ادب گفت و گو

ابن ابی الاوجاء که فردی ملحد بود با دوستش در کنار مزار شریف پیامبر صلی الله علیه و آله بحث میکردند. یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نام مفضل ابن عمر سخنان کفر آمیز آنان را شنید و با آنان تندی کرد. ابن ابی الاوجاء به او گفت:
” …اگر از اصحاب جعفر ابن محمدی , که او با ما این جور حرف نمی زند. او گاهی چیزهای بسیار بالاتر از اینها را از ما شنیده ولی هرگز از کوره در نرفته و با ما تندی نکرده است. او هرگز عصبی نمی شود و دشنام نمی دهد. او با کمال بردباری و متانت به سخن ما گوش فرا می دهد. صبر میکند ما هرچه در دل داریم بیرون بریزیم و یک کلمه باقی نماند. در مدتی که ما اشکالات و دلایل خود را ذکر میکنیم او چنان ساکت و آرام است و به دقت گوش میکند که ما گمان میکنیم تسلیم فکر ما شده است. آنگاه شروع میکند به جواب و با مهربانی جواب ما را میدهد , با جمله هایی کوتاه و پر مغز چنان راه را بر ما می بندد که قدرت فرار از ما سلب می گردد. اگر تو از اصحاب او هستی مانند او حرف بزن. “

منبع:
مطهری/مجموعه آثار /ج ١٨/ ص ۴٠٠_۴٠١