شهادت پیامبراکرم صلوات الله علیه و امام حسن علیه السلام تسلیت باد

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) یک ماه قبل از رحلت فرمود:
” فراق نزدیک شده و بازگشت ‏به سوى خداوند است. نزدیک است فراخوانده شوم و دعوت حق را اجابت  نمایم و من دو چیز گران در میان شما مى ‏گذارم و مى ‏روم: کتاب خدا و عترتم، و خداوند لطیف و آگاه به  من خبر داد که این دو هرگز از یکدیگر جدا نشوند تا کنار حوض کوثر برمن ‏وارد شوند. پس خوب بیندیشید چگونه با آن دو رفتار خواهید نمود.”

در حجه ‏الوداع در هنگام رمى‏ جمرات فرمود: “مناسک خود را از من ‏فرا گیرید، شاید بعد از امسال دیگر به حج نیایم و هرگز مرا دیگر در این جایگاه نخواهید دید.”

روزى به آن حضرت خبر دادند که مردم از وقوع مرگ شما اندوهگین ‏و نگرانند. پیامبر در حالى که به  فضل بن عباس و على بن ‏ابی‌‏طالب (علیه السلام) تکیه داده بود به سوى مسجد رهسپار گردید و پس ازدرود و سپاس  پروردگار، فرمود: “به من خبر داده‏ اند شما از مرگ ‏پیامبر خود در هراس هستید. آیا پیش از من، پیامبرى بوده است که‏ جاودان باشد؟! آگاه باشید، من به رحمت پروردگار خود خواهم ‏پیوست و شما نیز به  رحمت پروردگار خود ملحق خواهید شد.”
روزی دیگر پیامبر (صلّی الله علیه و آله) با کمک علی (علیه السلام) و جمعی از یاران خود به قبرستان بقیع رفت و برای مردگان طلب آمرزش کرد.

در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (صلّی الله علیه و آله) فرشتگان عرش می گریند. عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم.

 

بی بهره از فروغ ولایت تو یا حسن / مشمول این حدیث پیمبر نمی شود
فرمود دیده­ای که کند گریه بر حسن / آن دیده کور وارد محشر نمی شود

چگونگی دفن امام حسن علیه السلام

 

هنگامی که حضرت امام حسن علیه السلام وفات کرد، جنازه اش را روی تابوتی گذاشتند و او را به محلی که پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} بر جنازه ها نماز می خواند بردند.
امام حسین ^{علیه السلام} بر جنازه ی آن حضرت نماز خواند و سپس جنازه را کنار قبر رسول خدا حرکت داد و در آنجا اندکی توقف داد.

عایشه خبردار شد که بنی هاشم قصد دارند، جنازه ی حسن ^{علیه السلام} را در کنار قبر رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} دفن کنند. پس بر استری زین کرده سوار شد و به آنجا آمد و گفت:«فرزند خود را از خانه ی من بیرون برید که نباید در اینجا چیزی دفن شود و نباید حجاب رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} دریده شود».

امام حسین ^{علیه السلام} به او فرمود: تو و پدرت، از پیش، حجاب پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} را دریدید و تو به خانه ی پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} کسی را بردی (مقصود ابوبکر است) که دوست نداشت نزدیک او باشد و خدا از این کار از تو بازخواست خواهد کرد.

همانا برادرم حسن ^{علیه السلام} ، به من امر کرد که جسدش را نزدیک پدرش بیاورم تا تجدید عهد کند. بدان که برادرم از همه ی مردم به خدا و رسولش و قرآن داناتر بود. او داناتر از این بود که حجاب رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} را پاره کند. اگر دفن کردن در کنار قبر رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} از نظر ما جایز بود، می فهمیدی که بر خلاف میل تو او در آنجا دفن می شد.

پس امام حسین ^{علیه السلام}، بدن مبارک برادر را به سوی بقیع حرکت داد

تیر باران بدن امام مجتبی علیه السلام

مرحوم علامه مجلسی و محدث قمی و ابن شهر آشوب نوشته اند که، هنگام دفن بدن مبارک امام حسن ^{علیه السلام} دستور دادند جنازه ی آن حضرت را تیر باران نمودند، تا جایی که هفتاد تیر از جنازه ی آن حضرت بیرون کشیدند.

پس بنی هاشم خواستند شمشیر بکشند و جنگ کنند؛ ولی امام حسین ^{علیه السلام} فرمود: به خدا سوگند! وصیت برادرم را ضایع نکنید. پس به آنها فرمود: اگر وصیت برادرم نبود، هر آینه او را دفن می کردم و بینیهای آنها را به خاک می مالیدم. و آنگاه جنازه را به طرف بقیع حرکت دادند و در کنار جده اش فاطمه ی بنت اسد دفن نمودند.