حق مؤذن

وأما حق المؤذن فأن تعلم أنه مذکرک بربک و داعیک إلى حظک و أفضل أعوانک على قضاء الفریضهالتى افترضها الله علیک؛ فتشکره على ذلک شکرک للمحسن إلیک وإن کنت فى بیتک متهما لذلک لم تکن لله فى أمره متهما و علمت أنه نعمه من الله علیک لا شک فیها فأحسن صحبه نعمه الله بحمد الله علیها على کل حال ولا قوه الا بالله.

 

ترجمه:

اما حق کسیکه اذان میگوید و مومنان را متوجه وقت نماز می سازد؛آنست که بدانی؛اذان گو به یاد آورنده خداوند در دلها و دعوت کننده تو به سوی سود و فایده می باشد؛او بهترین یاری کننده بر انجام فریضه ایست که خداوند بر تو واجب نموده است؛ پس باید از او به خاطر این کار نیکش تشکر کنی؛ و اگر در دل نسبت به بعضی از کارهای او بدبین هستی؛ در این قضیه باید خوشبین بوده و اورا به چیزی متهم نکنی که او نعمتی از نعمتهای خداوند است؛ و با نعمت خداوند باید برخوردی نیکو و شایسته داشته و شکر گزار پروردگار خویش باشی

نماز قضای دین و کفایت ظلم سلطان

شیخ طوسى روایت کرده:

مردى خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسید و گفت:اى آقاى من به تو شکایت مى‏ کنم،از قرضى که مرا فرا گرفته،و از پادشاهى که به من ستم مى‏ کند.مى‏خواهم به من‏ دعایى تعلیم دهى که به وسیله آن غنیمتى تحصیل کنم،تا قرضم را ادا کرده،و ستم پادشاه را از خود بازدارم.حضرت فرمود: هرگاه تاریکى شب تو را فرا گرفت دو رکعت نماز بخوان،در رکعت اول سوره«حمد»و«آیه الکرسى»،و در رکعت دوم‏ سوره حمد و آخر سوره«حشر»از لو انزلنا هذا القرآن تا پایان سوره را قرائت کن،سپس قرآن مجید را بردار و بر سر خود بگذار و بگو:

بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ
به حق این قرآن،و به حق کسى‏که او را فرستادى با آن،و به حق هر مؤمنى که در قرآن مدح کردى،و به حقّت بر آنان،پس کسى شناساتر به حق تو از تو نیست،

آنگاه هر یک از این اذکار را ده مرتبه بگو:
بِکَ یا اللَّهُ یا مُحَمَّدُ ، یا عَلِىُّ،یا فاطِمَهُ ، یا حَسَنُ ، یا حُسَیْنُ ،عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ،یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی یا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ،یا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ ،یا عَلِىَّ بْنَ مُوسى ، یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی ، یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ ، یا حَسَنَ بْنَ عَلِی ، بِالْحُجَّهِ
بک یا اللّه یا محمّد،یا على،یا فاطمه،یا حسن،یا حسین،یا على بن الحسین،یا محمّد بن على،یا جعفر بن محمد،یا موسى بن جعفر،یا على بن موسى،یا محمّد بن على،یا على بن‏ محمّد،یا حسن بن على،بالحجّه.

سپس حاجت خود را بطلب،راوى گفت:آن مرد رفت،و پس از مدّتى بازگشت،درحالى‏که قرضش را ادا نموده،و از ستم پادشاه امان یافته،و دارایى‏اش فراوان شده بود. مؤلّف گوید:ظاهر این است که این عمل،پس از نماز بجا آورده مى‏شود.

دعای سی ام:کمک به پرداختن قرض

نیایش، در طلب کمک بر پرداختن قرض

 وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی الْمَعُونَهِ عَلَى قَضَاءِ الدّیْنِ

 

اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِیَ الْعَافِیَهَ مِنْ دَیْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِی، وَ یَحَارُ فِیهِ ذِهْنِی، وَ یَتَشَعّبُ لَهُ فِکْرِی، وَ یَطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی‏
وَ أَعُوذُ بِکَ، یَا رَبّ، مِنْ هَمّ الدّیْنِ وَ فِکْرِهِ، وَ شُغْلِ الدّیْنِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ، یَا رَبّ، مِنْ ذِلّتِهِ فِی الْحَیَاهِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاهِ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ کَفَافٍ وَاصِلٍ.
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنِی عَنِ السّرَفِ وَ الِازْدِیَادِ، وَ قَوّمْنِی بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ، وَ عَلّمْنِی حُسْنَ التّقْدِیرِ، وَ اقْبِضْنِی بِلُطْفِکَ عَنِ التّبْذِیرِ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی، وَ وَجّهْ فِی أَبْوَابِ الْبِرّ إِنْفَاقِی، وَ ازْوِ عَنّی مِنَ الْمَالِ مَا یُحْدِثُ لِی مَخِیلَهً أَوْ تَأَدّیاً إِلَى بَغْیٍ أَوْ مَا أَتَعَقّبُ مِنْهُ طُغْیَاناً.
اللّهُمّ حَبّبْ إِلَیّ صُحْبَهَ الْفُقَرَاءِ، وَ أَعِنّی عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصّبْرِ
وَ مَا زَوَیْتَ عَنّی مِنْ مَتَاعِ الدّنْیَا الْفَانِیَهِ فَاذْخَرْهُ لِی فِی خَزَائِنِکَ الْبَاقِیَهِ
وَ اجْعَلْ مَا خَوّلْتَنِی مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجّلْتَ لِی مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَهً إِلَى جِوَارِکَ وَ وُصْلَهً إِلَى قُرْبِکَ وَ ذَرِیعَهً إِلَى جَنّتِکَ، إِنّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْکَرِیمُ.

 

ترجمه :
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا رهائى بخش از قرضى که خفت آن آبرویم را ببرد و ذهنم را متشتت و پریشان کند، و فکرم براى آن پراکنده شود، و کارم در علاج آن به طول انجامد. و بتو پناه مى‏برم اى پروردگار من از غصه قرض و ندیشه‏اش و از کار وام و بى‏خوابیش. پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا از آن پناه ده. و زنهار مى‏طلبم از تو – اى پروردگار من از ذلت قرض در زندگى و از وبال آن پس از مرگ. پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا به توانگرى سرشار، یا زندگى کفاف تا پایان کار از آن رهائى بخش.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا از اسراف و زیاده روى باز دار، و به انفاق و میانه روى تعدیل فرماى، و نیک اندازه گرفتن خرج را به من بیاموز، و مرا به لطف خود از چنگ تبذیر بازگیر، و ارزاقم را از رهگذر حلال روان ساز، و انفاقم را متوجه ابواب خیر گردان و آن مال را که براى من تکبر پدید آورد، یا منجر به ارتکاب ظلم گردد، یا در اثر آن گرفتار سرکشى شوم از من باز ستان.
خدایا همنشینى فقیران را برایم دلپسند ساز، و مرا به نیروى صبر بر همنشینى ایشان مدد ده، و آنچه را از متاع دنیاى فانى از من باز گرفتى پس در خزانه‏هاى باقى خود برایم ذخیره کن، و آنچه را از حطام دنیا که به من ارزانى داشته‏اى و هر متاعى از آن را که اکنون به من عطا کرده‏اى وسیله رسیدن به جوار خود و پیوستن به مقام قرب خود و وسیله ورود به بهشت خود قرار ده. زیرا که تو صاحب فضل عظیم و بخشنده کریمى‏