زیارت مخصوصه حضرت امام حسین(ع) زیارت هفتم

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

بدانکه زیارت نقل شده براى روز عاشورا چند زیارت است،و ما در اینجا به ملاحظه اختصار تنها به ذکر دو زیارت اکتفا مى‏کنیم-و البته در باب دوّم در بیان اعمال روز عاشورا نیز زیارتى را نقل کردیم با مطالبى دیگر که مناسب این مقام است.امّا آن دو زیارت.

متن زیارت عاشورای معروفه

اول:زیارت عاشوراى معروفه است:که از نزدیک و دور خوانده میشود،و شرح آن‏چنان‏که شیخ ابو جعفر طوسى در«مصباح»ذکر فرموده چنین است:محمّد ابن اسماعیل‏ بن بزیع،از صالح بن عقبه،از پدرش،از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده:هرکه حسین بن على علیهما السّلام را در روز دهم‏ محرّم نزد قبر آن حضرت زیارت کند تا آنکه گریان شود،خدا را در روز قیامت ملاقات کند،با قوابى به اندازه‏ ثواب دو هزار عمره،و دو هزار جهاد،که ثواب آنه همانند ثواب کسى میباشد که در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرین علیهم السّلام جهاد کرده باشد.راوى گفت:فدایت شوم چه ثوابى است،براى کسیکه در شهرهاى دور از کربلا باشد،و برایش در مانند این روز رفتن به سوى قبر آن حضرت ممکن نباشد؟فرمود:هرگاه چنین باشد به سوى صحرا بیرون رود،یا در خانه خود،بر بام بلندى بالا رود،و به سوى آن حضرت به سلام اشاره کند،و در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت بکوشد و پس از آن دو رکعت نماز بخواند.و این کار را در اوایل روز،پیش از زوال آفتاب انجام دهد،پس بر امام حسین علیه السّلام زارى و گریه کند و کسانى را که در خانه‏اش هستند،هرگاه از ایشان‏ تقیه نمیکند،به گریه کردن بر آن حضرت امر کند،و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و یکدیگر را به مصیبتشان به حسین علیه السّلام تعزیت گویند،و من بر خدا براى ایشان همه آن ثوابها را ضامنم،هرگاه این عمل را بیاورند.گفتم:فدایت شوم این ثوابها را براى ایشان ضامن میشوى،و آنها را کفیل میگردى؟فرمود: آرى من ضامن و کفیلم براى کسیکه این عمل را بجا آورد.گفتم:یکدیگر را چگونه تعزیت گویند؟فرمود:بگویند:
اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَکُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.
خداى بزرگ فرماید اجرهایمان را به مصیبتمان بر حسین(درود بر او)،و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه‏ با ولىّ‏اش امام مهدى از خاندان محمّد(درود بر ایشان)قرار دهد.
و اگر بتوانى آن روز را به دنبال‏ حاجتى بیرون نروى،بیرون نرو،زیرا روز نحسى است،که در آن حاجت مؤمن برآورده نمیشود،و اگر برآورده شود براى او مبارک نخواهد بود،و در آن خیر و رشدى نخواهد دید،و در آن روز هیچ‏کدام از شما براى منزلش،البته چیزى ذخیره‏ نکند،چرا که هرکه در آن روز چیزى ذخیره کند،در آن چیز برکت نخواهد دید،و براى او و اهلش که جهت آنها ذخیره کرده‏ گویا همه را با رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم انجام داده باشد و براى اوست مزد و پاداش مصیبت هر پیامبر و رسول و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده یا کشته شده باشد،از زمانى که حق تعالى خلق فرموده دنیا را تا زمانى که قیامت بر پا شود.صالح بن عقبه و سیف‏ بن عمیرى گفته‏اند:علقمه بن محمّد حضرمى گفت:به حضرت باقر علیه السّلام گفتم:به من دعایى تعلیم فرما که آن در این روز بخوانم‏ هرگاه آن جناب را از نزدیک زیارت کنم،و دعایى که آن را بخوانم هرگاه او را از نزدیک زیارت ننمایم و بخواهم به‏ سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه‏ام اشاره کنم.