خصیصه خاص سیدالشهدا علیه السلام

مقام نورانیّت؛ پایه‏ ى مقام خلافت، و اساس نبوّت و رسالت و وصایت‏

 انسان که خلیفه اللَّه و مظهر کامل‏ترین تجلّیات حقّ است، می‏تواند در مرتبه‏ اى قرار گیرد که به حساب سعه‏ ى ظرفیّت وجودى، به طور کامل، از آن منزلت نورانیّت بهره‏ مند شود، به شرط آن که هیچ حجابى میان او و منزلت نورانیّت وى- از جهت قذرات طینت، و یا توجّه به عالم طبیعت- حاصل نشده باشد؛ وگرنه میزان بهره‏ مندی اش از آن مقام، به حساب غلظت و رقّت حجاب است.

 انبیا و اوصیا- علیهم‏ السّلام-، چون هرگز حجابى بین آن‏ها و فطرت‏شان نبوده و نخواهد بود- البتّه با تفاوتى که بین رسول اکرم- صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- و ائمّه‏ ى اطهار- علیهم‏ السّلام- با دیگر انبیا و اوصیا- علیهم ‏السّلام- است- لذا همیشه از منبع نور و مقام ‏نورانیّت حقّ سبحانه بهره‏ مند هستند، و از این نظر می توانند به اذن خدا و با حفظ جنبه ‏ى عبودیّت و بندگى و فقر، مانند حقّ سبحانه، علم و آگاهى داشته باشند که این، همان مقام خلیفه اللّهى است؛ چنان که در دعاى رجبیّه که از ناحیه‏ ى مقدّسه صادر شده، آمده است:
«لا فَرْقَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَها إِلّا أَنَّهُمْ عِبادُکَ وَ خَلْقُکَ.»
و هیچ فرقى میان تو و آنان نیست جز آن که آنان، بنده و آفریده ‏ى تواند.

کتاب فروغ شهادت، ص: ۲۶