

( سپس تکبر )

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است   

 

بسـم الله الرحمن الرحیم:  بنام خدای بخشاینده (بر همه) (و) مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

الحمد لله رب العالمین: ستایش تنها سزاوار خدا است که خداوند همهً هستی  و پروردگار و پرورنده همه جهانها و جهانیانست

الرحمن الرحیم: بخشاینده (بر همه) و مهربان (بر نیکان) است

مالک یوم الدین: فرمانروای روز دین (روزی که به دینداری همه در جهان واپسین رسیدگی میشود)

ایاک نعبد: تنها ترا می پرستیم

و ایاک نستعین: و تنها از تو کمک میخواهیم که

اهدنا الصراط المستقیم: ما را براه راست (بسوی تو) رهنمایی  بفرمایی

صراط الذین انعمت علیهم: راه آنانیکه برآنها خوبی ها بخشیدی

غیرالمغضوب علیهم: نه آنها که خشم به آنها فرا گیرشده است

ولا الضالین: و نه گمراهان

 

(سپس سوره ای دیگر از قران مانند سوره (الاخلاص) قل هوالله احد را میخوانیم)

 

بسم الله الرحمن الرحیم:   بنام خدای بخشاینده (بر همه) (و) مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

قل هو الله احد:   بگو اوست خدا که یگانه است

الله الصمد:   خدای بی نیاز از همه ( همه به خدا نیاز دارند )

لم یلد ولم یولد:   نزاده وزاییده نشده

ولم یکن له کفواّ احد:   و او را هیچ همتایی نیست

 

 الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

 

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار بزرگ من برتر ازهمه است  و در ستایش او هستم

 

( سپس راست میایستیم و میگویم )

 

سمع الله لمن حمده الله اکبر:  شنید خدا آنکس را که او را ستایش کردخدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

 

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

 

( در سجود پیشانی غرور شکسته و بر خاک رفته است که بزرگی بی پایان او را درک میکنیم ) 

( سپس نشسته  و میگویم )

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم 

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( بار دیگر سجده و میگویم )

 

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( سپس بر پا میایستیم. در حال بلند شدن بطور مستحبی میشود چنین گفت )

 

بحول الله  و قوته  أقوم و أقعد:    به خواست و نیروی خدا من بلند میشوم و می نشینم  

( شروع رکت دوم )

بسـم الله الرحمن الرحیم:  بنام خدای بخشاینده (بر همه) (و) مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

الحمد لله رب العالمین: ستایش تنها سزاوار خدا است که خداوند همهً هستی و پروردگار و پرورنده همه جهانها و جهانیانست

الرحمن الرحیم:  بخشاینده (بر همه) و مهربان (بر نیکان) است

مالک یوم الدین: فرمانروای روز دین (روزی که به دینداری همه در جهان واپسین رسیدگی میشود)

ایاک نعبد:  تنها ترا می پرستیم

و ایاک نستعین: و تنها از تو کمک میخواهیم که

اهدنا الصراط المستقیم: ما را براه راست (بسوی تو) رهنمایی بفرمایی

صراط الذین انعمت علیهم: راه آنانیکه برآنها خوبی ها بخشیدی

غیرالمغضوب علیهم: نه آنها که خشم به آنها فرا گیرشده است

ولا الضالین: و نه گمراهان

 

بسم الله الرحمن الرحیم:   بنام خدای بخشاینده (بر همه) (و) مهربان (بر نیکان بویژه در زندگی جاودانی)

قل هو الله احد:   بگو اوست خدا که یگانه است

الله الصمد:   خدای بی نیاز از همه ( همه به خدا نیاز دارند )

لم یلد ولم یولد:   نزاده وزاییده نشده

ولم یکن له کفواّ احد:   و او را هیچ همتایی نیست

 

(سپس دستها را به قنوت بالا نگهمیداریم و دعائی میخوانیم مانند(: 

 

 ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار:   

ای خداوند ما،  درین جهان و در زندگی پس از این برایمان خوبی پیش بیار و ما را از سوز آتش بدور نگهدار

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( سپس رکوع:  دربارگاه خداوند خم میشویم و میگویم )

 

سبحان ربی العظیم و بحمده:  خداوند و پروردگار بزرگ من برتر ازهمه است  و در ستایش او هستم

 

( سپس راست میایستیم و میگویم )

 

سمع الله لمن حمده الله اکبر:  شنید خدا آنکس را که او را ستایش کردخدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( سپس به سجود:  پیشانی بر خاک رفته و میگویم )

 

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

استغفر الله  ربی وأتوب إلیه:  از خداوندم من پوزش میخواهم و بسوی او باز می گردم 

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

( بار دیگر سجده و میگویم )

 

سبحان ربی الا علی و بحمده:  خداوند و پروردگار من که بالا ترین است برتر از همه است و به ستایش او هستم

 

( در سجود براستی کوچکی خود را در برابر بزرگی بی پایان خدا ادراک میکنیم) 

( سپس می نشینیم و میگویم )

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

 

 ( و تشهد میگویم )

 

الحمدلله اشهدان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهدان محمدا عبده و رسوله:  ستایش فقط سزاوار خداست،  گواهی میدهم که هیچ ( کس یا چیزی )  سزاوار بندگی نیست جز خدای یکتا که همتائی ( ندارد ) بر او نیست و گواهی میدهم که محمد بنده او و فرستاده اوست.

 

اللهم صل علی محمد وآل محمد: خدایا بر محمد و آل محمد (پیروان و خاندان محمد ) درود و نیکی برسان

 

السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته:   درود بر تو ای پیام آور و رحمت ( خوبی ) خدا و برکات او ( فراوانی های او )

 

السلام علینا و علی عبادالله الصالحین:   درود بر ما و بر بندگان درستکار خدا

 

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته:   درود بر شما و رحمت ( خوبی )  خدا و برکات ( فراوانیهای ) او

 

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است،   

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است،   

الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است.

