دعاهای هنگام ورود به نجف

چون به دروازه نجف برسى بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَ مَا کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی سَیَّرَنِی فِی بِلادِهِ وَ حَمَلَنِی عَلَى دَوَابِّهِ وَ طَوَى لِیَ الْبَعِیدَ وَ صَرَفَ عَنِّی الْمَحْذُورَ وَ دَفَعَ عَنِّی الْمَکْرُوهَ حَتَّى أَقْدَمَنِی حَرَمَ أَخِی رَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
خدا را سپاس که ما را به این‏جایگاه راهنمایى کرد،و نمى‏توانستیم به آن راه یابیم اگر خدا راهنماییمان نمى‏کرد،خداى را سپاس که مرا در شهرهاى خود حرکت داد،و بر مرکبهایش سوار نمود،و دور را برایم نزدیک‏ ساخت،و محذور را از من برگرداند،و ناخوشایند را از من دور کرد،تا مرا در حرم برادر رسولش(درود خدا بر او و خاندانش)وارد نمود.
پس داخل شهر شو،و بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْخَلَنِی هَذِهِ الْبُقْعَهَ الْمُبَارَکَهَ الَّتِی بَارَکَ اللَّهُ فِیهَا وَ اخْتَارَهَا لِوَصِیِّ نَبِیِّهِ اللَّهُمَّ فَاجْعَلْهَا شَاهِدَهً لِی
سپاس خداى را که مرا وارد کرد به این بقعه مبارکه‏اى که خدا در آن برکت قرار داد،و آنجا را براى جانشین‏ پیامبرش اختیار نمود،خدا آن را گواه من قرار ده.
چون به درگاه اول برسى بگو:
اللَّهُمَّ ببَابِکَ وَقَفْتُ وَ بِفِنَائِکَ نَزَلْتُ وَ بِحَبْلِکَ اعْتَصَمْتُ وَ لِرَحْمَتِکَ تَعَرَّضْتُ وَ بِوَلِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ تَوَسَّلْتُ فَاجْعَلْهَا زِیَارَهً مَقْبُولَهً وَ دُعَاءً مُسْتَجَابا
خدایا به در خانه‏ات ایستادم‏ و به درگاهت فرود آمدم،و به رشته‏ات چنگ زدم،و متعرّض رحمتت شدم،و به ولىّ‏ات متوسّل‏ شدم،آن را زیارتى پذیرفته،و دعایى مستجاب قرار ده.
چون به در صحن رسیدى بگو:
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْحَرَمَ حَرَمُکَ وَ الْمَقَامَ مَقَامُکَ وَ أَنَا أَدْخُلُ إِلَیْهِ أُنَاجِیکَ بِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَ مِنْ سِرِّی وَ نَجْوَایَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ الْمُتَطَوِّلِ الَّذِی مِنْ تَطَوُّلِهِ سَهَّلَ لِی زِیَارَهَ مَوْلایَ بِإِحْسَانِهِ وَ لَمْ یَجْعَلْنِی عَنْ زِیَارَتِهِ مَمْنُوعا وَ لا عَنْ وِلایَتِهِ مَدْفُوعا بَلْ تَطَوَّلَ وَ مَنَحَ اللَّهُمَّ کَمَا مَنَنْتَ عَلَیَّ بِمَعْرِفَتِهِ فَاجْعَلْنِی مِنْ شِیعَتِهِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّهَ بِشَفَاعَتِهِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
خدایا این حرم،حرم توست،و مقام،مقام توست،و من وارد آن مى‏شوم،و با تو مناجات مى‏کنم،به آنچه تو به آن‏ از من داناترى،و از نهان و راز من آگاه‏ترى،خداى را سپاس خداى مهرورز و نعمت‏بخش و کرم‏کننده،که از کرم اوست که زیارت‏ مولایم را به احسانش براى من هموار ساخت،و از زیارتش مرا ممنوع نکرد،و از ولایتش برکنار ننمود،بلکه‏ کرم و احسان کرد.خدایا چنان‏که معرفتش بر من منّت نهادى پس مرا از پیروانش قرار ده،و به شفاعتش وارد بهشت کن،این مهربان‏ترین مهربانان.
آنگاه داخل صحن شو و بگو: (بیشتر…)