به من فرمود:اى علقمه هرگاه آن دو رکعت نماز را بجاى آوردى به‏ سوى آنحضرت به سلام اشاره کن و در وقت اشاره به آنحضرت پس از گفتن تکبیر این کلام را بگو:]زیارتى که چند سطر بعد ذکر میشود[به‏ درستى که هرگاه این کلام را گفتى،دعا کرده‏اى به آن چیزى که دعا میکنند،به آن زائران آنحضرت از ملائکه و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنویسد و همانند کسى باشى که با امام حسین علیه السّلام شهید شده باشد تا مشارکت کنى با ایشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهیدانى که با آنحضرت شهید شده‏اند و براى تو نوشته شود و زیارت هر پیامبر و رسولى و پاداش زیارت هرکه زیارت کرده‏ امام حسین علیه السّلام را از روزى که شهید شده،سلام خدا بر آن حضرت و اهل بیتش باد،میگویى:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَهَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ اَلسَّلامُ عَلَیکَ یَا بْنَ فاطِمَهَ سَیِدَهِ نِساءِ العْالَمِینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ الله وَ اَبنِ ثَارِهَ وَالوِتْرَ الْمَوْتُورِ اَلسَّلامُ عَلَیکَ وَ عَلی الَأرواحِ الَّتِی حَلَتْ بِفِنآئِکَ عَلَیکُمْ مِنْی جَمِیعاً سَلامُ اللهِ اَبداً ما بَقَیتُ وَ بَقِیَ الَّلیلِ وَ النَّهارُ یا اَبا عَبدِ اللِه،
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان،و فرزند سرور جانشیان،سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانیان،سلام بر تو اى خون خدا،و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم،سلام بر تو و جانهایى که به درگاهت فرود آمدند،از جانب من بر همگى شما سلام خدا براى همیشه،تا هستم و تا شب و روز باقى است،
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَتْ وَ عَظُمَتِ الُمصیبَهُ بِکَ عَلَینْا وَ عَلی جَمیِع اَهْلِ الِأسْلِام وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ اَلمُصیبَتکَ فی السَّمواتِ عَلی جَمیع اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعِنَ اللهُ اُمَّهً اَسَسَتْ اَساسَ الظُّلمِ وَ الجُورِ عَلَیکُمْ اَهْلِ البَیتِ وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ و َاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فیها وَ لَعَنَ اللهُ اُمهً قَتَلَتکُمْ
اى ابا عبد اللّه،هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد،و مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت،و سنگین و بزرگ شد مصیبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان،خدا لعنت کند امّتى را که بناى ستم و بیداد را بر شما اهل بیت بنیان‏ نهادند،و خدا لعنت کند قومى را که شما را از مقامتان دور کرد،و از مرتبه‏هایتان برکنار نمود،مرتبه‏هایى که خدا شما را در آنها جاى داد و خدا لعنت کند امّتى را که شما را کشتند،
وَ لَعَنَ اللهُ المُمهِدِینَ لَهُمْ بِا لتَمکیِن مِنْ قِتالِکُمْ بَرِئتُ اِلَی اللهِ وَ اِلَیکُمْ مِنهُمْ وَ اَشیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلیائهِمْ یا اَبا عَبدِ الله اِنی سِلْمٌ ِلِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَربٌ لِمَنْ حارَبَکُم اِلی یُومِ القِیمهِ وَ لَعَنَ اللهُ الُ زِیادٍ وَ ال مَروانَ وَلَعَنَ اللهُ بَنِی اُمَیهَ قاطِبَهً وَ لَعَنَ اللهُ بْنَ مَرجانَهً وَ لَعَنَ اللهُ عُمَرِبْنِ سَعْد وَ لَعَنَ اللهُ شِمراً،
و خدا لعنت کند آنان را که امکان و توان جنگ با شما را براى ایشان تدارک دیدند من بیزارى میجویم به سوى خدا و به جانب شما از ایشان و از شیعیان و پیروان و دوستدارانشان،اى ابا عبد اللّه من در صلحم ما کسیکه با شما صلح کرد،و در جنگم با کسیکه با شما جنگید تا روز قیامت،و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مردان را و خدا همه بنى امیه را لعنت کند،و لعنت کند پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر را،
وَلَعَنَ اللهُ اُمهً اَسْرَجَتْ وَالجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ بِاَبی اَنتَ وَ اُمّی لَقَدْ عَظُمَ مُصابی بِکَ فَاَسئلُ اللهَ الَّذی اَکرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنی بِکَ اَنْ یَرزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلی اللهُ عَلَیهِ وَ الِه اَللّهُمَّ اَجْعَلنی عِندکَ وَجیهًا با الحُسَینِ عَلیهِ السَّلامُ فیِ الدُنیا وَ الأخِرَهِ یا اَبا عَبْدِ اللهِ اِنی اَتَقرَّبُ اِلیَ اللهِ وَ اِلَی رَسُولِهِ وَ اِلَی اَمیر الُمؤمِنینَ وَ اِلی فاطِمَهً وَ ِالی الْحَسَنْ وَ اِلَیکَ ِبمُوالاتِکَ وَ بالَبرائهِ ِ.
