تقوا چیست؟

راجع به خوف یک حدیثی بگویم، رسول خدا صلےالله‌علیه‌وآله‌وسلم با اصحاب در جایی نشسته بودند، یک جوان آمد، بیابانهای حجاز ریگ های گرم، لباسهایش را درآورد و بنا کرد روی ریگ ها غلتیدن. پیامبر هم از دور نگاه می‌کرد که این جوان دارد بدن لختش را روی ریگ های حجاز که می گویند تخم مرغ روی آن ریگ ها بگذارند می‌پزند می‌گذارد. قدیم می گفتند در مکه اگر تخم مرغ را روی زمین بگذارید، یه خرده که میگذرد می‌شود آن را خورد و تخم مرغ پخته می شود.

آن جوان خودش به خودش می گفت: « بچش حرارت آتش دنیا را قبل از آنکه گرفتار آتش جهنم شوی». وقتی بلند شد که لباسش را بپوشد، رسول خدا صلی الله علیه وآله به یک نفر فرمود: بروید به این جوان بگویید بیاید.

رفتن صدایش کردند ، حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: این چه کاری بود که کردی؟ برای چه کردی؟ گفت: خوف خدا مرا به این کار وادار می‌کند که می‌آیم لباسهایم را در می آورم این بدنم را بروی ریگ های داغ حجاز می چسبانم و می‌گویم: « بچش حرارت آتش دنیا را قبل از آنکه گرفتار آتش جهنم شوی» حضرت فرمود: «خوف حقیقی این است»

 خب آن جوان راهش را کشید که برود، حضرت صلی الله علیه وآله به اصحابش فرمود: بروید و به این شخص بگویید دعایتان کند. دعای این شخص مستجاب است. آن جوان سه تا دعا کرد:
اَللهُمَّ اجْمَعْ اَمْرَنا عَلَی الهُدیٰ وَاجْعَلِ التَّقْویٰ زادَنا وَالْجَنَّهِ مَآبَنا.
این سه دعا را حفظ کنید. همیشه بعد از نماز این دعا را بخوانید: خدایا امر ما را بر هدایت قرار ده، و زاد و توشه ما را چی قرار بده؟ تقوا.

 بهترین زاد و توشه برای عالم آخرت چیست؟ تقوا.
تقوا چیست؟
تقوا این است که انسان از خدا بترسد. گناه نکند. واجبات خدا را به جای آورد. به چراغ قرمز دین که رسید ترمز ‌کند. به چراغ سبز دین که رسید برود. به حرام ترمز کند، به حلال آزاد است، این تقواست.

 پس بهترین زاد و توشه برای عالم آخرت تقواست. تقوا یعنی اعمال ما یک جوری باشد که اگر ما خبر نداشته باشیم، و مأموری ماهواره گذاشته باشد که اعمال ما را یک هفته زیر نظر بگیرد، سخنان ما، نگاه های ما، همه را و بعد از یک هفته بگویند: دیشب تلویزیون همه اعمال یک هفته این آقا را گذاشته و نشان داده، من اگر بشنوم ناراحت نشوم. اگر ناراحت نشدم باتقوا هستم. اما اگر ناراحت بشوم و بگویم وای وای چه کارهایی من کرده ام، همه را دیشب نشان داده اند، من تقوا ندارم.

 منبع
ڪتاب بدیع الحکمه حکمت ۳۲ از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانۍ(ره)