اخلاص نیت در عزاداری امام حسین(ع)

آن چیزی که در هر عبادتی اهمیت فوق العاده دارد این است که ما باید مراقب نیت‌هایمان باشیم و عبادات‌مان را بر حسب عادت انجام ندهیم و تلاش کنیم که نیت‌هایمان خالص باشد، و در خلوص نیت خویش نیز صادق باشیم؛ چرا که عمل اندکی که با نیت خالص انجام پذیرد برتر و بالاتر از میلیون‌ها عملی است که با صدق و خلوص همراه نباشد، و این موضوع به وضوح در عبادت حضرت آدم(ع) و شیطان آشکار گردید که شیطان هزار سال خداوند را پرستید، اما این عبادت هزار ساله مانع از جاودانگی او در آتش جهنم نشد، اما در مقابل حضرت آدم(ع) توبه کرد و همین توبه‌اش باعث شد که خداوند او را ببخشد و از اشتباهش چشم پوشی کند و او را به مقام پیامبری رسانده بلکه برگزیده‌ خویش سازد و درباره‌اش اینگونه بگوید:« إِنَّ اللهَ اصْطَفَی آدَمَ»

اخلاص راستین هم تنها با لطف خداوند لطیف در وجود بندگانش به وجود می‌آید؛ اما خداوند به خاطر کرم و گذشتش به اندازه توان بنده‌اش و حتی کمتر از آن از او راضی می‌شود، ولی این در شرایطی است که خود بنده هم بداند که ناتوان است و جز قدرت و توان الهی قدرتی نیست که همین شناخت او را به سوی درگاه خدا سوق می‌دهد و باعث می‌شود که به عنایت خداوند پناه ببرد و آیه «أَمَّنْ یُجِیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعَاهُ وَ یَکْشُفُ السُّوءَ» شامل حالش گردد. در این هنگام است که درهای توجه پروردگار بر روی او گشوده می‌شود؛ چرا که خداوند کریم است و دوست دارد که به بندگان بیچاره‌ای که در رحمت او را کوبیده‌اند، بخشش کند و کرامت نماید.

پرهیز از خودنمایی و ریا

بعد از این چیزی که رعایت آن جزء لازم‌ترین واجبات است این است که بنده باید مواظب دل خود باشد. مبادا که خودنمایی و ریا وارد نیتش شده و ستایش و تعریف مردم به نیت او راه پیدا کند. مثلا به جای اینکه عزاداری را در خانه خود برگزار کند در خانه دوستش برگزار کند سپس ببیند زیاد و کم خرج و مخارج عزاداری و یا شکوه و کوچکی مجلس و یا اینکه مردم بدانند که او بر‌پاکننده مجلس عزای حسین است یا دیگری، برایش تفاوت می‌کند یا نه و هر کدام از اینها در حالتش تغییری به وجود می‌آورد یا نه. اگر دید که تمام اینها برایش یکسان است و تفاوت نمی‌کند، باید ببیند آیا به روضه‌خوان‌های معروفی که در مجالس اغنیاء می‌خوانند بیشتر رغبت دارد یا به روضه‌خوان‌های غیر معروف. مخصوصا اگر روضه‌خوان‌های غیر معروف روضه‌های معتبری را بخوانند و از لحاظ شرعی هم بهتر باشند و ببیند که آیا دوست دارد اعضای مجلسش بیشتر اغنیاء و علما باشند یا فقیران؟

راه‌های دوری از ریا

هنگامی که در این مسائل دقت کند، متوجه می‌شود که راه‌های ورود ریا به مجالس عزاداری چقدر زیاد است. بنابراین برای بستن راه‌های ریا باید عزاداری خود را از مردم مخفی کرده و مجلس عزا را در خانه دوستش برپا کرده و به او بسپارد که مبادا به مردم بگوید که او صاحب عزا است و تلاش کند که عملش از هر جهت درست باشد، و برای نیل به این مقصود نخست باید روضه‌خوان صادق و پرهیزگاری را دعوت کرده و بین فقیر و ثروتمند حاضر در مجلس تفاوتی قائل نشود و ملاک‌های احترام به حضار را ملاک‌های شرعی و دینی قرار دهد نه ملاک‌های دنیایی و آگاه باشد که اسرار زیادی در صحت و درستی اعمال است که در قبولی اعمال در پیشگاه خداوند و مضاعف شدن پاداشش نقش دارد.

برگرفته از المراقبات