و لعنت کند امّتى را که مرکبها را زین کردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال کردند،پدر و مادرم به فدایت همانا مصیبت بر من سنگین شد،از خدا که مقامت را گرامى داشت،و مرا به وسیله تو کرامت بخشید،درخواست میکنم،که خون‏خواهى تو را همراه پیشواى یارى شده از اهل بیت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)روزى من کند،خدایا به حق‏ حسین مرا نزد خود در دنیا و آخرت آبرومند قرار ده،اى ابا عبد اللّه من به خدا و رسولش و امیر مؤمنان،و فاطمه و حسن تقرّب میجویم،به دوستى تو و به بیزارى.
ممنِ اَسَّسَ ذلِکَ وَ بَنی عَلیهِ بُنیانَهُ وَ جَری فی ظُلمِه وَجَوْرِه عَلَیْکُمْ وَ عَلی اَشیاعِکُمَ بَرِئتُ اِلیَ اللهِ وَ اِلیکُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَربُ اِلَی اللِه ثمَّ اِلَیکُمْ بِموالاتِکُمْ وَ مُوالاهِ وَلِیکُمْ وَ بِالبَرائهِ مِنْ اَعدائِکُمْ وَ النّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَبالبرآئهِ مِنْ اَشیاعِهمْ وَ اَتباعِهمْ اِنیّ سِلمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَربٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ
از کسیکه پایه‏گذارى کرد اساس این واقعه را،و بنا نهاد بر آن بنیانش را،و روان شد در ستم و بیدادش‏ بر شما،و شیعیان شما،از ایشان به سوى خدا و شما بیزارم و به خدا تقرّب میجویم،و پس از آن به شما نیز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما،و به بیزارى از دشمنانتان شما،و به بیزارى از دشمنانتان،و برپاکنندگان جنگ با شما،و به بیزاری از شیعیان و پیروان آنها،من در صلحم با کسیکه با شما صلح کرد،و در جنگم با کسیکه با شما جنگید،
وولٌّی لِمَن والاکُمْ وَ عَدُ وٌّ لِمَنْ عاداکٌمْ فَاسُئلُ الله اَلذی اَکرَمَنی بِمَعرفَتِکُمْ وَ مَعرفَهِ اَولیائِکُمْ وَرَزَقنِی اَلبرائَهَ مِن اَعدائِکُمْ اَنْ یَجعَلنِی مَعَکُمْ فی الدُّنیا وَ الاخرهِ وَ اَن یُثَبِتَ لی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فی الدُّنیا وَالأخرهِ وَ اَسَئلهُ اَن یُبَلغَنیَ المَقامَ الَمحمودَ لَکُمُ عِنْدَ اللهِ وَ اَنْ یَرزُقَنی طَلَبَ ثاری مَعَ اِمامٍ هُدی ظاهِرٍ ناطِقٍ بالحَقِ مِنْکُمْ وَ اَسئلُ اللهَ بِحَقِکُمْ
و دوستم با کسیکه‏ شما را دوست داشت،و دشمنم با کسیکه شما را دشمن داشت،پس درخواست میکنم از خدا که مرا به معرفت و دوستان شما گرامى داشت‏ و بیزارى از دشمنان شما را نصیب من کرد،اینکه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد،و جایگاهم را نزد شما استوار بدارد،و از او میخواهم که مرا برساند به مقام ستوده‏اى که براى شما نزد خداست‏ و روزى کند خون‏خواهیام را به همراه امام هدایت‏گر آشکار و گویاى به حق از خاندان شما،و از خدا درخواست میکنم به حق شما،
وَ بِالشَانِ اَلذیِ لَکُمْ عِندهُ اَنْ یَعطنِی بِمصابی بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعطی مُصاباً بِمُصیبهً ما اَعْظَمَها وَ اَعظمَ رَزَیِتها ِفی اِلاسلامِ وَ فی جَمیعَ السَّمواتِ وَ الارضِ اَللهُمَّ اجْعَلنی فی مَقامی هذا ِممَنْ تَنالُهُ مِنکَ صلَواتٌ وَ رحمهٌ وَ مَغفِرهٌ اَللهُمَّ اَجْعَلْ مَحیایَ مَحیا محمدٍ و ال مُحمد وَ مَماتی مَماتَ مُحمدٍ وَ ال مُحمدٍ.
