چگونگی صدق معجزات

طریق دانستن حقیقت پیغمبران معجزات است زیرا هر که دعوی مرتبه بلندی می‌کند، نمی‌توان به محض دعوی باور کرد.

چنانکه شخصی دعوی کند که من از جانب پادشاه بر شما حاکمم باید اطاعت من کنید به محض گفته او کسی از او قبول نمی‌کند تا حجتی از جانب پادشاه مانند رقمی یا نشانی که مخصوص پادشاه باشد نداشته باشد.

و معجزه مثل آن است زیرا که معجزه فعلی است که بشر از اتیان به آن عاجز باشد و بر خلاف مجرای عادت باشد و مقارن دعوی پیغمبری صادر شود.

پس اگر فعلی باشد که از بشر ظاهر شود آن معجزه نیست مثل آنکه صنایع غریبه و حیله های ارباب شعبده و اگر فعل خدا باشد و موافق عادت باشد آن معجزه نیست مثل آنکه گوید در وقت طلوع آفتاب معجزه من آن است که الحال آفتاب طلوع می‌کند و اگر مقارن دعوی پیغمبری نباشد آن را کرامت گویند نه معجزه مثل مائده حضرت مریم علیها السلام.

و هر گاه شخصی دعوی پیغمبری کند و گوید که خدا مرا برای ریاست دین و دنیای خلایق فرستاده دلیل من این است که حق تعالی به اشاره من ماه را به دونیم می‌کند یا مرده را زنده می‌کند و در همان ساعت آن امر واقع شود ما البته می‌دانیم که آن راست می‌گوید زیرا که خدا بر همه چیز قادر است و علمش به همه چیز احاطه کرده است چنانکه بیان کردیم.

پس اگر این مرد کاذب باشد دعوی او قبیح خواهد بود و اطاعت ما از او قبیح است. پس خدا اغوای همه بر قبیح کرده خواهد بود و این قبیح است و قبیح بر خدا محال است. چنانکه معلوم شد و باید که معجزه بر طبق مدعا باشد تا دلالت بر صدق پیغمبر کند و اگر موافق نباشد دلالت بر کذب صاحبش کند.

 چنانکه نقل کرده‌اند که: مسیلمه کذاب دعوی پیغمبری می‌کرد به او گفتند که محمد صل الله علیه و آله برای کوری دعا کرد روشن شد. او کسی را طلبید که یک چشمش کور بود دعا کرد آن چشم روشنش کور شد. گفتند: که محمد صل الله علیه و آله آب دهان مبارکش را در چاهی که خشک شده بود انداخت آن چاه پر آب شد. آن ملعون در چاه کم‌آبی آب دهان انداخت خشک شد و این را معجزه مکذّبه خوانند.

حق الیقین علامه محمد باقر مجلسی ره ص ۳۷