رسالت پیامبر صل الله علیه و آله

پدران محمد صل الله علیه و آله یکتاپرست و خاندان او خاندانی پاک بود. او علاوه بر پاکی نسب و خاندان از تربیت بالایی برخوردار بود و از کوچکی به زشتی‌ها و پلیدی‌های بت پرستی و اخلاق فاسد مردم مکه آلوده نبود.(۱)

او از کوچکی مورد توجه و عنایت خداوند و تحت تربیت ویژه او بود. علی علیه السلام از این دوره تربیتی و آمادگی او چنین یاد می‌کند:

از وقتی که از شیر بازگرفته شد خداوند بزرگ‌ترین فرشته از فرشتگانش را همراه او کرد تا شب و روز او را به راه بزرگواری و خوی‌های پسندیده جهان رهنمون سازد.(۲)

امام باقر علیه السلام فرمود:

از وقتی که محمد صل الله علیه و اله از شیر باز گرفته شد خداوند فرشته بزرگی را همراه او کرد تا او را به نیکی‌ها و اخلاق پسندیده راهنمایی کند و از بدی‌ها و اخلاق ناپسند باز دارد. همان فرشته بود که هنگام جوانی محمد صل الله علیه و آله و پیش از آنکه به رسالت برسد او را صدا می‌کرد و می‌گفت:«السلام علیک یا محمد رسول الله» ولی او گمان می‌کرد صدا از سنگ و زمین است و هر چه دقت می‌کرد چیزی نمی‌دید.(۳)

حضرت محمد صل الله علیه و آله در نزدیکی‌های بعثت که به اوج رشد فکری و عقلی رسیده بود از محیط آلوده خویش رنج می‌برد و از مردم کناره می‌گرفت.(۴) او از سی و هفت سالگی حالاتی روحانی داشت و احساس می‌کرد دریچه‌ای از غیب به رویش باز شده است. آنچه بارها از اعضای خاندانش و نیز دانشمندان اهل کتاب مانند بحیرا، نُسطور و دیگران شنیده بود در حال رخ دادن بود. زیرا نور مخصوصی می‌دید و اسراری بر او فاش می‌شد و بارها سروش غیبی به گوشش می‌رسید ولی کسی را نمی‌دید!(۵)

مدتی در خواب صدایی می‌شنید که او را پیامبر خطاب می‌کرد. روزی در بیابان‌های اطراف مکه شخصی او را رسول الله صدا کرد. او پرسید: کیستی؟ در پاسخ شنید: من جبرئیلم خداوند مرا فرستاده تا تو را به پیامبری مبعوث گرداند. محمد صل الله علیه و اله وقتی این خبر را به همسرش خدیجه داد او با خوشحالی گفت: امیدوارم چنین باشد.(۶)

محمد صل الله علیه و آله در این دوره چند روز در سال در کوه حراء خلوت می‌گزید و به عبادت و نیایش می پرداخت.(۷) این گونه کناره‌گیری و عبادت در حراء در میان خداپرستان قریش سابقه داشته است.(۸) نخستین کسی که این سنت را گذاشت عبدالمطلب جد محمد صل الله علیه و آله بود که چون ماه رمضان می‌رسید به کوه حراء می‌رفت و مستمندان را اطعام می‌کرد.(۹)

محمد صل الله علیه و آله که به مرز چهل سالگی رسیده بود(۱۰) باز به روش چندین ساله در کوه حراء به سر می‌برد که پیک وحی فرود آمد و نخستین آیات قرآن را از درگاه خدای بزرگ در گوش جانش فراخواند (۱۱)

«بِسْمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیم. إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ…»

منابع:

۱. السیره النبویه مصطفی عبدالواحد ج۱ ص۲۵۰

۲. نهج البلاغه خطبه ۱۹۲

۳. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج۱۳ ص۲۰۷

۴. شرح نهج البلاغه ابن کثیر ج۱ ص۳۸۹

۵. السیره النبویه ج۱ ص۲۵۰

۶.بحارالانوار مجلسی ج۱۸ ص ۱۹۴

۷. نهج البلاغه خطبه ۱۹۲

۸. السیره النبویه ج۱ ص۲۵۱

۹. السیره الحلبیه ص۳۸۲

۱۰. السیره النبویه ج۱ ص ۲۴۹

۱۱. مجمع البیان ج۱۰ ص ۵۱۴