و شأنى که براى شما نزد اوست،که عطا کند به من به خاطر مصیبت‏زدگیام به شما برترین چیزى را که عطا کند به مصیبت‏زده‏اى به خاطر مصیبتش،چه مصیبتى بزرگ است آن مصیبت،و چه عظیم است آن عزا در اسلام،و در همه آسمانها و زمین.خدایا در این‏جایگاه مرا از کسانى قرار ده،که از جانب تو به آنان درود و رحمت و آمرزش میرسد خدایا حیاتم را حیات ]آمیخته به عشق[محمّد و خاندان محمّد،و مرگم را مرگ]در حال شیفتگى به[محمّد و خاندان محمّد قرار دهد.
اَللهمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبرکَتْ به بنوامَیَهَ وَ ابْنُ اکِلهَ الأَکبادِ الَّلعینُ ابنُ اللعینِ عَلی لِسانِک وَ لِسانِ نَبِیکَ صلیَّ الله علیهِ و اله فی کُلِ مَوْطِن وَ مَوقِفٍ وَقَفٍ فیهِ نَبیکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ. اللهمَّ الَعن اَبا سُفیانَ وَ معاویهَ وَ یزیدَ بْنَ مُعاویهَ عَلیهِمْ مِنکَ الَّلعنهُ اَبَدَ الابِدینَ وَ هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ اَللهُمَّ فَضاعَفْ عَلیهمُ اللعنَ منکَ وَالعذابِ الأَلیمَ اللهمَّ انی اتقربُ الیکَ فی هذا الیومِ وَفی مَوقفی هذا وَ اَیام حَیوتی بِالبرآئهِ مِنهم وَاللعنهِ عَلیهَمّْ وبِالمُوالاتِ لِنبِیَّکَ وَ الِ نَبِیَّک(عَلَیهِ وَ) عَلَیهِمُ السلامُ.
خدایا این روز روزى است که به آن تبرّک جستند بنى امیّه،و فرزند جگرخوار،آن لعنت‏شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پیامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در هر کجا و هر موقفى که پیامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در آن ایستاد.خدایا لعنت کن ابا سفیان،و معاویه و یزید فرزند معاویه را،که از جانب تو بر آنان‏ لعنت باد به جاودانگى جاودانها،و امروز روزى است که خوشحال شدند به این روز خاندان زیاد و خاندان مردان،بخاطر کشتن حضرت‏ امام حسین را(درود خدا بر او)خدایا پس لعنت و شکنجه‏ات را بر آنان دوچندان کن،خداى من‏ در این روز و در این‏جایگاه و همه روزهاى زندگیام به تو تقرّب میجویم،به بیزاریام از اینان‏ و لعنت بر ایشان،و به دوستى پیامبر و خاندان پیامبرت(درود بر او و ایشان)
سپس صد مرتبه میگویى
اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَهَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً
بعد صد مرتبه میگویى:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
خدا لعنت کن نخستین ستمکارى را که به حق محمّد و خاندان محمّد ستم کرد،و آخرین کسى را که در این ستم از او پیروی نمود.خدایا لعنت کن جمعیتى را که با حسین کردند،و همراهى نمودند و پیمان بستند،و پیروى کردند بر کشتن‏ آن حضرت،خدایا همه آنان را لعنت کن،بعد صد مرتبه میگویى:سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،و بر جانهایى که به درگاهت فرود آمدند،از جانتب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است‏ و خدا زیارت شما آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد،سلام بر حسین و بر على بن الحسین‏ و فرزندان حسین،و یاران حسین.
آنگاه می گوئی
اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَ ابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَ الرّابِعَ اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَهَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَهِ
آنگاه میگویى:خدایا اختصاص ده،اوّلین‏ ستمکار را از جانب من به لعنت،و آغاز کن به آن لعنت اولین را،سپس دومین و سومین و چهارمین را،خدایا یزید پنجم‏ آنان را لعنت کن،و لعنت کن عبید اللّه بن زیاد و پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر و خاندان ابو سفیان خاندان زیاد و خاندان مروان را تا روز قیامت.
سپس به سجده می روی و می گوئی:
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَهَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ
سپس به سجده میروى و میگویى: خدایا سپاس تو را سپاس شکرگزاران بر مصیبت‏زدگى آنان،خداى را سپاس بر بزرگى عزایم، خدایا شفاعت حسین را در روز ورود]به قیامت[نصیبم کن،و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسین‏ و یاران حسین،آنان‏که جانشان را در دفاع از حسین(درود بر او)بخشیدند.