 

آموزش اقامه

قبل از نماز، اذان و اقامه  مستحب است.

در پست گذشته آموزش اذان را گذاشته و حالا آموزش اقامه را در این پست می گذارم

---

( دو  بار
)   الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( دو بار )  اشهدُ ان لا اله
الا الله:  گواهی میدهم که هیچ ( کسی یا چیزی ) سزاوار و شایسته پرستش نیست
جز خـــدا

(
دو بار )    اشهدُ ان محمداّ رسول الله :  گواهی میدهم که
محمد فرستاده خداست *

( یک بار)   اشهدُ ان علیا ولی
الله:    گواهی میدهم علی دوست خداست

( یک بار)   اشهدُ ان علیا حجته الله:
  گواهی میدهم علی گویای خداست

(
دو بار )    حیّ علی الصـلوه:   روی آورید بسوی
نماز

(
دو بار )    حیّ علی الفلاح:    روی آورید بسوی
رستگاری

(
دو بار )    حیّ علی خیر العمل:   روی آورید بسوی بهترین
کردار

(
دو بار )    قد قامت الصلوه:   نماز بر پا شد ( نماز بر
پاست: برای نماز بر پا خیزیم )

(
دو بار )    الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( یک بار)   لا اله الا الله :  هیچ ( کسی
یا چیزی ) سزاوار و شایسته پرستش نیست جز خدا.

 *******

*  به گونه شعار هرگاه نام مبارک محمد(ص) را
میشنویم خوبست بگویم:  اللهم صل علی محمد وآل محمد:
     خدایا بر محمد و آل محمد (پیروان محمد که شامل تمام
مسلمین جهان و خاندان حضرت محمد است) درود و نیکی برسان

آموزش اذان

 قبل از نماز، اذان و
اقامه  مستحب است .

در اینجا آموزش اذان و در پست بعدی آموزش اقامه را خواهم گذاشت

---

( چهار  بار
)   الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است

( دو بار )  اشهدُ ان لا اله
الا الله:  گواهی میدهم که هیچ ( کسی یا چیزی ) سزاوار و شایسته پرستش نیست
جز خـــدا

( دو بار )    اشهدُ ان
محمداّ رسول الله
:  گواهی
میدهم که محمد فرستاده خداست
*

( یک
بار)   اشهدُ ان علیا ولی الله:    گواهی میدهم علی دوست خداست 

( یک
بار)   اشهدُ ان علیا حجته الله:   گواهی میدهم علی گویای خداست (گوینده و رهنما
به حقایق الهی) 

( دو بار )    حیّ علی الصـلوه:   روی آورید بسوی نماز

( دو بار )    حیّ علی الفلاح:    روی
آورید بسوی رستگاری 

(
دو بار )    حیّ علی خیر
العمل:   روی آورید بسوی بهترین کردار

(
دو بار )    الله اکبر:  خدا بزرگترین ( و برترین ) است 

( دو
بار )    لا اله الا الله
: هیچ
( کسی یا چیزی )
سزاوار و شایسته پرستش نیست جز خدا.

 

*******

 

*  به گونه
شعار هرگاه نام مبارک محمد(ص) را میشنویم خوبست بگویم:  اللهم صل علی محمد
وآل محمد:

    
خدایا بر محمد و آل محمد (پیروان محمد که شامل تمام مسلمین جهان و خاندان حضرت
محمد است) درود و نیکی برسان

بنام خدایی که یادش آرامش بخش دل هاست …

بنام خدایی که یادش آرامش بخش دل هاست …

 

از
زمانی که انسان پا در این کره ی خاکی نهاده است، همواره جست جوی آرامش و
خوشبختی و استقرار روحی و روانی بوده و نیل به آرمان برترینها را در حیات
وی معنی داده است، حصول این آمال با علم و مال و عقل و جاه و قدرت میسر
نیست مگر با یاد خداوند سبحان. 
پیامبر(صلی الله علیه و سلم) فرمود: 
«
دسته ای که برای ذکر خدا کنار هم می نشینند، ملائکه ی خدا دور آنان حلقه
زده و رحمت آنها را فرا می گیرد و آرامش بر آنان نازل شده و خداوند نیز با
آنچه نزد خود دارد، آنان را یاد می کند ». 
انسان
باید با قلب و زبان و توأم با خضوع و خشوع در دل، همواره و در هر زمان و
مکان و در هر شرایطی، چه در خوشی و چه در فلاکت، خدا را یاد کند؛ بدین سان
یاد خدا نفس آدمی را تعالی می بخشد و دل را سرشار از حب الله می کند به
گونه ای که این محبت در گفتار نیکو و کردار پسندیده تجلی می یابد.

﴿الذینَ
یَذکرونَ اللّهَ قیاماً و قُعُوداً و علی جُنُوبهم و یتفکَّرونَ فِی خَلقِ
السَّمواتِ و الأرضِ رَبَّنا ما خَلقتَ هذا باطلاً سُبحانَکَ فَقِنا عذابَ
النّارِ ) – سوره آل عمران آیه ۱۹۱ –
«
آنان که خدا را (در همه ی احوال) ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می
کنند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند(که:) پروردگارا، اینها را
بیهوده نیافریده ای؛ منزهی تو! پس ما را از عذاب دوزخ در امان بدار ». 

﴿وَ اذکُروا اللّهَ کثیراً لعلَّکُم تُفلِحونَ﴾ – سوره جمعه آیه ۱۰ –

« خدا را بسیار یاد کنید، باشد که شما رستگار گردید ».