فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام

اسلام آوردن راهب مسیحی با دیدن معجزه امیرالمومنین علیه السلام

 ابن سعید عقیصا مى گوید: با على علیه السّلام به طرف صفین مى رفتیم وقتى از کربلا گذشتیم فرمود: «اینجا محل شهادت حسین و یاران اوست».

 سپس رفتیم تا اینکه رسیدیم به صومعه راهبى. مردم از تشنگى شکایت کردند و به على علیه السّلام گفتند: چرا تو راهى را انتخاب کردى که در آن آب نیست و از نزدیکى فرات نرفتى؟

على علیه السّلام نزدیک صومعه راهب رفت و گفت: «آیا در این نزدیکى آب هست؟ ».
راهب گفت: نه. پس لجام اسبش را برگرداند و در شنزارى فرود آمد.

 و به همراهان دستور داد که آنجا را حفر نمایند. آنان نیز کندند و به سنگ سفیدى رسیدند که سیصد مرد اجتماع نمودند اما نتوانستند آن را حرکت دهند.

 حضرت فرمود: «کنار بروید، این کار من است. سپس دست راستش را زیر سنگ برد و آن را بیرون آورد و به زمین گذاشت و از زیر آن آب زلالى بیرون آمد و یارانش خوردند و سیر شدند و مشکهاى خود را پر کردند و سپس سنگ را به جاى خود گذاشت و شنها را روى آن ریخت و مثل اول شد»

 راهب (با دیدن این صحنه) آمد و اسلام آورد و گفت: پدرم از زبان جدّش که از حواریون عیسى علیه السّلام بود به من خبر داده بود که در زیر این شنها چشمه آبى پنهان است و فقط پیامبر و وصى او مى توانند آن را استخراج کنند.

 آنگاه به امیرالمومنین علیه السلام گفت: مى توانم همراه تو باشم؟ حضرت فرمود: ملازم من باش و او را دعا کرد.

 راهب در «لیله الهریر» شهید شد. حضرت با دست خود او را دفن کرد و فرمود: «مثل اینکه مکان او را در بهشت مى بینم و درجه اش را که خدا گرامى داشته است»

بحارالانوار ج ۳۳ ص ۴۱