آمادگی برای محرم

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

?ماه محرم، ماه حزن و اندوه اهل بیت عصمت و طهارت رسید و غم هجران بهترین خلق خدا، آسمان‌ها و زمین را سیاه‌پوش کرد.

?محرم، ماه مصیبت و اندوه و گریه است؛ گریه بر سالار شهیدان که برای زنده‌ نگهداشتن اسلام، خود و خاندان و اصحابش را فدای اسلام کرد و مخدرات خاندان نبوت هم به اسارت رفتند تا اسلام زنده بماند. ما هم در گریه و اندوه و ناله، تلاش می‌کنیم تا خود را هماهنگ و همراه آن بزرگواران کنیم تا باشد که ما هم حسینی شویم.

?حال که به دلیل ویروس منحوس کرونا، مجالس عزاداری محدود شده، مناسب است که همۀ ما خانۀ خود را حسینه و عزاخانۀ خون خدا کنیم. بخشی از خانۀ خود را با کتیبه‌های عزا مزین کنیم، زیارت عاشورا بخوانیم، لباس یا شال مشکی بپوشیم، با استفاده از فضای مجازی در خانۀ خود و برای خود و خانواده سخنرانی و نوحه بگذاریم و گریه کنیم. و در این دهه، همۀ مایحتاج خانواده اعم از چای، و صبحانه، ناهار و شام خود را وقف روضۀ امام حسین سلام الله علیه کنیم و نیت مجلس حسینی مصرف کنیم، گویا در مجلس عزا نشسته‌ایم و از خدای نذری هیأت و حسینۀ عزای امام حسین سلام الله علیه استفاده می‌کنیم.

?پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند: «نِیَّهُ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ عَمَلِهِ… إِنَّمَا الْأَعْمَالُ‏ بِالنِّیَّاتِ‏ وَ لِکُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى فَلَا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ خَالِصِ النِّیَّهِ فِی کُلِّ حَرَکَهٍ وَ سُکُون» [مصباح الشریعۀ: ۵۳] ‏«نیت مؤمن بهتر از عمل اوست، امتیاز همۀ کردار ما نیت‌های ماست و هر شخصى را آن‌چه می‌رسد که نیت کرده است.

?از این‌رو لازم است هر بنده‏اى نیت خود را در حرکات و سکنات و اعمال خالص کند.» در این دهه نیت خود را برای خدا خالص کنیم که جز برای امام حسین سلام الله علیه کاری نکنیم.

 

 

پیام امام جمعه لواسانات به مردم متدین لواسانات و شمیرانات (و همه مردم عزادار)

سید سعید لواسانی

امام حسین(ع) چگونه بود

مَنْ زارَهُ کانَ کَمَنْ زارَ اللهَ فی عَرْشِهِ

” هر آنکه امام حسین را زیارت کند بسان زیارتگر خداوند در عرش اوست.“

” برای زیارتگر امام حسین (علیه السلام) نود حج از حج های پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم)  نگاشته می شود.”

و بی گمان حجی که پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم) گزارده باشد از کارهای انجام یافته ی خود شخص نیست که نابودی دامنگیرش گردد و چون آن حج از کارهای پیامبر است هرگز گمان آن نمی رود که تباهی بدان راه یابد.

عبادت

آن حضرت از آن هنگام که در شکم مادرش بود پیوسته به عبادت خدا می پرداخت. آن سان که فاطمه (علیها السلام) آوای ملکوتی ذکر و تسبیح حسین (علیه السلام) را می شنید و این بندگی تا آن هنگام که سر بریده آن حضرت را بر فراز نیزه بردند نیز ادامه یافت و همگان آوای ذکر گویی و تلاوت قرآن آن شهید سر بریده را شنیدند.

هراس بسیار از پروردگار

“حقی بر گردن انسان مؤمن است که چون در برابر پروردگار و پادشاه چیره گر خویش بایستد رنگ رخسارش به زردی گراید و بندبند تنش به لرزه افتد.”

مقام سالار شهیدان را نگر که چه سان به گاه وضو ساختن برای عبادت خدا بندبند تنش به لرزه می افتد و رنگ رخسارش به زردی می گراید. او به گاه انجام فضیلت مند ترین عبادت ها باز هم از خدا هراسان است و ما به گاه دست یازیدن به زشت ترین گناهان کوچکترین هراسی به خود راه نمی دهیم. پس چگونه ادعای آن را داریم که حسین (علیه السلام) اُسوه ماست.

صدقه های نهانی

از دیگر ویژگیهای حسین (علیه السلام) آن بود که نه تنها در عیان، بلکه در نهان نیز به بی چیزان صدقه می داد. در روز عاشورا در پشت تن حسین (علیه السلام) پینه هایی دیدند. از حضرت سجاد (علیه السلام) در این باره پرسیدند. فرمودند: “این پینه ها جای بارهای صدقه ای است که پدرم شبانه بر دوش می کشید و به بیوه زنان و یتیمان و مستمندان می داد.”

شرمندگی از آموختن به نادانان

صفت شرمندگی و حیای امام حسین (علیه السلام) چنان بود که به گاه آموختن چیزی به نادانان نیز شرم می نمود و این شرمندگی تنها به گاه بخشش به گدایان نبود. همانطور که در روایت آمده: حسین (علیه السلام) مردی را دید که به درستی وضو نمی گیرد. پس بر آن شد که به او شیوه وضو گرفتن را بیاموزد. ولی از آموزش به او شرم نمود و برادرش حسن (علیه السلام) را گفت: ما پیش روی او وضو بگیریم و از او بپرسیم کدام یک نیکوتر وضو گرفت. و اینگونه مرد شیوه درست وضو گرفتن را دریافت.

