امام حسین(ع) چگونه بود

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

مَنْ زارَهُ کانَ کَمَنْ زارَ اللهَ فی عَرْشِهِ

” هر آنکه امام حسین را زیارت کند بسان زیارتگر خداوند در عرش اوست.“

” برای زیارتگر امام حسین (علیه السلام) نود حج از حج های پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم)  نگاشته می شود.”

و بی گمان حجی که پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم) گزارده باشد از کارهای انجام یافته ی خود شخص نیست که نابودی دامنگیرش گردد و چون آن حج از کارهای پیامبر است هرگز گمان آن نمی رود که تباهی بدان راه یابد.

عبادت

آن حضرت از آن هنگام که در شکم مادرش بود پیوسته به عبادت خدا می پرداخت. آن سان که فاطمه (علیها السلام) آوای ملکوتی ذکر و تسبیح حسین (علیه السلام) را می شنید و این بندگی تا آن هنگام که سر بریده آن حضرت را بر فراز نیزه بردند نیز ادامه یافت و همگان آوای ذکر گویی و تلاوت قرآن آن شهید سر بریده را شنیدند.

هراس بسیار از پروردگار

“حقی بر گردن انسان مؤمن است که چون در برابر پروردگار و پادشاه چیره گر خویش بایستد رنگ رخسارش به زردی گراید و بندبند تنش به لرزه افتد.”

مقام سالار شهیدان را نگر که چه سان به گاه وضو ساختن برای عبادت خدا بندبند تنش به لرزه می افتد و رنگ رخسارش به زردی می گراید. او به گاه انجام فضیلت مند ترین عبادت ها باز هم از خدا هراسان است و ما به گاه دست یازیدن به زشت ترین گناهان کوچکترین هراسی به خود راه نمی دهیم. پس چگونه ادعای آن را داریم که حسین (علیه السلام) اُسوه ماست.

صدقه های نهانی

از دیگر ویژگیهای حسین (علیه السلام) آن بود که نه تنها در عیان، بلکه در نهان نیز به بی چیزان صدقه می داد. در روز عاشورا در پشت تن حسین (علیه السلام) پینه هایی دیدند. از حضرت سجاد (علیه السلام) در این باره پرسیدند. فرمودند: “این پینه ها جای بارهای صدقه ای است که پدرم شبانه بر دوش می کشید و به بیوه زنان و یتیمان و مستمندان می داد.”

شرمندگی از آموختن به نادانان

صفت شرمندگی و حیای امام حسین (علیه السلام) چنان بود که به گاه آموختن چیزی به نادانان نیز شرم می نمود و این شرمندگی تنها به گاه بخشش به گدایان نبود. همانطور که در روایت آمده: حسین (علیه السلام) مردی را دید که به درستی وضو نمی گیرد. پس بر آن شد که به او شیوه وضو گرفتن را بیاموزد. ولی از آموزش به او شرم نمود و برادرش حسن (علیه السلام) را گفت: ما پیش روی او وضو بگیریم و از او بپرسیم کدام یک نیکوتر وضو گرفت. و اینگونه مرد شیوه درست وضو گرفتن را دریافت.

حکایت

روزی پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم) کودکی را دید که در راه نشسته است. او را در آغوش گرفت و مورد مهر بسیار قرار داد. چون سبب این کار را پرسیدند، فرمودند: ” من او را دوست می دارم، او فرزندم حسین را دوست می دارد. خود دیدم که او خاک پای حسین را برداشت و بر صورت خویش نهاد و جبرئیل مرا آگاه نموده که او درواقعه عاشورا از یاران حسین خواهد بود.”

برگرفته از کتاب الخصائص الحسینیه، آیت الله شیخ جعفر شوشتری.