غربت امام حسن عسکری (علیه السلام)

در بحار از احمد قصیر بصری از شاگردان امام حسن عسکری(علیه السلام) نقل شده است :
خادمی از دربار خلیفه خدمت آقا رسید. به آقا گفت: خلیفه سلام می رساند . او کاتبی دارد. اسمش انوش است. انوش ۲ تا بچه آورده است . او این بچه ها را گذاشته و می گوید امام شیعیان را می خواهم که برای بچه های من دعا کنند. امام(علیه السلام) فرمودند: (الحمدالله الذی جعل النصاری أعرف بحقنا من المسلمین یعنی :خدایی را سپاس که بعضی از نصاری را از بعضی از مسلمین به حق ما عارف تر گردانید.) آقا وقتی به خانه انوش رسیدند انوش دوان دوان محضر آقا آمد. انجیل را گرفت دستش . و به امام گفت : ای آقا ی ما ، تو را به این کتاب که از ما به آن آگاهی تری قسم می دهم مرا ببخشی که تو را به زحمت انداختم. قسم به عیسی و به این انجیل من نخواستم به اینجا بیائید مگر به خاطر اینکه شما ائمه را همچون مسیح در پیشگاه خداوند می دانم. لذا خواسته ام بیائید بچه های مرا با نفستان پاک کنید. دو تا بچه اش را محضر امام آورد. امام به یکی از فرزندانش اشاره فرمودند : این بچه برایت می ماند و اما این بچه دیگر تا ۳ روز دیگر می میرد. اما این بچه ای که زنده می ماند مسلمان می شود و از محبان ما می شود. انوش گفت: برای من اگرچه مرگ این فرزندم سخت است اما چون آن فرزند دیگرم از محبین شما می گردد سختی مرگ آن برایم آسان می شود. همراهان انوش به او گفتند: تو که از اسلام آوردن فرزندت انقدر خوشحالی پس چرا خودت اسلام نمی آوری ؟ او گفت : هیچ نگوئید. به خدا من هم مسلمانم و آقایم این را می داند .

امام عسکری (علیه السلام) غربت های خاصی دارند : چرا به آقا عسکری می گویند؟ این لقب خود دلیلی بر مظلومیت ایشانست. اجازه نمیدادند امام (علیه السلام) ارتباطی با شیعیانشان داشته باشند.حتی اجازه ندادند امام (علیه السلام) یکبار به حج و زیارت خانه خدا بروند .اگرچه حقیقت حج امامانند. اما به ظاهر تنها امامی که به زیارت خانه خدا نرفت امام عسکری(علیه السلام) اند.

چگونگی شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام)

معتمد در ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری بوسیله یکی از نزدیکانش امام حسن عسکری(علیه السلام) را با زهر مسموم نمود. امام در اثر آن ، چند روز در بستر بیماری قرار گرفتند و در این ایام معتمد پیوسته پزشکان درباری را بر بالین امام می فرستاد تا مردم گمان کنند که حضرت از بیماری طبیعی رنج می برد.از طرفی ضمن مداواى حضرت و کسب وجهه عمومى اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرند و رفت و آمدها را به کنترل در بیاورند اگر صحنه مشکوکى در رابطه با جانشینى و امامت پس از امام حسن(علیه السلام) دیدند آن را گزارش کنند
امام پس از مدت کوتاهی بیماری شدید، در روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰هجری هنگام نماز صبح به شهادت میرسد
ایشان در بیست و هشت سالگى از دنیا رفتند و دوره‏ امامتشان فقط شش سال طول کشید. بنابر تواریخ، تمام این مدت شش سال یا در حبس بودند یا اگر هم آزاد بودند ممنوع المعاشر و ممنوع الملاقات بودند. از نظر معاشرت آزادى نداشتند

لحظه شهادت :

