پنج شافی از ازل تا ابد

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ الْهَاشِمِیُّ الْکُوفِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا فُرَاتُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ الْکُوفِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ جَعْفَرِ بْنَ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ سُلَیْمَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الزَّعْفَرَانِیُّ الْبَصْرِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا سَهْلُ بْنُ یَسَارٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الطَّائِفِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ مَوْلَى بَنِی هَاشِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْوَاقِدِیِّ عَنِ الْهُذَیْلِ عَنْ مَکْحُولٍ عَنْ طَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع :

لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى ذِکْرُهُ آدَمَ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ أَسْجَدَ لَهُ مَلَائِکَتَهُ وَ أَسْکَنَهُ جَنَّتَهُ وَ زَوَّجَهُ حَوَّاءَ أَمَتَهُ فَوَقَعَ طَرَفَهُ نَحْوَ الْعَرْشِ فَإِذَا هُوَ بِخَمْسِ سُطُورٍ مَکْتُوبَاتٍ قَالَ آدَمُ یَا رَبِّ مَا هَؤُلَاءِ قَالَ تَعَالَى هَؤُلَاءِ الَّذِینَ إِذَا شفعوا [تَشَفَّعَ‏] بِهِمْ إِلَیَّ خَلْقِی شَفَّعْتُهُمْ فَقَالَ آدَمُ یَا رَبِّ بِقَدْرِهِمْ عِنْدَکَ مَا اسْمُهُمْ فَقَالَ أَمَّا الْأَوَّلُ فَأَنَا الْمَحْمُودُ وَ هُوَ مُحَمَّدٌ وَ الثَّانِی فَأَنَا الْعَالِی وَ هَذَا عَلِیٌّ وَ الثَّالِثُ فَأَنَا الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَهُ وَ الرَّابِعُ فَأَنَا الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحَسَنُ وَ الْخَامِسُ فَأَنَا ذُو الْإِحْسَانِ وَ هَذَا الْحُسَیْنُ کُلٌّ یَحْمَدُ اللَّهَ تَعَالَى‏

ترجمه:

حدیث کرد ما را … از ابن عباس که گفت: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلّم بعلى بن ابى طالب علیه السّلام میفرمود:

پس از آنکه خداوند خلق فرمود آدم علیه السّلام را و روح در بدنش دمید و امر کرد بملائکه او را سجده کردند و در بهشت منزلش داد و حوّا را باو تزویج نمود، آدم ابو البشر سر بطرف بالاى عرش بلند کرد و مشاهده نمود که پنج سطر نوشته شده، گفت: خدایا کیانند آن کسانى که نام ایشان را مى‏بینم، خطاب رسید: اینها آن کسانى هستند که هر گاه شفاعت مخلوق (گناهکار) مرا بنمایند (آنقدر قرب و منزلت پیش من دارند که) شفاعتشان را قبول مینمایم، آدم عرضکرد پروردگارا بحق و مقام و عزّت ایشان در پیشگاهت: بیان کن براى من چگونگى اسم آنها را، خطاب رسید: اول منم محمود و اوست محمّد، دوم: منم عالى و اینست على، سوم: منم فاطم (فاطر) و اینست فاطمه، چهارم: منم محسن و اینست حسن پنجم: منم ذو الاحسان و اینست حسین، و همه ایشان حمد و ثناى مرا بجاى مى‏آورند

منبع: علل الشرائع‏،ابن بابویه، محمد بن على‏، جلد اول صفحه ۱۳۵

این مطلب در کتاب‌های دیگر مانند بجارالانوار و  النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین( للجزائری) و تعدادی از کتابهای اهل سنت نیز موجود است