درس‌های عاشورا، حرام‌خواری

در منابع اسلامی تاکید بسیاری بر پرهیز از لقمه حرام شده است.
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود:
إنَّ أخوفَ ما أخافُ عَلی أُمتی مِن بَعدی هذِه المکاسبُ المُحرَّمه
بیشترین ترس و نگرانیم بر امتم این کسب‌های حرام است.
و نیز فرمود:
کَسبُ الحَرامُ یبین فی الذُّریّه
لقمه حرام در نسل‌های بعد اثر نامطلوب خود را ظاهر می‌کند.
از ویژگی لشکریان یزید حرام‌خواری است.
قرآن در دو آیه سوره مائده حرام‌خواری را از صفات یهود برشمرده است.
امام حسین علیه السلام چندین بار با لشکریان یزید صحبت کرد حسب و نسب خود را معرفی کرد. از همه راه‌های منطقی و احساسی برای روشن ساختن حقایق برای آنها استفاده کرد اما اثری نداشت آنگاه فرمود:
فَقَدُ مُلِئَت بُطُونکم مِنَ الحَرام و طُبع عَلی قُلوبکم
شکم‌های شما از حرام پر شده است. و بر دل‌های شما مهر خورده است.
انواع حرام‌خوری
۱- حرام خوری آشکار و بی‌پوشش
مانند ربا، کم فروشی، غش در معامله، قمار، فروش چیزهایی که موجب فساد در جامعه می‌گردد. مانند: فروش عکس‌های مبتذل، فیلم‌های آلوده خرید و فروش ابزار حرام.
۲- حرام‌خوری با پوشش
این نوع حرام‌خوری بسیار خطرناک است زیرا بسیاری از مسلمانان با پوشش حلال وجدان خود را فریب می‌دهند. مانند رشوه در پوشش حق حساب، هدیه و پول چایی یا رباخواری در پوشش مضاربه، کارمزد و کلاه شرعی.

 

منابع:
۱- بحارالانوار ج۱۳۰ ص۵۴
۲- کافی ج۵ ص۱۲۵
۳- مائده ۶۷ و ۶۸
۴- بحارالانوار ج۴۵ ص۸
۵- احکام عمومی آقای وحیدی ص۷۹
۶- احکام مناسبت‌ها ص ۶۰