مرحوم شیخ طوسی و برخی دیگر از بزرگان ، به نقل از قول اسماعیل بن علی – معروف به ابوسهل نوبختی حکایت میکنند: در آن روزهائی که امام حسن عسکری علیه السلام در بستر بیماری قرار گرفته بود – که در همان مریضی هم به شهادت نائل آمد – به ملاقات و دیدار حضرت رفتم . پس از آن که لحظه ای در کنار بستر آن امام مظلوم با حالت غم و اندوه نشستم و به جمال مبارک حضرتش می نگریستم . ناگاه دیدم حضرت ، خادم خود را(که به نام عقید معروف و نیز سیاه چهره بود) صدا کرد و به او فرمود: ای عقید! مقداری آب – به همراه داروی مصطکی – بجوشان و بگذار سرد شود. همین که آب ، جوشانیده و سرد شد، ظرف آب را خدمت امام حسن عسکری علیه السلام آورد تا بیاشامد. موقعی که حضرت ظرف آب را با دست های مبارک خود گرفت ، لرزه و رعشه بر دست های حضرت عارض شد، به طوری که ظرف آب بر دندان های حضرت می خورد و نمی توانست بیاشامد. آب را روی زمین نهاد و به خادم خویش فرمود: ای عقید! داخل آن اتاق برو، آن جا کودکی خردسالی را می بینی که در حال سجده و عبادت می باشد، بگو نزد من بیاید. خادمِ حضرت گفت : چون داخل اتاقی که امام علیه السلام اشاره نمود، رفتم کودکی را در حال سجده مشاهده کردم که انگشت سبّابه خود را به سوی آسمان بلند نموده است ، بر او سلام کردم ، آن حضرت نماز و سجده را مختصر کرد. پس از پایان نماز عرض کردم که آقای من می‏فرماید شما نزد او بروید. در همین لحظه ، کنیزی صقیل نام نزد آن فرزند عزیز آمد و دست کودک را گرفت و پیش پدرش ‍برد. ابوسهل نوبختی گوید: هنگامی که کودک – که بسیار زیبا و همچون ماه نورانی بود موی سرش به هم پیچیده و مجعد است و ما بین دندانهایش گشاده است. – نزد پدر آمد، سلام کرد و همین که چشم پدر به فرزند خود افتاد، گریست و به او فرمود: ای سید اهل‏بیت خود مرا آب بده، همانا من به سوی پروردگار خویش می‏روم. آن کودک قدح آب جوشانیده را به دست خویش گرفت و بر دهان پدر گذاشت و او را سیراب کرد. آنگاه فرمود: مرا آماده کنید که می‏خواهم نماز بخوانم، پس آن کودک حوله ای را که در کنار پدر بود، روی دامان امام علیه السلام انداخت و سپس پدرش را وضوء داد. و چون حضرت ابومحمّد، امام عسکری علیه السلام نماز را با آن حال مریضی انجام داد، روی به فرزند کرد و فرمود: پسرم بشارت باد تو را که تویی مهدی و حجّت خدا بر روی زمین و تویی پسر من و منم پدر تو و تویی (م ح م د) بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن ابیطالب و پدر توست رسول‏خداص و تویی خاتم ائمه طاهرین و نام تو همنام رسول خدا است و این عهدی است به من از پدرم و پدران طاهرین تو صلّی الله علی اهل البیت ربّنا، انّه حمیدٌ مجید و در همان هنگام به شهادت رسید.

ماجرای شهادت امام حسن عسکرى علیه السلام

یکی ازمسائلی که میتوان از طریق آن وجود مقدس امام زمان (عج) را به اثبات رساند ماجرای شهادت پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری (علیه السلام) و اتفاقات همراه آن است همانطور که میدانیم و از روایت ها و حکایت های تاریخی به روشنی به دست می آید, سال ها پیش از آن که هشتم ربیع الاول سال۲۶۰ هجری فرا رسد, پیشوایان معصوم و به ویژه واپسین فرستاده خداوند, پیامبر خاتم,(صلّی الله علیه وآله و سلّم) امامت آخرین حجّت الهی, حضرت مهدی(عج) را نوید داده بودند. با شهادت یازدهمین پیشوای شیعیان در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری  در حالی که بیش از پنج بهار از عمر آخرین ذخیره الهی سپری نشده بود, فصل بهره مندی انسان ها از امام ظاهر به پایان رسید. و در پی آن دورانی بسیار مهّم در زندگی پیروان اهل بیت پیش آمد. این دوران هم زمان با دو رخ داد مهمّ آغاز شد نخست: رسیدن آخرین حجّت الهی به مقام امامت؛ دیگر: قرار گرفتن آن حضرت در پرده پنهان زیستی. اگر چه برگزیدگانی از شیعه برای این مرحله آمادگی کامل داشتند, اما می بایست هر دو رخداد (امامت و غیبت)، برای عموم شیعیان به اثبات برسد, چرا که حضرت مهدی(عج) نخستین روز امامت را در حالی آغاز کرد, که جز افرادی اندک، ـ که پیش از آن، در دوره امام عسکری(علیه السلام) ایشان را دیده بودند

کسی او را ندیده بوداو باید حاضر میشد وامامت خود را به اثبات میرساند اما چگونه ؟!!آیا کسی حرف کودکی ۵ ساله راقبول دارد ؟
پیشتر امام حسن عسکری (علیه السلام) این روز را پیش بینی کرده بود وتدابیری برای آن اندیشیده بود: مثلا طبق گفته تاریخ امام حسن عسکری (علیه السلام) قبل از شهادت خود سه نشانه وعلامت را برای یار دیرینه خود ابوالادیان بیان میکند که هرکس هنگام شهادتش آن نشانه ها را داشته باشد او امام وجانشین وی خواهد بودآن سه نشانه از این قرار بودند:
۱- کسی که بر پیکر امام نماز بخواند
۲- کسی که جواب نامه ها را از ابوالادیان طلب کند
۳- کسی که از اموال وهمیان خبر دهد
همانگونه که شاهد خواهیم بودزمان شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) امام زمان (عج) نشانه ها یی از خود نشان میدهد…ماجرایی که ده ها تن شاهد وجود مقدس امام زمان (عج) بودند و نشانه ای بارز امامت ایشان رادیدند وآن را قبول داشتند.