سقیفه و غدیر – سوال صد و هفتم (بخش دوم)

بله چنانچه به وقایع تاریخ مراجعه کنید خواهید دید همین فقدان سیاستمداری علی علیه السلام باعث بروز جنگ ها و خونریزی های فراوان شد. این موضوع استدلالی است که اهل سنت به عنوان وجه مثبت اجماع بعد از رحلت رسول الله صلی الله علیه و آله و انتخاب ابوبکر به عنوان فردی با تجربه و سیاستمدار بیان می کنند.

✍️ پاسخ (بخش دوم):

اولا 》در طی مدت ۲۵ سال خانه نشیتی آنحضرت، تقریبا مردم به کینه و عداوت و دشمنی نسبت به آنحضرت توسط امویان تربیت شده بودند و بسیار مشکل بود که دفعتا همگی زیر بار ولایت امیرالمومنین رفته و تصدیق مقام آنحضرت را بنمایند.

ثانیا 》افراد دنیا طلب همچون امویها توانائی قبول عدل و عدالت آنحضرت را نداشتند مخصوصا که در سالهای زمامداری عثمان کاملا آزاد بودند. لذا از همان ابتدا دم از مخالفت زدند تا زمینه برای روی کار آمدن فردی که امیال دنیا طلبی آنها را تامین نماید فراهم شود. بنابراین می بینیم افرادی مانند طلحه و زبیر که در روز اول با آنحضرت، بیعت کردند همین که تقاضای حکومت نمودند و مورد قبول آنحضرت واقع نشد فوری بیعت را شکسته و فتنه جمل را برپا نمودند.

ثالثا 》خوب است دقیقا به تاریخ بنگرید و منصفانه قضاوت کنید که مسبب فتنه و فساد و انقلاب در اول امر خلافت امیرالمومنین علیه السلام که بوده است؟ چه کسی مردم را ترغیب به مخالفت و انقلاب نمود و باعث خونریزی های بسیار گردید؟
آیا آن فرد کسی جز عایشه بوده است؟! آیا عایشه نبود که به شهادت تمام محدثین و مورخین از شیعه و سنی، سوار شتر شد و برخلاف دستور خدا و پیغمبر که امر نموده بودند در خانه بنشیند به بصره رفت و ایجاد فتنه و فساد و انقلاب نمود و مسبب ریختن خونهای بسیار گردید؟!
پس مسبب عدم سیاستمداری آنحضرت نبود بلکه رویه و رفتار تربیت شدگان ۲۵ ساله و کینه و عداوت عایشه و حرص و آز دنیا طلبان، این جریان ها را ایجاد نمود. اگر عایشه قیام نکرده بود کسی جرات نمی کرد در مقابل آنحضرت قیام نماید. چراکه رسول خدا صلی الله علیه و آله صریحا فرموده بودند که جنگ با علی جنگ با من است.

رابعا 》جنگهای آنحضرت با منافقین و مخالفین در بصره و صفین و نهروان مانند جنگهای رسول الله صلی الله علیه و آله با کفار بوده است.