اعتقادات ۷۴

 

اعتقاد صحیح نسبت به لعن:

 

تبری و دوری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام ، از فروع دین مبین اسلامه و لعن کردن نوعی از تبری است. لعن کردن یعنی درخواست دور بودن از رحمت خداوند برای کسی و این درخواست سنگینیه و نمیشه هرجا و هر کسی رو به راحتی لعن کرد. خیلیها با وجود اینکه با اهل بیت علیهم السلام نیستند و عملا ولایت دشمنان اهل بیت رو قبول کرده اند ولی مستضعفند و از روی جهلشونه. مثل عوام اهل سنت. لذا هر شخص مخالف اهل بیتی رو نمیشه فورا لعن کرد. از طرف دیگه، لعن کردن توقیفیه و این دور شدن از رحمت خدا، فقط باید از جانب خدا صورت بگیره. لذا موقع لعن باید گفت: لعنت خدا بر …

از طرفی روایتی هست که وقتی که لعن میکنید مراقب باشید چون اگر لعن شونده شرایط لعن شدن رو نداشته باشه اون لعن به لعن کننده بر میگرده .

از طرف دیگه، طبق روایات متعددی، لعن کردن مقدم بر سلام کردنه. مسلمه که وقتی بخایم به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اظهار محبت و مودت کنیم، اول باید از دشمنانشون بریده بشیم و دوری کنیم تا بتونیم به این بزرگواران برسیم. در زیارت عاشورا که یکی از مهمترین زیارات و مهمترین کتابهای درسی شیعه است، اهمیت لعن و تقدم اون بر سلام رو میشه به وضوح دید (مثلا اول صد بار لعن و بعد صد بار سلام).

همینطور در روایات زیادی مطرح شده که لعن کردن دشمنان اهل بیت (به همون روشی که گفته شد)، موجب رشد و پیشرفت زیادی برای سالکین الی الله و محبین خاندان عصمت میشه. البته باید توجه داشت که لعن کردن مکان و زمان مناسب خودشو میخاد. یعنی اینکه بعضی جاها بخاطر رعایت تقیه و یا بخاطر جلب اعتماد فرد گمراهی و اصلاح کردن عقایدش، لازمه تا موقتا از لعن علنی دوری کنیم.

لعن کردنِ قلبیِ کسانیکه آگاهانه با خاندان عصمت و طهارت دشمنی می کنند، نشونه محبتِ به این خاندانه و قدر مسلم این خاندان محبت کسی رو بی جواب نمیگذارند.