مطلب دوم: خطبه روز عید فطر

دوم:خطبه روز عید فطر است،که امام جماعت،پس از بجا آوردن نماز عید مى‏ خواند،و آن به صورتى که شیخ صدوق‏ در کتاب«من لا یحضره الفقیه»از حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام نقل کرده است چنین است:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ لا نُشْرِکُ بِاللَّهِ شَیْئا وَ لا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیّا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَهِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ کَذَلِکَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ إِنْ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ اللَّهُمَّ ارْحَمْنَا بِرَحْمَتِکَ وَ اعْمُمْنَا بِمَغْفِرَتِکَ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لا مَقْنُوطٌ مِنْ رَحْمَتِهِ لا مَخْلُوٌّ مِنْ نِعْمَتِهِ،
ستایش خداى را، که آسمانها و زمین را آفرید،و تاریکیها را قرار داد و نور را،پس آنان‏که به پروردگارشان کافر شدند،غیر او را با او برابر قرار مى‏دهند!!ما چیزى را با خدا شریک نمى‏دهیم،و جز او براى خود سرپرستى برنمى‏گیریم،و ستایش خداى را که آنچه در آسمانها و زمین‏ است از آن اوست،و ستایش در آخرت خاص اوست،و او حکیم و آگاه است،مى‏داند آنچه را در زمین فرو مى‏رود،و آنچه را از آن بیرون مى‏آید،و آنچه را از آسمان نازل مى‏گردد،و آنچه را در آن بالا مى‏رود،و او مهربان و آمرزنده است، اینچنین است خدا،معبودى جز او نیست،بازگشت همه به سوى اوست،ستایش خداى را،که آسمان را از اینکه بر زمین فرو افتد نگاه مى‏دارد جز به اجازه‏اش،خدا بر مردم رؤوف و مهربان است.خدایا به ما رحم کن به رحمتت،و فراگیر ما را به آمرزشت،به درستى که تو برتر و بزرگى،ستایش خداى را که ناامید شده‏اى از رحمتش،و تهیدستى از نعمتش،
وَ لا مُؤْیَسٌ مِنْ رَوْحِهِ وَ لا مُسْتَنْکِفٌ [مُسْتَنْکَفٌ‏] عَنْ عِبَادَتِهِ [الَّذِی‏] بِکَلِمَتِهِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ اسْتَقَرَّتِ الْأَرْضُ الْمِهَادُ وَ ثَبَتَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِی وَ جَرَتِ الرِّیَاحُ اللَّوَاقِحُ وَ سَارَ فِی جَوِّ السَّمَاءِ السَّحَابُ وَ قَامَتْ عَلَى حُدُودِهَا الْبِحَارُ وَ هُوَ إِلَهٌ لَهَا وَ قَاهِرٌ یَذِلُّ لَهُ الْمُتَعَزِّزُونَ وَ یَتَضَاءَلُ لَهُ الْمُتَکَبِّرُونَ وَ یَدِینُ لَهُ طَوْعا وَ کَرْها الْعَالَمُونَ نَحْمَدُهُ کَمَا حَمِدَ نَفْسَهُ وَ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ وَ نَسْتَعِینُهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ وَ نَسْتَهْدِیهِ وَ نَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ یَعْلَمُ مَا تُخْفِی النُّفُوسُ وَ مَا تُجِنُّ الْبِحَارُ وَ مَا تَوَارَى مِنْهُ ظُلْمَهٌ وَ لا تَغِیبُ عَنْهُ غَائِبَهٌ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ مِنْ شَجَرَهٍ وَ لا حَبَّهٍ فِی ظُلْمَهٍ إِلا یَعْلَمُهَا لا إِلَهَ إِلا هُوَ ،
و مأیوسى از بخشایشش،و بازداشته‏اى از بندگى‏اش وجود ندارد،به فرمانش بر پا شد آسمانهاى هفتگانه،و زمین گسترده استقرار یافت،و کوههاى بلند بر پا گشت،و بادهاى بارور کننده روان شد،و ابرها در فضاى آسمان حرکت کردند،و دریاها بر کرانه‏هاى خود ایستادند،و او معبود آنهاست،و چیره‏اى است که عزّتمندان در برابرش خوار مى‏شوند،و در مقابلش ناچیز مى‏گردند بزرگمنشان،و جهانیان با اختیار و بى‏اختیار در پیشگاهش تسلیم مى‏شوند،او را مى‏ستاییم،چنان‏که او خود را ستود،و چنان‏که او شایسته آن است،و از او یارى مى‏خواهیم،و آمرزش مى‏جوییم،و راهنمایى مى‏طلبیم، و گواهى مى‏دهمى که معبودى جز خدا نیست،یگانه است و شریکى براى او نیست،مى‏داند آنچه را نفوس پنهان مى‏کنند،و آنچه را دریاها مى‏پوشانند و تاریکى چیزى را از او در پرده نبرد،و غایبى از او غایب نگردد،و نیفتد برگى از درخت و نه دانه‏اى در تاریکى،جز آنکه آن را مى‏داند،معبودى جز او نیست، (بیشتر…)