حکایت

روزی پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم) کودکی را دید که در راه نشسته است. او را در آغوش گرفت و مورد مهر بسیار قرار داد. چون سبب این کار را پرسیدند، فرمودند: ” من او را دوست می دارم، او فرزندم حسین را دوست می دارد. خود دیدم که او خاک پای حسین را برداشت و بر صورت خویش نهاد و جبرئیل مرا آگاه نموده که او درواقعه عاشورا از یاران حسین خواهد بود.”

 

 

برگرفته از کتاب الخصائص الحسینیه، آیت الله شیخ جعفر شوشتری.

اخلاص نیت در عزاداری امام حسین(ع)

آن چیزی که در هر عبادتی اهمیت فوق العاده دارد این است که ما باید مراقب نیت‌هایمان باشیم و عبادات‌مان را بر حسب عادت انجام ندهیم و تلاش کنیم که نیت‌هایمان خالص باشد، و در خلوص نیت خویش نیز صادق باشیم؛ چرا که عمل اندکی که با نیت خالص انجام پذیرد برتر و بالاتر از میلیون‌ها عملی است که با صدق و خلوص همراه نباشد، و این موضوع به وضوح در عبادت حضرت آدم(ع) و شیطان آشکار گردید که شیطان هزار سال خداوند را پرستید، اما این عبادت هزار ساله مانع از جاودانگی او در آتش جهنم نشد، اما در مقابل حضرت آدم(ع) توبه کرد و همین توبه‌اش باعث شد که خداوند او را ببخشد و از اشتباهش چشم پوشی کند و او را به مقام پیامبری رسانده بلکه برگزیده‌ خویش سازد و درباره‌اش اینگونه بگوید:« إِنَّ اللهَ اصْطَفَی آدَمَ»

اخلاص راستین هم تنها با لطف خداوند لطیف در وجود بندگانش به وجود می‌آید؛ اما خداوند به خاطر کرم و گذشتش به اندازه توان بنده‌اش و حتی کمتر از آن از او راضی می‌شود، ولی این در شرایطی است که خود بنده هم بداند که ناتوان است و جز قدرت و توان الهی قدرتی نیست که همین شناخت او را به سوی درگاه خدا سوق می‌دهد و باعث می‌شود که به عنایت خداوند پناه ببرد و آیه «أَمَّنْ یُجِیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعَاهُ وَ یَکْشُفُ السُّوءَ» شامل حالش گردد. در این هنگام است که درهای توجه پروردگار بر روی او گشوده می‌شود؛ چرا که خداوند کریم است و دوست دارد که به بندگان بیچاره‌ای که در رحمت او را کوبیده‌اند، بخشش کند و کرامت نماید.

پرهیز از خودنمایی و ریا

بعد از این چیزی که رعایت آن جزء لازم‌ترین واجبات است این است که بنده باید مواظب دل خود باشد. مبادا که خودنمایی و ریا وارد نیتش شده و ستایش و تعریف مردم به نیت او راه پیدا کند. مثلا به جای اینکه عزاداری را در خانه خود برگزار کند در خانه دوستش برگزار کند سپس ببیند زیاد و کم خرج و مخارج عزاداری و یا شکوه و کوچکی مجلس و یا اینکه مردم بدانند که او بر‌پاکننده مجلس عزای حسین است یا دیگری، برایش تفاوت می‌کند یا نه و هر کدام از اینها در حالتش تغییری به وجود می‌آورد یا نه. اگر دید که تمام اینها برایش یکسان است و تفاوت نمی‌کند، باید ببیند آیا به روضه‌خوان‌های معروفی که در مجالس اغنیاء می‌خوانند بیشتر رغبت دارد یا به روضه‌خوان‌های غیر معروف. مخصوصا اگر روضه‌خوان‌های غیر معروف روضه‌های معتبری را بخوانند و از لحاظ شرعی هم بهتر باشند و ببیند که آیا دوست دارد اعضای مجلسش بیشتر اغنیاء و علما باشند یا فقیران؟

راه‌های دوری از ریا

هنگامی که در این مسائل دقت کند، متوجه می‌شود که راه‌های ورود ریا به مجالس عزاداری چقدر زیاد است. بنابراین برای بستن راه‌های ریا باید عزاداری خود را از مردم مخفی کرده و مجلس عزا را در خانه دوستش برپا کرده و به او بسپارد که مبادا به مردم بگوید که او صاحب عزا است و تلاش کند که عملش از هر جهت درست باشد، و برای نیل به این مقصود نخست باید روضه‌خوان صادق و پرهیزگاری را دعوت کرده و بین فقیر و ثروتمند حاضر در مجلس تفاوتی قائل نشود و ملاک‌های احترام به حضار را ملاک‌های شرعی و دینی قرار دهد نه ملاک‌های دنیایی و آگاه باشد که اسرار زیادی در صحت و درستی اعمال است که در قبولی اعمال در پیشگاه خداوند و مضاعف شدن پاداشش نقش دارد.

برگرفته از المراقبات